Η Χιρόκο Ταγκούτσι πήρε σύνταξη στα 64 της μπαίνοντας στην τεράστια στρατιά των ηλικιωμένων γυναικών της Ιαπωνίας -πολύ μεγαλύτερης εκείνης των συνομήλικών τους αντρών- που καλείται να επιβιώσει με μια σύνταξη.

Η Ταγκούτσι είναι διαζευγμένη, ζει μόνη και είναι από τις τυχερές γιατί όταν παντρεύτηκε δεν έπαψε να δουλεύει όπως η πλειοψηφία των γυναικών της γενιάς της, για τις οποίες η σύνταξη είναι συνώνυμο της φτώχειας.

Ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών, η Ταγκούτσι επισημαίνει ότι η πατριαρχική κοινωνική δομή της Ιαπωνίας ωθεί το 70% των γυναικών να εγκαταλείπουν την εργασία τους μόλις κάνουν οικογένεια και είτε να φύγουν οριστικά από την αγορά εργασίας είτε να επιστρέψουν σε μια θέση μερικής απασχόλησης, στερώντας τες έτσι από την πιθανότητα μιας αξιοπρεπούς σύνταξης.

Σήμερα πολλές πρέπει να επιβιώσουν με μια ελάχιστη σύνταξη 500 δολαρίων τον μήνα, που μετά βίας αρκεί για να καλύψουν τα έξοδά τους. Και με δεδομένο το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής (86,5 έναντι 79,6 των ανδρών) είναι υποχρεωμένες να εξαρτούν όλο και περισσότερο την επιβίωσή τους από το κράτος πρόνοιας, καθώς ήδη σήμερα το 80% των πολιτών άνω των 65 ετών που ζουν μόνοι είναι γυναίκες.

Οι πολιτικές όμως για την αντιμετώπιση του τεράστιου οικονομικού χρέους της Ιαπωνίας απειλούν με ακόμη μεγαλύτερες περικοπές στις κοινωνικές υπηρεσίες και το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, διαμορφώνοντας ένα δυσοίωνο μέλλον.

Και αυτό αφορά και τη νέα γενιά των Γιαπωνέζων, που ενηλικιώνονται σε μια εποχή αυστηρής λιτότητας και γνωρίζουν ήδη τη φτώχεια, καθώς βρίσκουν συνήθως μόνο θέσεις μερικής απασχόλησης και χαμηλά αμειβόμενες.

«Τι ειρωνεία» καταλήγει η Χιρόκο Ταγκούτσι. «Οι γυναίκες κατά παράδοση είναι εκείνες που φρόντιζαν παιδιά και γέροντες και γερνώντας γίνονται το τμήμα του πληθυσμού που χρειάζεται περισσότερη κοινωνική φροντίδα».