Τoυ Φίλιππου Δ. Δρακονταειδή
Οι πρωθυπουργικές δηλώσεις είναι στην πλειονότητά τους ατυχείς, επειδή διατυπώνονται με έμφαση, σε γλώσσα ξύλινη, με ύφος ανασφαλές και με μηδαμινό ηγετικό ανάστημα. Ολο και περισσότερο, γίνονται επικίνδυνες, όταν λαβαίνουν τη μορφή προεκλογικής ομιλίας από μπαλκόνι, όπου οι προβλέψεις και υποσχέσεις πολλαπλασιάζονται. Τέτοια ήταν και η εμφάνιση του πρωθυπουργού, ενώπιον «εκλεκτών καλεσμένων και εκλεκτού ακροατηρίου», σε πρόσφατη εκδήλωση περί Δημοκρατίας και λοιπά. Αν καλώς ανέγνωσα το κατεβατό του πρωθυπουργού, η δήλωσή του ότι σε 6 χρόνια η Ελλάδα θα βρίσκεται στο «πριν από την κρίση» επίπεδο ενίσχυσε τη βεβαιότητα ότι η ασθένεια του πολιτικού από το μπαλκόνι λόγου δεν γιατρεύεται.
Αν λάβουμε υπόψη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπου συμπολιτευόμενοι ή και αντιπολιτευόμενοι αγγελιοφόροι, παρδαλόχρωμοι στην εμφάνιση και βιαστές της γλώσσας και της λογικής, βγάζουν κουνέλια από τα καπέλα τους και περιστέρια από τα μανίκια τους, πουλώντας τα ματζούνια τους, με τα οποία αρκεί να κατεβάσεις τον διακόπτη για να έρθει το φως, αρκεί να γρυλίσεις για να σε φοβηθούν οι δανειστές σου, αρκεί να μη διακρίνεις ανάμεσα στο φύκι και τη μεταξωτή κορδέλα, η αντίδραση του πρωθυπουργού να αβαντάρει τις προβλέψεις και υποσχέσεις του είναι δικαιολογημένη. Δεν είναι όμως σεβαστή, επειδή, αν ο τίτλος του πρωθυπουργού έχει την αξία και τη σημασία που του πρέπει εντός της δικής μας πρωθυπουργευόμενης δημοκρατίας, δεν επιτρέπει να είσαι μέρος αυτού του τσίρκου. Σου επιβάλλει, τώρα πια, να είσαι εκτός αυτού για να το διαχειρίζεσαι. Και αφού δεν μπορείς, λόγω της ασθένειας του πολιτικού από το μπαλκόνι λόγου από την οποία υποφέρεις, να αρθείς (όπως λέμε) στο ύψος των περιστάσεων, αρχηγός κομματικού συνονθυλεύματος, αλλά όχι ηγέτης, τόλμησε τουλάχιστον να σκεφτείς με «το μέσα μυαλό», όπως έλεγαν οι παλαιοί και όπως δίδαξε η Πηνελόπη Δέλτα.
Αν, κατά παραχώρηση και προς αναγνώριση της ειλικρινούς πρωθυπουργικής επιθυμίας, χειροκροτήσουμε την πρόβλεψη και υπόσχεση ότι μετά από 6 χρόνια θα βρεθούμε εκεί που ήμαστε «πριν από την κρίση», οφείλουμε να υποψιαστούμε αν αυτό το χρονικό περιθώριο επαρκεί για διόρθωση του κοινωνικού εκτραχηλισμού, που ανάλογό του δεν θα βρούμε σε χώρα της Ευρώπης από την εποχή του Εμφυλίου ώς τις μέρες μας, με αποκορύφωμα ασυδοσίας και φθοράς τα 40 χρόνια της «μεταπολίτευσης». Οι πολιτικοί συμβιβασμοί και, μέσω αυτών, η πολιτιστική ένδεια, την οποία η υπερβολή της «ελληνικότητας» καθήλωσε σε έναν μηρυκαστικό ενθουσιασμό δίχως ανάταση πια, η χαμέρπεια της στείρας, αλλά ανακουφιστικής συναλλαγής προς κάρπωση άμεσου οφέλους σε συνεργασία με πολύπλοκους μηχανισμούς διευκολύνσεων υπό την απειλή, αλλά και με τη χρήση, ενός κρατικού οδοστρωτήρα, δεν είναι παραμορφώσεις που διορθώνονται παρά αφού χαθεί μια γενιά (τουλάχιστον, αν η ευρωπαϊκή ιστορία αρκεί για να το επιβεβαιώσει).
Ωστόσο, αν, προς υποστήριξη (και πάλι) της πρωθυπουργικής επιθυμίας, δεχτούμε ότι τα πράγματα θα επιταχυνθούν χάρη σε πολιτικές πρωτοβουλίες, πολλές από τις οποίες έχουν εμφανιστεί, άλλες ανατέλλουν και περισσότερες διακινούνται σε κομματικά συνέδρια, σε συνελεύσεις, σε αρθρογραφίες και σε τηλεοπτικές φωνασκίες, είναι εύκολο να απογοητευτούμε μέχρις αναισθησίας. Αν αυτό ίσχυε για τα πολιτικά λείψανα, τους Δελαπατρίδηδες, τους εν αμαρτίαις γεράσαντες, τους απεκδυόμενους πάσης ευθύνης, τους παραιτηθέντες εν αναμονή επανόδου με δόξες και τιμές, τους ανεξαρτητοποιηθέντες με σκοπό να παίξουν τον «μπαλαντέρ» και τον «ρυθμιστή», αν λοιπόν αυτό ίσχυε για ετούτο το σινάφι, η απογοήτευση είναι δικαιολογημένη. Η απογοήτευση μεταβάλλεται σε τρόμο όταν, νέοι σε ηλικία, εκλεγμένοι ή φυτεμένοι σε κύριες κομματικές θέσεις, σε πολιτικές ενώσεις και «προοδευτικά» σχήματα, αποδεικνύονται παιδιά κομματικών σωλήνων, ανακυκλωμένα υλικά, που προσδοκούν να έχουν το μέλλον εκείνων των οποίων το παρελθόν τα γέννησε και τα βύζαξε.
Από τώρα και για 6 χρόνια, ο πρωθυπουργός θα είναι πρωθυπουργός; Η κοινωνική φθορά θα έχει απαλυνθεί; Οι πολιτικές πρωτοβουλίες θα έχουν ωριμάσει; Πάντως, η Αυγή θα είναι διαρκώς πιο Χρυσή. Σε 6 χρόνια, σκέψου να είναι εκεί όπου θέλει!
