Του Πέτρου Μανταίου

Οτι δεν θα επέλθουν αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών, διαβεβαίωσε την Πέμπτη τη Βουλή ο υφυπουργός Παιδείας Κώστας Γκιουλέκας. Τη διαβεβαίωση έδωσε μετά από «θόρυβο» που προκάλεσε, την Τρίτη στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, άποψη για το μάθημα των Θρησκευτικών, της, γνωστής από παρεμβάσεις… αναμενόμενων αντιδράσεων, βουλευτή της ΔΗΜΑΡ, Μαρίας Ρεπούση: «Τα Θρησκευτικά, με την έννοια της ορθόδοξης κατήχησης, κατά τη γνώμη μας, δεν έχουν θέση στο σύγχρονο Λύκειο». Αντί των Θρησκευτικών (όπως διδάσκονται σήμερα), η βουλευτής και καθηγήτρια πανεπιστημίου δίνει έμφαση «… στην επαφή των παιδιών με τις θρησκείες, σε ένα μάθημα ιστορικό και κοινωνιολογικό, για τον ρόλο που έπαιξαν στην πορεία της ανθρωπότητας» («Εφ.Συν.» 6/9).

Οθεν ο υφυπουργός Παιδείας παρατήρησε: «Επικρατούσα θρησκεία του Κράτους είναι η ορθόδοξη. Σκοπός της Παιδείας, βάσει και του άρθρου 16 του Συντάγματος, είναι και η θρησκευτική παιδεία. Επομένως δεν αρκεί μόνο η συγκριτική μελέτη των θρησκειών που υπάρχουν, αλλά πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην ορθόδοξη πίστη». Πολιτικά, γι’ αυτούς που απευθύνεται, τον κατανοώ. Συνταγματικά; Φοβάμαι ότι θα τον στενοχωρήσω! Διότι, ναι μεν (άρθρο 3) «Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού». Ομως (άρθρο 13, παράγραφος 1) «Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός».

Ενώ, στο σημείο που μας αφορά (άρθρο 16, παράγραφος 2), «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Αλλο «ανάπτυξη και θρησκευτικής συνείδησης» και εντελώς διαφορετική η «ιδιαίτερη βαρύτητα στην ορθόδοξη πίστη», που περισσότερο παραπέμπει σε… κατήχηση και… προσηλυτισμό, ο οποίος (άρθρο 13, παράγραφος 2) ρητώς «απαγορεύεται».