Είμαι από το Πακιστάν. Στην Ελλάδα ήρθα το 1997. Στη χώρα μου υπήρχε πολλή φτώχεια και έτσι αναγκάστηκα να φύγω. Ηρθα με σκοπό να πάω στην Ιταλία. Περιμένοντας όμως τη σειρά μου, διότι αυτά δεν γίνονται μέσα σε μια μέρα, μου δόθηκε η ευκαιρία να μείνω. Βρήκα δουλειά και εγκαταστάθηκα. Με τους νόμους του ’98 και του 2001 για τη νομιμοποίηση των αλλοδαπών μού δόθηκε και η ευκαιρία να φτιάξω τα χαρτιά μου. Η ζωή για έναν μετανάστη ήταν κάπως καλύτερη τότε και πιο εύκολη. Οσο όμως περνούσαν τα χρόνια και καταλάβαινα την ελληνική πραγματικότητα, συνειδητοποίησα ότι τα δικαιώματά μας ως μεταναστών καταπατώνται καθημερινά. Επίσης κατάλαβα ότι δεν θα έρθει ποτέ κανένας να σου πει ποια είναι αυτά τα δικαιώματα. Ημασταν οι περισσότεροι μες στην άγνοια. Αυτό που με βοήθησε στην αρχή ήταν ότι ήμουν μέλος στο «στέκι των μεταναστών», όπου έμαθα ελληνικά αλλά παράλληλα κατάλαβα και τι πρέπει να κάνω όχι μόνο ως μετανάστης αλλά πλέον και ως πολίτης αυτής της χώρας. Για να έχω δικαιώματα πρέπει να παλέψω για αυτά. Κανένας δεν σου τα χαρίζει. Μόνο κάποιοι και κάποιες οργανώσεις που ασχολούνται με το μεταναστευτικό, μόνο αυτοί βοηθούν και έτσι ένας μετανάστης μπορεί και βλέπει φως στην άκρη του τούνελ. Πέρα από την κρίση και τις δυσκολίες που περνάμε όλοι, Ελληνες και μη, που σίγουρα έχουν οξύνει την κατάσταση, πιστεύω ότι από τους πρώτους μετανάστες που ήρθαν εδώ μέχρι σήμερα τα προβλήματα είναι ίδια, τίποτα δεν αλλάζει, τουλάχιστον προς το καλύτερο, και για αυτό ευθύνονται οι εκάστοτε κυβερνήσεις που εκμεταλλεύονται την κατάσταση προς όφελός τους. Γι’ αυτό και προσπαθώ να έχω έντονη παρουσία στα κοινά και να παλεύω καθημερινά για τα δικαιώματά μας.

Αυτό που με θλίβει είναι ότι πολλοί κάθονται και κοιτούν τις εξελίξεις, οι οποίες είναι εις βάρος τους, χωρίς να κάνουν κάτι γι’ αυτό και από την άλλη βλέπεις διάφορους Ελληνες πολίτες και οργανώσεις να παλεύουν για μας, να δίνουν αγώνα κι εμείς τους βλέπουμε από μακριά. Ισως γιατί κάποιοι φοβούνται; Επίσης οι διάφορες κοινότητες μεταναστών, αρκετές, που δρουν εδώ και χρόνια, δεν κάνουν τίποτα, δεν δίνουν πληροφορίες για τη ζωή σε αυτή τη χώρα ή τι ενέργειες να κάνουν για να μπορέσουν οι άνθρωποι αυτοί να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία και να φτιάξουν το μέλλον τους. Πρέπει και εμείς οι μετανάστες να βγούμε να παλέψουμε για τη δημοκρατία και την ισότητα, για τα προβλήματά μας. Είναι υποχρέωσή μας.

Xάλιντ (Πακιστάν)