Της Εφης Μαρίνου
Μέχρι τώρα η ομάδα Oper(O) συνήθιζε να παρουσιάζει τις ενδιαφέρουσες παραστάσεις της σε εξωτερικούς χώρους. Πλατείες, δρόμους και απρόβλεπτα σημεία της πόλης. Η μέτζο σοπράνο Εριφύλη Γιαννακοπούλου είναι αυτή που ίδρυσε την ομάδα, πρωτοπαίζοντας μάλιστα την «Κάρμεν» του Μπιζέ που παρουσιάστηκε το 2008 στον Πύργο της Τήνου. Τώρα η Oper(O) μπήκε «μέσα»… Από τις 26 μέχρι και τις 29 Σεπτεμβρίου παρουσιάζει στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κούν, στη Φρυνίχου της Πλάκας, τo «Αναμονή για τη Νύχτα/Waiting for night» σε σκηνοθεσία της Ειρήνης Γεωργαλάκη.
Η παράσταση στο σύνολό της συνιστά έναν συνειρμό. Η ομάδα Oper(O) παρουσιάζει σύγχρονη όπερα με μια εικαστική, πολυμεσική φόρμα. Χρησιμοποιεί την κλασική όπερα, ενώ ταυτόχρονα επιστρατεύει το συνολικό έργο του Σάμιουελ Μπέκετ για να δημιουργήσει ένα ενιαίο και πρωτότυπο έργο.
Τον χώρο σηματοδοτεί μια τρισδιάστατη, ογκώδης κατασκευή (γλυπτό) η οποία συνομιλεί στη σκηνή με μια λυρική τραγουδίστρια, που φορά ένα κοστούμι όμορφο, βαρύ, οπερατικό, στερεοτυπικά δοσμένο μέσα στην υπερβολή του. Οι δυο τους συνθέτουν τον ολόκληρο Ανθρωπο, τον χαρακτήρα που παλεύει να αντιληφθεί τις συνθήκες και να τις ξεπεράσει. Ενστικτωδώς, και μέσα από την εσωτερική πάλη, έρχεται αντιμέτωπος με το υπαρξιακό δράμα και τα αδιέξοδα της ανθρώπινης φύσης, όπως αυτά αναδύονται μέσα από το έργο του σπουδαίου Ιρλανδού δημιουργού.
«Είναι ένας οπερατικός μονόλογος με έντονα θεατρικά στοιχεία» λέει η σκηνοθέτις Ειρήνη Γεωργαλάκη. «Γι' αυτό δεν ονομάζω το θέαμα συναυλία ή όπερα, αλλά παράσταση. Επίσης είναι κυρίαρχο το στοιχείο της κίνησης αλλά και της εικαστικής παρέμβασης από τον Μανώλη Χάρο. Σε έναν περιορισμένο χώρο βλέπουμε το συναίσθημα ενός μπεκετικού χαρακτήρα να συνομιλεί με ένα γλυπτό, το οποίο είναι η Λογική. Μέσα από αυτόν τον διάλογο προκύπτει ο σύγχρονος άνθρωπος σε αναμονή, απόλυτη ακινησία, με την αίσθηση της εκκρεμότητας. Εκφράζει αυτό που ζούμε σήμερα, αλλά σαφώς με τρόπο ποιητικό. Δεν υπάρχει εμφανής πλοκή, αλλά διάθεση αποδόμησης. Γινόμαστε μάρτυρες της πιο αρχέγονης βίαιης πάλης, ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα του ανθρώπου, με την ελπίδα ότι αυτή δεν έχει χαθεί ακόμα κάνοντάς μας παθητικούς, ανίκανους και δέσμιους της σύγχρονης σαθρής καθημερινότητας. Η ηρωίδα προσπαθεί να ανακαλύψει τον “αληθινό εαυτό”, καθόλου αλώβητο, ικανό να φέρει θετικό αποτέλεσμα στη μάχη με τον Χρόνο–Θάνατο».
Κι ενώ η παράσταση χρησιμοποιεί τους κώδικες γραφής του Μπέκετ, δεν αναφέρεται στη δραματουργία του. Είναι τα εργαλεία του συγγραφέα που τη συνθέτουν, ενώ δανείζεται φράσεις από το σύνολο του έργου του όπως φαίνεται στον τίτλο.
«Η παράσταση φιλοδοξούμε να μην ολοκληρώσει τον δρόμο της στο Θέατρο Τέχνης. Συζητάμε με άλλα θέατρα, ακόμα και με το εξωτερικό. Μ' αυτή τη δουλειά μας άλλαξε η πρόθεσή μας ως προς το πώς παρουσιάζαμε μέχρι τώρα την όπερα, προσπαθώντας να τη βγάλουμε από τα στερεότυπά της. Τώρα το θέμα είναι πιο ουσιαστικό, η παρατήρηση του σύγχρονου ανθρώπου. Πήραμε αυτό το μουσικό είδος με το μέρος μας, το χρησιμοποιούμε καλλιτεχνικά και ποιητικά για να μας μιλήσει με το συναίσθημα. Αλλά και ως προς την αισθητική της η παράσταση είναι κάτι διαφορετικό».
Info: Φρυνίχου 14, Πλάκα Τηλ.:210-3222464 – 3236732 . Διεύθυνση ορχήστρας: Γιώργος Ζιάβρας. Μουσική επιμέλεια: Νίκος Γαλενιανός – Γιώργος Ζιάβρας. Ερμηνεύουν: Ερ. Γιαννακοπούλου (μέτζο σοπράνο), Λ. Κουλά (πιάνο), Π. Κολιαβασίλης, Π. Ζιάβρας (κρουστά), Ε. Βασιλάτου (κλαρινέτο), Κ. Τζέκος (κλαρινέτο-μπάσο κλαρινέτο), Μπ. Βλάχος (σοπράνο και άλτο σαξόφωνο), Ζ. Ταρπάγκος (φλάουτο), Θ. Μουζακίτης (βιολί), Δ. Τραυλός (τσέλο), Δ. Τίγκας (κοντραμπάσο) Ηλ. Φλάμμος (live electronics).
