Του Γιώργου Σταματόπουλου
Πάνος Καμμένος, λοιπόν: «Λιντσάρετε τον Πάχτα»! Σημασία δεν έχει τόσο η φρίκη που προκαλούν τα λόγια του πολιτικού μας αρχηγού, παρακαλώ, κοινοβουλευτικού κόμματος, μήτε ο εξευτελισμός του πολιτισμού (νομικού, πολιτικού, ηθικού… λες και δεν είναι ένας ο πολιτισμός). Ούτε έχει σημασία η ευθιξία της Δικαιοσύνης και τα ανακλαστικά της (αίτημα για άρση ασυλίας του Ανεξάρτητου Ελληνα). Ενδιαφέρει η ευκολία με την οποία οι πολιτικοί της χώρας εκστομίζουν κάθε βαρβαρότητα, γελοιότητα, που είναι συνάλληλοι μιας απύθμενης αγένειας, είτε ως προϊόν αδαημοσύνης, είτε ως απόδειξη έλλειψης Παιδείας. Αλλά αυτά είναι τα αποτελέσματα του αμερικανισμού, της επιβολής τού lifestyle στις ζωές μας κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ποια ευγένεια, ποια γλώσσα, ποιο ήθος, ποιος σεβασμός· όλα αυτά ωχριούσαν (ήσαν ανασχετικά) μπροστά στην γκλαμουριά, την αναγνωρισιμότητα, τον εύκολο πλουτισμό (σε βάρος πάντα του Δημοσίου ή των αφελών νέων), την ταχύτατη κοινωνική και πολιτική (επιχειρηματική κ.λπ.) αναρρίχηση. Βεβαίως η κρίση εξέβρασε πολλούς από δαύτους, είναι, όμως, τόσο βαθιές οι ρίζες των λαϊφσταλιστών, έχουν τόσο πολύ διαβρώσει τις κοινωνικές σχέσεις ώστε πολλοί εξ αυτών εξακολουθούν να επιζούν και να βασιλεύουν χωρίς ουδείς να τους ενοχλεί.
Διαβάζω π.χ. ότι ο εκδότης (;) Ανδρέας Κουρής διοργανώνει φιέστες στη ΔΕΘ οι οποίες «γίνονται με το αίμα των απλήρωτων απολυμένων του Metropolis», όπως καταγγέλλουν αλληλέγγυοι των απολυμένων. Ο άνθρωπος αυτός -διαβάζουμε- «είναι υπόδικος για χρέη 1,4 εκατ. € στο Δημόσιο, χρωστάει πάνω από 600.000 € στους εργαζόμενους, έχοντας πρωτοδίκως καταδικαστεί σε 2,5 χρόνια φυλάκιση, τα χρέη του διογκώνονται». Τι άλλο χρειάζεται η Δικαιοσύνη για να αποδείξει την ευθιξία και αμεροληψία της; Κάποιοι άλλοι τύποι, δεδηλωμένοι αμοραλιστές, εξακολουθούν να έχουν εκπομπές διαλαλώντας την πραμάτεια τους (μοντέλα χαμηλής αντιληπτικότητας, μάγκικη γλώσσα, απολιτίκ, τάχα, ψιλοειρωνεία). Γνωρίζουν πιθανώς ότι η ρίψη γιαουρτιών διώκεται, για τούτο και συνεχίζουν ανερυθριάστως να μιαίνουν το πνεύμα και τις κοινωνικές σχέσεις. Το πολιτικό σύστημα δεν αντέδρασε στην επέλαση του lifestyle· σαν καλό χωνευτήρι (αυτό σημαίνει καπιταλισμός) τα τήκει όλα και τ’ αφήνει να ρεύσουν σε συνειδήσεις (χλομές, δυστυχώς και αδύνατες). Πολλοί από δαύτους αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι. Ζουν πλουσιοπάροχα απ’ τη δημοσιογραφία. Φασίζουσα λογική παντού. Δεν μας φταίει ο κάθε καημενούλης Καμμένος, αλλά το γεγονός ότι τα θεωρήσαμε φυσιολογικά όλα τούτα (πολλοί συμμετείχαμε σ’ αυτή την αθλιότητα…).
Αναζητώντας -άντε πάλι- δικαιοσύνη.
