Του Φίλιππου Δ. Δρακονταειδή
Η κυβέρνηση ενεργεί ως ομάδα «καλόπαιδων», που ασκούνται στο bullying σε βάρος κάθε υπηκόου ετούτης της χώρας. Αν αυτό γινόταν με στιλ, θα μπορούσε κανείς να το αντιμετωπίσει. Θα έβρισκε εξηγήσεις και θα παρουσίαζε τα αποτελέσματά τους σε συνέδρια προς όφελος της ελληνικής επιστήμης και κοινωνίας. Αν οι ώς τώρα έρευνες, στατιστικές και δημοσιεύσεις καταλήγουν σε ενδείξεις ότι το bullying ασκείται από «καλόπαιδα», τα οποία δίνουν έτσι διέξοδο στη μαγκιά και στις μόδες της, συνοδευόμενα από μιμητές ιδίων αποχρώσεων, θα υπήρχε πιθανότητα να λάβει κανείς μέτρα προφύλαξης. Αν πάλι υπάρχει η υποψία πως το φαινόμενο λαβαίνει έκταση και υπάρχουν ορατοί κίνδυνοι, δεν λείπουν οι ειδήμονες, οι οποίοι θα προτείνουν χειρισμούς προς σταθεροποίηση και βελτίωση της κατάστασης. Με άλλα λόγια, αν το bullying ήταν κυβερνητικό μόνο και αν δεν σιτιζόταν μέχρι σκασμού στους υπονόμους συμπολιτευομένων και αντιπολιτευομένων εσμών, ο υπήκοος ετούτης της χώρας θα προσδοκούσε ότι θα έβρισκε έξοδο διαφυγής.
Επειδή όμως είναι ευρέως αποδεκτό πως η «ελληνική περίπτωση» είναι μοναδική, το κυβερνητικό bullying έχει μοναδικά ελληνικά μέτρα και σταθμά με εμφανή προτίμηση στο να μοιράζει σφαλιάρες ώστε να αποδεικνύει «τι εστί βερίκοκο». Κάθε κολοκυθοκορφάδα στο θερμοκήπιο της κυβέρνησης και του πολιτικού (κομματικού και μόνο) μπαξέ απλώνει το χέρι της, δεξιό κατά προτίμηση, και μοιράζει σφαλιάρες όπου βρει. Ποιος είναι αυτός μεταξύ των υπηκόων ετούτης της χώρας, που δεν έχει δαχτυλιές στα μάγουλα και στον σβέρκο από τέτοιο χέρι; Ποιος δεν υποφέρει από πονοκέφαλο, επειδή η σφαλιάρα συνοδεύτηκε από κατραπακιές και κάποια γροθιά που ξεστράτισε λόγω υπερβολικής προσήλωσης στην καταπολέμηση της «μη συμμορφώσεως προς τας υποδείξεις». Οι σφαλιάρες έχουν όνομα: φόροι, πρωτογενές πλεόνασμα, κούρεμα, success story, φως στο τούνελ, κινητικότητα, μοριοδότηση, κλειδάριθμος, ρευστότητα, μεταρρυθμίσεις και ετούτο και εκείνο και το παρακάτω. Οι κατραπακιές έχουν όνομα: παιδεία, υγεία, ασφάλεια. Η γροθιά έχει όνομα: βλακεία.
Η βλακεία, ακαταμάχητη όπως όλοι γνωρίζουμε, ορθοφωνείται από εκπροσώπους, μεταβαλλόμενη σε πανούκλα, όπως αντιλαμβάνεται ακόμα και ένας βλάκας. Μαγαρίζει τα κόμματα, τους θεσμούς, την ίδια τη ζωή. Προκαλεί μια παραφροσύνη, που γιγαντώνει το bullying, έτσι που ο υπήκοος ετούτης της χώρας έχει επιλογές ποιες σφαλιάρες είναι καλύτερες, ποιες τελικά του αρέσουν, επειδή έρχονται από αριστερό χέρι και όχι από δεξί, από εθνικιστικά ρόπαλα ή από ξενέρωτες αγανακτήσεις, επειδή δεν είναι τόσο άγριες όσο εκείνες που μοιράζουν οι κολοκυθοκορφάδες, επειδή δεν πέφτουν βροχή, αλλά χαϊδεύουν τα αυτιά, επειδή οι λογιών πολιτικές κινήσεις, οι ριζοσπαστισμοί, οι κεντροαριστερές αποχαυνώσεις, οι κεντροδεξιές παρακρούσεις, οι ριζοσπαστικοί σοσιαλιστικοί αυνανισμοί υπόσχονται πως θα γυρίσει ο τροχός να σφαλιαρίζει και ο φτωχός. Το τώρα λοιπόν είναι το bullying της κυβέρνησης, το αύριο θα είναι το bullying της ίδιας, της άλλης και της παράλλης κυβέρνησης. Νταήδες και πεχλιβάνηδες, γυρολόγοι και πανηγυριώτες, μπακαλόμαγκες και κεραμιδόγατοι δίνουν τον τόνο, σε ένα νταηλίκι που δεν λαβαίνει τέλος.
Το ελληνικό bullying παραβλέπει πως, μαγειρεύοντας τις επιδόσεις του, έχει απέναντί του το οργανωμένο, συστηματικό, εξοντωτικό bullying των δανειστών της χώρας, το οποίο περιφέρεται από εφημερίδος εις εφημερίδα, από σχολίου εις σχόλιον, από δηλώσεως εις δήλωσιν, σέρνοντας από τη μύτη αυτό το καταγέλαστο νταηλίκι μιας ανήμπορης, αδιέξοδης, εξευτελισμένης εθνικής ταυτότητας, που ο μόνος τρόπος για να λάβει την επόμενη δόση είναι να σφαλιαρίζεται ανέξοδα όποτε οι δανειστές και τα στελέχη τους κρίνουν πως δεν «συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις». Η διαφορά είναι πως οι δανειστές, όσο βλάκες και αν είναι, δεν είναι τόσο βλάκες ώστε να μην ξέρουν πως η σφαλιάρα είναι το ήπιο μέτρο στο δικό τους bullying, ενώ το κεφαλοκλείδωμα είναι αποτελεσματικότερο, επειδή το κεφάλι μένει μαγκωμένο και μπορεί να σφαλιαρίζεται κατά το δοκούν χωρίς πολλές κουβέντες και εξηγήσεις ενώπιον της τριαδικής θεότητος (Ταμείου, Επιτροπής και Αγίου Πνεύματος). Τι πρέπει να γίνει; Μα όσα είπαμε ώς εδώ, ορίζουν την απάντηση.
