→Μια ιστορία ανθρωπιάς, με ήρωες έναν απρόσεχτο σκύλο και 4 παλικάρια πυροσβέστες

Την Πέμπτη 29 Αυγούστου στις 3 μετά τα μεσάνυχτα ο σκύλος μας, κυνηγώντας μια αλεπού, έπεσε στο πηγάδι ενός γειτονικού κτήματος. Αποκαμωμένος, ύστερα από μάταιες προσπάθειες να τον ανασύρω και ενώ πάλευε αγωνιωδώς να μην πνιγεί, σαν τελευταία ελπίδα πήρα την Πυροσβεστική. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα, ούτε είχα την απαίτηση να ανταποκριθούν σε μια τέτοια περίοδο και με τόσα προβλήματα που έχουν φορτωθεί στις δημόσιες υπηρεσίες. Κι όμως, η εξέλιξη ήταν απίστευτη.

Στο τηλεφωνικό κέντρο ήταν ευγενέστατοι, απάντησαν και ανταποκρίθηκαν αμέσως. Σε ένα τέταρτο έφτασε το πυροσβεστικό όχημα με δύο νεαρούς πυροσβέστες οι οποίοι, χωρίς να υπολογίσουν την ώρα, τις συνθήκες και τον κίνδυνο και χωρίς να διαθέτουν τα απαραίτητα μέσα, έκαναν τα πάντα για να τον διασώσουν. Αρχισαν την προσπάθεια και παράλληλα ζήτησαν ενισχύσεις. Σε λίγο έφτασε και δεύτερο όχημα με άλλους δύο πυροσβέστες. Μέσα στο μισοσκόταδο, με μοναδικά εφόδια έναν φακό και ένα τρίποδο, κατέβηκε ο νεαρός Βαλάντης πολλά μέτρα κάτω από την επιφάνεια και μετά τις έντονες προσπάθειες όλων κατάφεραν να ανασύρουν τον σκύλο. Σε όλη τη διάρκεια μάλιστα που αγωνιζόταν ο σκύλος να μην πνιγεί, του μιλούσαν και του έδιναν κουράγιο!

Αναφέρομαι σ' αυτό το περιστατικό όχι για να διαφημίσω την πράξη τους -δεν το έχουν άλλωστε ανάγκη- αλλά γιατί αυτές οι ενέργειες μας δίνουν ελπίδα και κουράγιο για το μέλλον.

Αυτοί οι άνθρωποι, όπως και χιλιάδες άλλοι που αγωνίζονται καθημερινά για το μεροκάματο, προσφέροντας και διακινδυνεύοντας παράλληλα, διδάσκουν ανθρωπισμό και αξιοπρέπεια.

Σίγουρα βιώνουν τα ίδια προβλήματα που βιώνει και η πλειονότητα της καθημαγμένης κοινωνίας μας. Ακούνε και βλέπουν καθημερινά, ανοίγοντας την τηλεόραση, τους ανεπάγγελτους υπουργούς (κληρονομικώ δικαιώματι), τα παπαγαλάκια των διαπλεκόμενων καναλαρχών και όλων των μπουμπούκων και των βασιβουζούκων της εξουσίας, να τους κουνάνε το δάχτυλο για το πόσο τεμπέληδες, αντιπαραγωγικοί και επιζήμιοι είναι… με περικοπές μισθών, τη δαμόκλειο σπάθη των απολύσεων και τόσα άλλα. Κι όμως, ενέργειες τέτοιες, απαντούν έμπρακτα με ανιδιοτέλεια και αλτρουισμό και βγάζουν τη γλώσσα στον ψυχολογικό πόλεμο των «αναμορφωτών» μας.

Αναφέρω τα ονόματά τους αν και από σεμνότητα μου ζήτησαν να μην το κάνω, γιατί θέλω να τους εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ, όχι μόνο για τη διάσωση του σκύλου, αλλά για την ελπίδα που σηματοδοτούν τέτοιες πράξεις.. Ενα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στους: Βαλάντη Χύτη, Στέφανο Μπούσδρα, Σταύρο Μάρκου, Χρόνη Ρογκάκο.

Οσο υπάρχουν άνθρωποι…

Παναγιώτης Μπρόφας

ΥΓ.: Κάθε είδηση -λέει ο δημοσιογραφικός κανόνας- πρέπει να απαντά στα ερωτήματα «πού», «πώς», «πότε». Ο αναγνώστης μας, κ. Π. Μπρόφας, -που προφανώς δεν είναι δημοσιογράφο- ξέχασε να μας πει το «πού» συνέβη το περιστατικό. Δεν πειράζει. Αλλωστε το κείμενο είναι καλογραμμένο και συγκινητικό. Και τον ευχαριστούμε.