→Αναλυτές στη Βιέννη συμφωνούν πως ούτε η σχετική ειδησεογραφία αλλά ούτε και το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία θα έχουν κάποιον αντίκτυπο στις αυστριακές εκλογές της 29ης Σεπτεμβρίου
Βιέννη Του Δημήτρη Δημητρακούδη
Ως ανόμοια αδέλφια χαρακτηρίζουν οι ιστορικοί τους δύο λαούς, τον αυστριακό και τον γερμανικό, που «γειτονεύουν» τόσο γεωγραφικά όσο και γλωσσικά και που εφέτος, με διαφορά μιας εβδομάδας, έχουν τις εθνικές βουλευτικές εκλογές τους, αύριο οι Γερμανοί, την άλλη Κυριακή οι Αυστριακοί, αλλά με τελείως διαφορετικές αφετηρίες όπως και προφανώς διαφορετικές εκβάσεις των δύο ετυμηγοριών.
Αναλυτές στη Βιέννη συμφωνούν πως ούτε η σχετική ειδησεογραφία αλλά ούτε και το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία θα έχουν κάποιον αντίκτυπο στις αυστριακές εκλογές της 29ης Σεπτεμβρίου.
Απλώς και μόνο, ένας απροσδόκητος θρίαμβος της δεξιάς συμμαχίας Χριστιανοδημοκρατικού-Χριστιανοκοινωνικού Κόμματος της καγκελαρίου Μέρκελ θα τύχει ανάλογης προβολής από το δεξιό Λαϊκό Κόμμα του σημερινού αντικαγκελάριου και υπουργού Εξωτερικών της Αυστρίας, Μίχαελ Σπίντελεγκερ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα μπορέσει να αποκομίσει και κάποια αξιοσημείωτα οφέλη για το ποσοστό του.
Γενικά δεν υπάρχουν κάποιες ανάλογες εξελίξεις και ιστορικά δεν μπορούν να διαγνωσθούν κάποιοι παραλληλισμοί στις εκλογικές εκβάσεις στην Αυστρία και στη Γερμανία, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές, κάτι που οι ίδιοι ανάγουν και στην πολύ περιορισμένη αντιστοιχία του πολιτικού σκηνικού και του κομματικού φάσματος.
Για παράδειγμα, στην Αυστρία δεν υπάρχει αντίστοιχο κόμμα με την Αριστερά (Ντι Λίνκε) στη Γερμανία, όπως αντίστροφα το αυστριακό ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων, που είναι και το μεγαλύτερο της αντιπολίτευσης, δεν έχει κάποια «συγγενή» πολιτική δύναμη στη γειτονική χώρα.
Βέβαια, το γεγονός των εκλογών για τη γερμανική ομοσπονδιακή Βουλή κάθε άλλο παρά απαρατήρητο περνά στην Αυστρία, καθώς τόσο ο αυστριακός Τύπος όσο και η δημόσια Αυστριακή Ραδιοφωνία και Τηλεόραση αφιερώνουν αρκετό μέρος της ειδησεογραφίας, των αναλύσεων και των σχολιασμών τους σε αυτές, όχι όμως στην έκταση και τη συχνότητα που ίσως θα ανέμενε κάποιος τρίτος παρατηρητής. Κατά ένα μεγάλο μέρος αυτό οφείλεται στο ότι σίγουρα το αυστριακό αναγνωστικό και ραδιοτηλεοπτικό κοινό επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στον προεκλογικό αγώνα και στα προεκλογικά προγράμματα των αυστριακών υποψήφιων κομμάτων στις «δικές» του εκλογές της επόμενης Κυριακής, που συνδέονται αμεσότερα με τη δική του καθημερινότητα και το δικό του μέλλον.
Στην Αυστρία εμφανίζεται εξάλλου -και στη βάση βέβαια των δημοσκοπήσεων- σχεδόν σίγουρη η συνέχιση του σημερινού κυβερνητικού «μεγάλου συνασπισμού» των Σοσιαλδημοκρατών με το δεξιό Λαϊκό Κόμμα, ενώ στη Γερμανία αυξήθηκαν τις τελευταίες ημέρες οι αμφιβολίες για το αν θα μπορέσει να παραμείνει στην εξουσία ο δεξιός συνασπισμός της Μέρκελ με τους Φιλελεύθερους ή τελικά θα προκύψει ένας μεγάλος συνασπισμός της καγκελαρίου με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Στη Βιέννη οι αναλυτές διατυπώνουν διάφορες εικασίες ως προς την έκβαση των γερμανικών εκλογών και την ως εκ τούτου μορφή του μελλοντικού κυβερνητικού συνασπισμού στο Βερολίνο, πιθανολογώντας, λόγω και των σχετικών δηλώσεων που έχει κάνει σε συνεντεύξεις του σε αυστριακά ΜΜΕ ο Σοσιαλδημοκράτης υποψήφιος καγκελάριος Πέερ Στάινμπρουκ, πως ο ίδιος δεν θα συμμετάσχει σε έναν μεγάλο συνασπισμό, μη θέλοντας να είναι εκ νέου «το δεκανίκι» για τη Μέρκελ, όπως μεταξύ 2005-2009, όταν διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στον τότε συνασπισμό των Σοσιαλδημοκρατών μαζί της.
Οι ίδιοι θεωρούν πιθανό ο Στάινμπρουκ να μη συμμετάσχει μεν στον μεγάλο συνασπισμό αλλά, αντ' αυτού, να διεξαγάγει τις διαπραγματεύσεις για λογαριασμό του κόμματός του προς σχηματισμό της κυβέρνησης, στην οποία δεν αποκλείουν να είναι αντικαγκελάριος ο αρχηγός των Σοσιαλδημοκρατών, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, σε μια πρώτη φάση και κατόπιν ο ίδιος να ηγηθεί ενός νέου συνασπισμού μαζί με τους Πράσινους και την Αριστερά, την οποία τουλάχιστον ο Στάινμπρουκ απορρίπτει σήμερα ως κυβερνητικό εταίρο.
