→Η Διεθνής Αμνηστία καλεί την Ε.Ε. να την αναγνωρίσει ως έγκλημα μίσους
Αθήνα, πέρσι το καλοκαίρι. H Αννα, τρανσέξουαλ μαθήτρια σε νυχτερινό λύκειο, δέχτηκε επίθεση από δύο άντρες που της έριξαν βενζίνη και προσπάθησαν να της βάλουν φωτιά έξω από τις εγκαταστάσεις του σχολείου της, ενώ ο εκφοβισμός και οι απειλές από συμμαθητές της είναι στην ημερήσια διάταξη. Ο Στέφανος περπατούσε με έναν φίλο του, όταν δύο άντρες τούς ρώτησαν αν είναι γκέι. Λίγη ώρα μετά την καταφατική απάντησή τους, τους έριξαν κάτω, τους κλότσησαν και τους γρονθοκόπησαν. Η αστυνομία, στην οποία κατήγγειλε το περιστατικό, ούτε γνώριζε τι σημαίνει «ομοφοβική επίθεση». Κατέθεσε μήνυση και περισσότερο από έναν χρόνο αργότερα δεν έχει λάβει καμία πληροφόρηση για την πρόοδο της έρευνας.
Πρόκειται για δύο περιστατικά από την Ελλάδα που καταγράφονται στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας «Λόγω του ποιος είμαι: ομοβοφία, τρανσφοβία και έγκλημα μίσους στην Ευρώπη», στην οποία τεκμηριώνεται η αποτυχία της Ε.Ε. και των κρατών-μελών να αντιμετωπίσουν τα ομοφοβικά και τρανσφοβικά εγκλήματα μίσους, καθώς δεν τα αναγνωρίζουν στη νομοθεσία τους ως εγκλήματα μίσους κι ας προστατεύει το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις διακρίσεις τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Γι’ αυτό και τους καλεί να καταπολεμήσουν την ομοφοβική βία.
Η έκθεση αναφέρεται σε πρόσφατη έρευνα της Ε.Ε. όπου το 80% των περιστατικών ομοφοβικής και τρανσφοβικής βίας δεν καταγγέλλονται στην αστυνομία, επειδή τα θύματα φοβούνται τη θεσμοθετημένη ομοφοβία και τρανσφοβία. Σε άλλες περιπτώσεις, δεν καταγγέλλουν επιθέσεις εναντίον τους, διότι δεν είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλοι και θεωρούν ότι, έτσι, θα το ανακαλύψουν η οικογένεια και οι φίλοι τους.
Στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια, σύμφωνα με το άρθρο 66 του Ποινικού Κώδικα, τα κίνητρα που σχετίζονται με τη φυλή ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό των θυμάτων αποτελούν επιβαρυντικά στοιχεία, ενώ με τροποποίησή του, από τον Μάρτιο περιλαμβάνεται και η ταυτότητα του φύλου. Ωστόσο στην πράξη, σύμφωνα με την οργάνωση, η νομοθεσία για τα ομοφοβικά και τρανσφοβικά εγκλήματα μίσους δεν εφαρμόζεται ορθά, καθώς οι διωκτικές αρχές παραλείπουν τη διερεύνηση και καταγραφή του κινήτρου κατά την έρευνα και δίωξη εγκλημάτων μίσους. Ενδεικτικά, οι ειδικές αστυνομικές μονάδες που έχουν συσταθεί αντιμετωπίζουν μόνο εγκλήματα μίσους που σχετίζονται με τη φυλή και όχι για άλλους απαγορευμένους λόγους όπως ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα φύλου. Κι ενώ στο Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας μέχρι σήμερα έχουν αναφερθεί δύο σχετικές υποθέσεις, δεν έχει συλλεχθεί κανένα επίσημο στοιχείο για ομοφοβικό- τρανσφοβικό έγκλημα μίσους.
ΙΩ.Σ.
