ΣΥΡΙΑ Μετά το «όχι» της βρετανικής Βουλής ο μόνος πρόθυμος για επέμβαση σύμμαχος του πλανητάρχη είναι ο Ολάντ, ενώ και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και η αμερικανική κοινή γνώμη είναι αρνητική

Της Μαργαρίτας Βεργολιά

Το πολιτικό «χαστούκι» που έφαγε χθες τα ξημερώματα ο «πρόθυμος» Βρετανός σύμμαχος Κάμερον από τη Βουλή των Κοινοτήτων στο Λονδίνο αντήχησε μέχρι την Ουάσινγκτον, κοκκινίζοντας τα «μάγουλα» του ίδιου του Μπαράκ Ομπάμα. Η θέση του Αμερικανού προέδρου γίνεται τώρα ακόμη πιο δύσκολη και διλημματική, καθώς ο χρόνος τρέχει. Αξιωματούχοι των ΗΠΑ ήδη άφηναν να διαρρεύσει χθες ότι οι εξελίξεις φέρνουν την Ουάσινγκτον πιο κοντά σε μια απόφαση για τη μονομερή -ή έστω ολιγομερή για τα προσχήματα- ανάληψη στρατιωτικής δράσης κατά της Συρίας…

Ορίζοντας το G20

Πριν καν καταρρεύσει το βρετανικό σκέλος του επιχειρησιακού «τρίπτυχου» Ουάσινγκτον-Λονδίνο-Παρίσι, οι πληροφορίες συνέκλιναν στο ότι ο Αμερικανός πρόεδρος ήθελε να εξαπολύσει το «τιμωρητικό» χτύπημα κατά της Δαμασκού μέσα σε αυτό Σαββατοκύριακο ή, στη χειρότερη των περιπτώσεων, πριν αναχωρήσει την Τρίτη από την Ουάσινγκτον, με αρχικό προορισμό τη Σουηδία και μετέπειτα την Αγία Πετρούπολη, για τη σύνοδο κορυφής των G20, στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου. Σε κάθε περίπτωση, προανήγγειλε χθες ο πιστός Γάλλος σύμμαχος, Φρανσουά Ολάντ, η επέμβαση θα γίνει πριν από τις 4 Σεπτεμβρίου.

Ηδη, έχουν περάσει δέκα ημέρες από την καταγγελλόμενη επίθεση με χημικά όπλα κατά αμάχων στα ανατολικά προάστια της Δαμασκού, για την οποία η Δύση «δείχνει» ως υπεύθυνο τον Μπασάρ αλ Ασαντ. Το προφανές είναι ότι τα περιθώρια στενεύουν. Οσο απομακρύνεται χρονικά η στρατιωτική επέμβαση, τόσο περισσότερο πλήττεται η ηγεμονική αξιοπιστία των ΗΠΑ.

Χθες, στην ενημέρωση του Κογκρέσου, ο Λευκός Οίκος γνωστοποίησε ότι, βάσει των στοιχείων που διαθέτει, «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έγινε χρήση χημικών όπλων και ότι αυτή έγινε σκοπίμως από το συριακό καθεστώς», δήλωσε στο Reuters ο Ελιοτ Ενγκελ, βουλευτής των Δημοκρατικών, εν αναμονή της δημοσιοποίησης αποχαρακτηρισμένων αποσπασμάτων από τη σχετική έκθεση των αμερικανικών Μυστικών Υπηρεσιών για την επίθεση της 21ης Αυγούστου. Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν τα στοιχεία αυτά τεκμηριώνουν πράγματι μια στρατιωτική επέμβαση κατά του καθεστώτος Ασαντ.

Επί του παρόντος, μόνον 4 στους 10 Αμερικανούς δηλώνουν -σε δημοσκόπηση του δικτύου NBC- ότι υποστηρίζουν την ιδέα μιας κανονικής στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ, ως απάντηση στη χρήση χημικών όπλων στη Συρία. Το 50% πάντως δηλώνει υπέρ μιας περιορισμένης σε χρόνο και στόχους επιχείρησης, με τη χρήση πυραύλων Κρουζ. Σε κάθε περίπτωση, η συντριπτική πλειοψηφία (79%) επιθυμεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να εξασφαλίσει τη -συνταγματικά όχι απαραίτητη- έγκριση του Κογκρέσου.

Σήμερα καταφθάνουν, εν τω μεταξύ, στη Νέα Υόρκη οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ, με τα πολύτιμα στοιχεία των ερευνών τους στη Συρία -στις οποίες λέγεται ότι χθες συμπεριέλαβαν και το στρατιωτικό νοσοκομείο του Μαζέ, στα περίχωρα της Δαμασκού, όπου σύμφωνα με τα συριακά ΜΜΕ νοσηλεύονται στρατιώτες, θύματα επίθεσης των ανταρτών με νευροπαραλυτικά αέρια, στο προάστιο Τζόμπαρ, το περασμένο Σάββατο 24 Αυγούστου! Η επιστροφή τους όμως δεν συνεπάγεται αυτομάτως την έκδοση τελικών πορισμάτων…

Επειτα από μια πρώτη, προφορική ενημέρωση του γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν για το έργο τους, θα πρέπει να στείλουν τα δείγματα που συγκέντρωσαν για ανάλυση σε ειδικά εργαστήρια και -σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της αποστολής, Φαρχάν Χακ- αυτό πιθανόν να διαρκέσει εβδομάδες. Από το αποτέλεσμά τους, δε, θα αποσαφηνιστεί μόνον η ουσία και πιθανόν τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στην επίθεση. Ομως, η ταυτοποίηση του «υπεύθυνου» θα απαιτήσει άλλες διαδικασίες.

«Οι διαβουλεύσεις με τους συμμάχους για τη Συρία είναι εξαιρετικά σημαντικές, αν και λαμβάνουμε τις αποφάσεις μας σύμφωνα με το δικό μας χρονοδιάγραμμα», ανακοίνωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. «Οι αποφάσεις του προέδρου Ομπάμα θα καθορισθούν από τα συμφέροντα των ΗΠΑ», επισήμανε στο ίδιο μήκος κύματος η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Κέιτλιν Χέιντεν. «Η προσέγγιση της Ουάσινγκτον εξακολουθεί να είναι η επιδίωξη της συγκρότησης ενός διεθνούς συνασπισμού που θα δράσει από κοινού. Κάθε χώρα δικαιούται να λαμβάνει τις δικές της αποφάσεις», τόνισε σε μία αμφίσημη δήλωση ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Τσακ Χέιγκελ…

Ηδη, τρία από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ βρίσκονται εκούσια ή ακούσια στην «αντίπερα όχθη». Τουλάχιστον μέχρι να προκύψουν συγκλονιστικά στοιχεία, που θα μπορούσαν να ανατρέψουν το σκηνικό, η Βρετανία είναι «παροπλισμένη» και η Ρωσία και η Κίνα είναι αναφανδόν κατά μιας στρατιωτικής επέμβασης.

Στην Ευρώπη, με εξαίρεση τους Γάλλους, οι υπόλοιποι 27 κρατούν αποστάσεις ασφαλείας. Οι περισσότεροι (ΝΑΤΟϊκοί επίσης σύμμαχοι) θέτουν ως προϋπόθεση την εξουσιοδότηση του ΟΗΕ για να στηρίξουν τη στρατιωτική επέμβαση κατά της Δαμασκού. «Δεν υπάρχει μια κοινή θέση μεταξύ των Ευρωπαίων όσον αφορά το συριακό ζήτημα», αναγνώρισε ο Λίνας Λινκέβιτσιους, υπ. Εξωτερικών της Λιθουανίας, η οποία προεδρεύει για το τρέχον εξάμηνο της Ε.Ε. «Διαβουλευόμαστε εντατικά», πρόσθεσε. Μια άτυπη σύνοδος των ΥΠ.ΕΞ. των «28» της Ε.Ε. έχει οριστεί στο Βίλνιους για τις 6 και 7 Σεπτεμβρίου…

Ζόρια για τη Μέρκελ

Στις πιο στενές συμπληγάδες δείχνει να βρίσκεται -από εκεί που δεν το περίμενε- η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ, που σε τρεις εβδομάδες θα κριθεί από τους συμπατριώτες της στις κάλπες των βουλευτικών εκλογών. Τις τελευταίες ημέρες, η Μέρκελ βρίσκεται σε συνεχή τηλεφωνική επαφή με Ουάσινγκτον, Παρίσι και Μόσχα για τη συριακή κρίση. Σε σημερινή συνέντευξή του σε περιφερειακή γερμανική εφημερίδα, ο υπ. Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε σπεύδει να αποκλείσει το ενδεχόμενο να συμμετάσχει η Γερμανία σε μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία -«ούτως ή άλλως, δεν μας έχει ζητηθεί», τονίζει.

Ομως, λίγο πριν το αυριανό, πρώτο και κρίσιμο ντιμπέιτ μεταξύ των υποψηφίων για την Καγκελαρία -κι ενώ το 58% των Γερμανών δηλώνει αντίθετο σε μια στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στη Συρία- ο Σοσιαλδημοκράτης αντίπαλός της, Πέερ Στάινμπρουκ, της τη βγήκε… αντιπολεμικά, τασσόμενος υπέρ της πολιτικής διευθέτησης της κρίσης. Ανάλογη θέση είχε υιοθετήσει και στην προεκλογική εκστρατεία του 2002 και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, με αφορμή τότε το Ιράκ, πριμοδοτώντας την επανεκλογή του.