Ο πιτσιρικάς, που περνούσε με τα σκέιτ και τα ακουστικά στα αυτιά, κοντοστάθηκε μπροστά στα σκαλιά που οδηγούν στο Ηρώδειο, στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Ούτως ή άλλως δεν μπορούσε να περάσει από την πολυκοσμία. Κι έβγαλε τα ακουστικά να ακούσει τη live μουσική που παιζόταν. Και από τον κόσμο του… χιπ-χοπ βρέθηκε με τη μία στον κόσμο της… όπερας. Ενα λεπτό έμεινε, όχι παραπάνω. Αλλά πρόλαβε και πήρε μια γεύση από τις σολίστ της Λυρικής Σκηνής που τραγουδούσαν Μαρία Κάλλας. Κέρδος (θα) το είχε, σίγουρα (όχι πως το χιπ-χοπ είναι… χασούρα βέβαια). Οι σκάλες που οδηγούν στο Ηρώδειο αποτελούσαν τον δεύτερο σταθμό της βόλτας στην Αθήνα που διοργάνωσε χθες το απόγευμα η Λυρική Σκηνή. Αφορμή, η συμπλήρωση 36 χρόνων από τον θάνατο της Μαρίας Κάλλας – «έφυγε» από τη ζωή σαν σήμερα, στις 16 Σεπτεμβρίου 1977. Και την τίμησε με μία σειρά διαδοχικών συναυλιών σε διάφορα μέρη της Αθήνας. Στις 6 ακριβώς ήμασταν στο Μουσείο της Ακρόπολης, στις 7 παρά τέταρτο πήγαμε εδώ που σας λέω τώρα, στις Σκάλες Ωδείου Ηρώδου Αττικού, στις 8 παρά 25 λίγο πιο κάτω, στην πλατεία Αγίων Ασωμάτων, στις 8 και μισή βρεθήκαμε στην πλατεία Κοτζιά και, τέλος, στις 9 και μισή στον προαύλιο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου.
Ποια ήταν η κεντρική ιδέα; Η Λυρική Σκηνή βγήκε στους δρόμους της Αθήνας, της πόλης όπου μεγάλωσε η Μαρία Καλογεροπούλου (πριν γίνει Κάλλας), και έπαιξε ζωντανά διάσημες άριες που έγιναν γνωστές από τη φωνή της. Οι σολίστ Δήμητρα Θεοδοσίου, Αντωνία Καλογήρου, Βασιλική Καραγιάννη, Ειρήνη Καράγιαννη, Ελενα Κελεσίδη, Τσέλια Κοστέα, Μυρσίνη Μαργαρίτη, Μαρία Μητσοπούλου και Τζούλια Σουγλάκου, οι πιανίστες και η Ορχήστρα της ΕΛΣ, σε μουσική διεύθυνση του καλλιτεχνικού διευθυντή της Μύρωνα Μιχαηλίδη έπαιζαν αποσπάσματα από τις Τραβιάτα, Μποέμ, Τόσκα, Μαντάμα Μπατερφλάι, Μάκμπεθ, Ριγκολέτο, Κουρέας της Σεβίλης, Τροβατόρε, Σικελικός εσπερινός κ.ά. Αναλόγως το μέρος, ερμήνευαν και κάποιες από αυτές.
Σε ένα απλό σκηνικό, χωρίς ιδιαίτερα κόλπα. Μόνο με τις φωνές τους, ένα πιάνο να τις συνοδεύει και τις απαραίτητες ηχητικές εγκαταστάσεις. Λιτά. Και όχι σε καμία σκηνή πάνω, αλλά ανάμεσα στο κοινό που τους περιτριγύριζε.
Πέραν ωστόσο των φανατικών που τους ακολουθούσαν παντού, υπήρχαν και οι περαστικοί. Μόνο αυτό σας λέω: έξω από το Μουσείο της Ακρόπολης, στο οποίο επικρατούσε το αδιαχώρητο, συναντήθηκα με έναν γνωστό που είχα μήνες να δω. Να τα φιλιά, να και οι κουβέντες. «Σας παρακαλώ», μας λέει μία 70χρονη κυρία και η φιλενάδα της από δίπλα, «σας παρακαλώ, αν θέλετε να τα πείτε πηγαίνετε λίγο πιο πέρα, τέλος πάντων». Απαιχτη!
Δημήτρης Κανελλόπουλος
