→Εξαιρετικά δύσκολος θα ήταν ο σχηματισμός κυβέρνησης εάν γίνονταν τώρα εκλογές και επιβεβαιώνονταν τα ποσοστά της πρόθεσης ψήφου στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις
Του Φώτη Παπούλια
Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Την Κυριακή έχουμε εκλογές και το εκλογικό αποτέλεσμα που προκύπτει επιβεβαιώνει τις προχθεσινές δημοσκοπήσεις, δίνοντας την πρωτιά στον ΣΥΡΙΖΑ με διαφορά μιας μονάδας από τη Ν.Δ. (29% έναντι 28%), το ΠΑΣΟΚ είναι στο 7%, η Χρυσή Αυγή στο 15%, οι ΑΝ.ΕΛΛ. στο 5,5%, το ΚΚΕ στο 6% και η ΔΗΜΑΡ οριακά στο 3%.
Βάσει αυτών των αποτελεσμάτων, ο σχηματισμός κυβέρνησης θυμίζει κάτι από σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες και δεν θα απαιτείται η συμφωνία μόνο δύο πλευρών αλλά τουλάχιστον τριών.
Ας επιχειρήσουμε λοιπόν να προσεγγίσουμε διάφορα σενάρια σχηματισμού κυβέρνησης, με την ελπίδα ότι ο σοφός λαός θα συμβουλευτεί και θα συνδιαλεχθεί με το μαξιλάρι του, όπως έλεγε ο Χ. Φλωράκης, και δεν θα ψηφίσει με τη σχετική ευκολία που απαντά στις δημοσκοπήσεις.
Σενάριο πρώτο: Ενας ιστορικός για τα πολιτικά μας δεδομένα και μεγάλος κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. Είναι δυνατόν ένα κόμμα που έχει συνθλίψει την ελληνική κοινωνία, που κουβαλάει όλες τις μνημονιακές αμαρτίες, να συνεργαστεί με το κατεξοχήν αντιμνημονιακό κόμμα; Ή το αντίστροφο, το κατεξοχήν αντιμνημονιακό κόμμα να συνεργαστεί, στο όνομα της σωτηρίας ποιων, με τον εκπρόσωπο της τρόικας στην Ελλάδα; Ποσοστό επιτυχίας μηδενικό, ακόμα και αν διεθνείς παράγοντες, συνεπικουρούμενοι από εσωτερικούς οικονομικούς παράγοντες, ενδεχομένως να καλοέβλεπαν μια τέτοιου είδους συνεργασία.
Σενάριο δεύτερο: Ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται στο ΠΑΣΟΚ. Ερώτημα: Σε ποιο ΠΑΣΟΚ και με ποιον πρόεδρο; Το ποσοστό τού περίπου 7% δεν εξασφαλίζει βιώσιμη κυβέρνηση και κυρίως είναι πολύ δύσκολο κάποιος να φανταστεί τα σημεία πολιτικής σύγκλισης των ηγεσιών των δύο κομμάτων. Και ποιος θα συγκρατήσει όσους διαφωνούν στο εσωτερικό τους; Και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ, που καλοβλέπουν μια νέα συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. Ας κρατήσουμε αυτή την περίπτωση ως ένα πιθανό σενάριο.
Σενάριο τρίτο: Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται στον Περισσό. Μέχρι σήμερα η ηγεσία του ΚΚΕ αρνείται μετ' επιτάσεως οποιαδήποτε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως με ένα ποσοστό της τάξης του 6% και την εκλογική του βάση πιθανότατα να πιέζει για μια μορφή συνεργασίας, το ενδεχόμενο στήριξης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τη μορφή ψήφου ανοχής ίσως δεν θα έπρεπε να αποκλειστεί. Το προηγούμενο της Αλέκας Παπαρήγα «εμείς δεν θέλουμε να κυβερνήσουμε» πιθανόν να έχει γίνει μάθημα στους ηγετικούς κύκλους του Περισσού.
Η συνάντηση του Α. Τσίπρα με τον Π. Καμμένο μπορεί να δώσει «λευκό καπνό»; Υπό προϋποθέσεις ναι, αν οι ΑΝ.ΕΛΛ. «ρίξουν νερό στο κρασί τους», κυρίως στα εθνικά θέματα, αφού συμφωνούν με την αντιμνημονιακή ατζέντα. Είναι όμως έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχτεί τις «κόκκινες γραμμές» στα εθνικά που θέτουν οι ΑΝ.ΕΛΛ.;
Αν η ΔΗΜΑΡ δεν έχει μπει στη Βουλή, αφού στις δημοσκοπήσεις βρίσκεται μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας», ουδεμία συζήτηση. Αν όμως έχει μπει στη Βουλή έστω και με το οριακό 3% ή 3,5%, τότε το ραντεβού του Α. Τσίπρα με τον Φ. Κουβέλη θα είναι το μετεκλογικό must. Οι πιέσεις που θα ασκούνται στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ από το εσωτερικό του κόμματός του θα είναι αφόρητες. Μια ομάδα θα τον τραβάει προς το «όχι» και μια άλλη προς το «ναι» για συνεργασία. Τι θα αποφασίσει ο πρόεδρος του κόμματος με «αίσθημα ευθύνης»;
Με τη Χρυσή Αυγή απλά δεν παίζει ούτε σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας…
Ας δούμε τώρα «σενάρια βοηθητικά των βασικών». Μπορεί να επαναληφθεί εκ νέου συνεργασία Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ; Δύσκολο, όχι όμως απίθανο, αν ο Ευάγγ. Βενιζέλος προχωρήσει με μια ομάδα βουλευτών σε συνεργασία με τη Ν.Δ. Εδώ απλώς αναζητείται ο χρόνος κατάρρευσης της κυβέρνησης και πιθανής διάσπασης του πάλαι ποτέ Κινήματος…
Με Ν.Δ. – ΔΗΜΑΡ; Μάλλον απίθανο αφού οι σχέσεις των δύο κομμάτων έχουν διαρραγεί μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την τρικομματική, αλλά μπορεί κάποιοι βουλευτές να «συνδράμουν» εκ νέου σε μια επανάληψη;
Και πάμε σε ένα σενάριο που από προχθές κάποιοι γνωστοί… «κύκλοι» προσπαθούν να το βάλουν στην καθημερινή πολιτική συζήτηση. Συνεργασία Ν.Δ.- Χρυσής Αυγής! Να το δούμε αυτό και να στοιχηματίσουμε εκ του ασφαλούς για το πότε θα καεί όχι η Βουλή αλλά σύμπασα η χώρα. Αν «κάποιοι» ανιστόρητοι το επιδιώκουν, τότε ο πρωθυπουργός οφείλει «από χθες» να κλείσει τη συζήτηση. Διαφορετικά, το σενάριο αυτό θα δηλητηριάζει την πολιτική ζωή, καθιστώντας τον ίδιο τον πρωθυπουργό υπόλογο για «φαιά σενάρια»…
