Του Δημήτρη Φαναριώτη
Δέκα πολιτικοί, ένας στρατιωτικός αλλά και ένας νεοναζί δολοφόνος ήταν αυτοί που μας απασχόλησαν περισσότερο μέσα στο 2012, φυσικά για τελείως διαφορετικούς λόγους ο καθένας.
Αλλοι για τα επιτεύγματά τους, άλλοι γιατί αναδείχτηκαν σε αδιαμφισβήτητους ηγέτες της χώρας τους, άλλοι γιατί έγιναν γνωστοί μέσα στη χρονιά που πέρασε είτε με θετικό τρόπο είτε και με αρνητικό επειδή ας πούμε πρωταγωνίστησαν σε κάποιο σκάνδαλο που απασχόλησε ολόκληρο τον πλανήτη είτε γιατί -η περίπτωση του Νορβηγού νεοναζί- σκότωσαν νέα παιδιά επειδή δεν συμφωνούσε πολιτικά μαζί τους. Ο νεοναζί στη δίκη του δεν έδειξε ίχνος μεταμέλειας αλλά τη χρησιμοποίησε για να κάνει γνωστές τις… άρρωστες απόψεις του
ΝΤΑΒΙΝΤ ΠΕΤΡΕΟΥΣ: Ο αμερικανικός Τύπος έγραψε για «θαμπά» γαλόνια, ενώ η ανκοργούμαν του μεγάλου αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου ABC, Μπάρμπαρα Γουότερς, δήλωσε ότι τον επέλεξε ως τον «πλέον συναρπαστικό άνδρα της χρονιάς». Οπως και να 'χει το πράγμα, ο Αμερικανός στρατηγός κέρδισε επάξια τη θέση του στα πρόσωπα της χρονιάς, όχι τόσο για τη στρατιωτική του δεινότητα(!) όσο για την εξωσυζυγική σχέση στην οποία βρέθηκε μπλεγμένος με την προσωπική του βιογράφο Πόλα Μπρόντγουελ!
ΜΠΑΡΑΚ ΟΜΠΑΜΑ: Τελικώς η χαρισματική του προσωπικότητα, πόσο δε όταν ο αντίπαλός του ήταν ο «άχρωμος» υπερσυντηρητικός Μιτ Ρόμνεϊ, εξασφάλισε στον πρώτο Αφροαμερικανό πρόεδρο τη δεύτερη θητεία του στον Λευκό Οίκο.
Οπως επισημαίνουν οι αναλυτές, οι ψηφοφόροι του γοητευμένοι από τον λόγο του και την κινησιολογία του τον ξαναψήφισαν, παραβλέποντας το γεγονός ότι η αμερικανική οικονομία αντιμετωπίζει δυσκολίες στις προσπάθειές της να βγει από την ύφεση. Στα συν του προσμετρώνται, μεταξύ άλλων, η ριζική αλλαγή του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η διάσωση της αυτοκινητοβιομηχανίας και η θέσπιση νέων κανόνων στη Wall Street.
ΧΑΛΕΝΤ ΜΕΣΑΑΛ: Επέστρεψε στην Παλαιστίνη μετά 45 χρόνια εξορίας και όπως ήταν φυσικό οι συμπατριώτες του τον υποδέχθηκαν σαν λαϊκό ήρωα. Αποτέλεσε έκπληξη πάντως το γεγονός ότι το Ισραήλ δεν επιχείρησε να τον δολοφονήσει, όπως έκανε με τον προηγούμενο ηγέτη της Παλαιστινιακής Οργάνωσης σεΐχη Αχμέτ Γιασίν.
Τρεις εβδομάδες μετά την επίσκεψή του και σε πείσμα της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ, η Παλαιστίνη πέτυχε μεγάλη διπλωματική νίκη καταφέρνοντας να αποκτήσει το καθεστώς του «κράτους-παρατηρητή» στα Ηνωμένα Εθνη.
ΜΟΧΑΜΕΝΤ ΜΟΡΣΙ: Παρότι δεν ήταν η πρώτη επιλογή της ισχυρής Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο, ο 60χρονος πολιτικός μηχανικός Μοχάμεντ Μόρσι, ο οποίος εξελέγη στη προεδρία της χώρας με 51,73%, κατάφερε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να φέρει (και πάλι) τη βορειοαφρικανική χώρα στα πρόθυρα του εμφυλίου.
Οι γελοιογράφοι των μεγαλύτερων εφημερίδων της χώρας του, πάντως, του έχουν δώσει το παρατσούκλι «ρεζέρβα» καθώς εκτιμούν ότι ο Μόρσι δεν είναι μια χαρισματική προσωπικότητα η οποία μπορεί να ενώσει τους Αιγυπτίους, τους οποίους προς το παρόν διχάζει.
ΤΑΓΙΠ ΕΡΝΤΟΓΑΝ: Γιος λιμενοφύλακα, μικρός πουλούσε λεμονάδες και κουλούρια στους περαστικούς για να κερδίσει το χαρτζιλίκι του. Θεωρείται και είναι σε μεγάλο βαθμό ο άνθρωπος που κατάφερε μέσα σε 10 χρόνια να οδηγήσει την Τουρκία στον δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας.
Τα τελευταία χρόνια ωστόσο οι επικριτές του τον κατηγορούν ότι προσπαθεί να ελέγξει με κάθε τρόπο, πλήρως, το πολιτικό γίγνεσθαι και τα ΜΜΕ. Κατάφερε πάντως να μειώσει σε μεγάλο βαθμό τον ρόλο του στρατού στη δημόσια ζωή. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία του είναι η συνταγματική μεταρρύθμιση, αν και οι αναλυτές πιστεύουν ότι θέλει να προχωρήσει σ' αυτήν για να συγκεντρώσει περισσότερες εξουσίες.
ΣΙ ΤΖΙΝΓΠΙΝΓΚ: Ο νέος ισχυρός άντρας της δεύτερης οικονομίας του πλανήτη αποτελεί προϊόν πολιτικού συμβιβασμού ώστε να είναι αποδεκτός από τους «δεινόσαυρους» του κόμματος Χου Τζιντάο και Ζιάνγκ Ζεμίν. Μικρός είχε ασπαστεί τον βουδισμό. Θεωρείται «απολύτως αδιάφθορος», δεν πίνει (παρά σπανίως ελάχιστο κρασί), δεν παίρνει ναρκωτικά, οι γυναίκες τον βρίσκουν βαρετό και του αρέσουν τα αμερικανικά φιλμ.
Ανήκει στην αποκαλούμενη «πέμπτη γενιά» ηγετικών στελεχών του κόμματος. Είναι ένας πανέξυπνος αλλά και πνευματώδης άνθρωπος, με εξαιρετικά ευρύ πεδίο γνώσεων και ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Χένρι Πόλσον, τον χαρακτήρισε «άνθρωπο που ξέρει να πετυχαίνει τους στόχους του».
ΑΝΤΕΡΣ ΜΠΕΡΙΝΓΚ ΜΠΡΕΪΒΙΚ: Ο νεαρός ακροδεξιός συγκλόνισε κυριολεκτικά ολόκληρο τον πλανήτη με τη σφαγή 77 ανθρώπων σε κατασκήνωση του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος στο νησί Ουτοέγια τον περασμένο Ιούλιο. Μια σφαγή που η αγριότητα και ο απολογισμός της ήταν πρωτόγνωρες στην Ευρώπη, θυμίζοντας αντίστοιχα περιστατικά μακελειού στις ΗΠΑ. Τώρα παραπονείται ότι στη φυλακή υψίστης ασφαλείας στην οποία κρατείται κάνει κρύο και δεν έχει παράθυρο με θέα!
ΑΝΓΚΕΛΑ ΜΕΡΚΕΛ: Η κόρη του Ανατολικογερμανού προτεστάντη εφημέριου και πρώτη γυναίκα καγκελάριος στην ιστορία της Γερμανίας με πτυχίο στη Φυσική, αφού συγκέντρωσε τις επικρίσεις ολόκληρου του πλανήτη για τον σχεδόν αποικιοκρατικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τους αδύναμους κρίκους της ευρωζώνης, στη συνέχεια μαλάκωσε τη στάση της χωρίς ωστόσο να δώσει ποτέ το πράσινο φως στην έκδοση ευρωομολόγων. Χώρισε τον πρώτο σύζυγό της το 1982 και μέχρι σήμερα είναι παντρεμένη, χωρίς παιδιά, με τον δεύτερο άντρα της, χημικό Γιοακίμ Σάουερ.
ΣΙΛΒΙΟ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ: «Η επιστροφή της μούμιας» έγραφε στον επιτυχημένο τίτλο της η γαλλική εφημερίδα «Liberation» αναφερόμενη στην απόπειρα του Σίλβιο να αναλάβει για πέμπτη φορά την πρωθυπουργία της χώρας.
Η… μούμια πάντως σε ό,τι αφορά το ασθενές φύλλο καλά κρατεί ή τουλάχιστον έτσι δείχνει, αφού οδεύει προς τον τρίτο γάμο του με την 27χρονη αρραβωνιαστικιά του Φραντσέσκα, η οποία όπως λέει του προκαλεί «διαρκή ευφορία», παρά τη διαφορά των 49 Μαΐων που τους χωρίζει!
ΧΑΒΕΖ ΑΛ ΑΣΑΝΤ: Ο χαρακτηρισμός «χασάπης» είναι μάλλον εξαιρετικά ήπιος για να περιγράψει τις φρικαλεότητες τις οποίες έχει διαπράξει εναντίον του συριακού λαού ο Ασαντ προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία. Σχεδόν ένα χρόνο μετά την εξέγερση 40.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι άμαχοι, έχουν σκοτωθεί, ενώ τουλάχιστον μισό εκατομμύριο έχουν πάρει τον σκληρό δρόμο της προσφυγιάς. Και δυστυχώς -προς το παρόν- ο τύραννος παραμένει, έστω και με δυσκολία, στην εξουσία.
ΟΥΓΚΟ ΤΣΑΒΕΣ: Ο λαοφιλής ηγέτης της Βενεζουέλας, ταλαιπωρημένος από τον καρκίνο, άνοιξε τον δρόμο της διαδοχής του, ζητώντας από τον λαό να ψηφίσει στις επόμενες εκλογές τον στενό συνεργάτη του και αντιπρόεδρο Νικολά Μαδούρο.
Παρά τις όποιες επικρίσεις για τα 11 χρόνια διακυβέρνησης της λατινοαμερικανικής χώρας, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι κατάφερε να βελτιώσει ουσιαστικά το επίπεδο διαβίωσης των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων της πλουσιότατης σε πετρελαϊκά αποθέματα λατινοαμερικανικής χώρας.
ΚΡΙΣΤΙΝ ΛΑΓΚΑΡΝΤ: Κομψή και με ιδιαίτερη άνεση απέναντι στους εκπροσώπους του Τύπου, η 56χρονη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ γεύτηκε την επιτυχία από μικρή μετέχοντας στην εθνική ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης της Γαλλίας. Το 2005 έγινε υπουργός Εμπορίου καταφέρνοντας να εκτοξεύσει σε επίπεδα ρεκόρ τις εξαγωγές της χώρας της.
Δύο χρόνια αργότερα έγινε υπουργός Οικονομικών και το 2009 οι «Financial Times» την ψήφισαν ως την καλύτερη υπουργό Οικονομικών στην Ευρώπη. Επικροτήθηκε επίσης διεθνώς για τον ρόλο-κλειδί που έπαιξε στη δημιουργία του μηχανισμού διάσωσης των αδύναμων χωρών της ευρωζώνης.
