ΓΕΡΜΑΝΙΑ Ξέροντας ότι όποιος συνεργάζεται με τη Μέρκελ καταστρέφεται, οι Σοσιαλδημοκράτες, για να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, διεκδικούν το πιο κρίσιμο χαρτοφυλάκιο
ΒΕΡΟΛΙΝΟ Του Παντελή Βαλασόπουλου
Την πρώτη ιδέα για το πόσο σκληρές θα είναι οι διαπραγματεύσεις για τη συγκρότηση κυβερνητικού συνασπισμού στη Γερμανία, μετά τον εκλογικό θρίαμβο της Ανγκελα Μέρκελ, πήραμε χθες.
Οι πιθανότεροι εταίροι της –οι Σοσιαλδημοκράτες–δηλώνουν τον σκεπτικισμό τους για το αν θα πάρουν μέρος σε έναν τέτοιο συνασπισμό.
Ο λόγος είναι ένας και πολύ σημαντικός: όποιος συνεργάστηκε με την Ανγκελα Μέρκελ, καταστράφηκε. Και οι Σοσιαλδημοκράτες –πριν από οκτώ χρόνια– και οι Φιλελεύθεροι τώρα, μετά από μια κυβερνητική συνεργασία με τους Χριστιανοδημοκράτες, καταποντίστηκαν εκλογικά.
Σκληρό παζάρι
Για τον λόγο αυτό αναμένεται ότι οι Σοσιαλδημοκράτες θα «πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους» πριν υπογράψουν το κυβερνητικό σύμφωνο με την καγκελάριο Μέρκελ.
Και η μεγάλη μάχη θα δοθεί για ένα πολύ σημαντικό πόστο. Αυτό του υπουργείου Οικονομικών. Γιατί στα θέματα του υπουργείου αυτού είχαν συγκεντρώσει οι Σοσιαλδημοκράτες την προεκλογική τους εκστρατεία.
Εξάλλου, έχουν και διαφορετικές απόψεις με τη Μέρκελ για την οικονομική πολιτική, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στην Ευρώπη.
Για παράδειγμα, ο Πέερ Στάινμπρουκ τόνιζε συνεχώς την ανάγκη καθιέρωσης κατώτατου μισθού για όλους στη Γερμανία, αλλά και τη φορολόγηση των πολύ υψηλών εισοδημάτων, κάτι που δεν αποδέχεται η Μέρκελ.
Για την Ελλάδα δε και την Ευρώπη, οι απόψεις του Στάινμπρουκ είναι γνωστές. Σχέδιο Μάρσαλ για ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο, δημοσιονομική πειθαρχία ναι, αλλά με πολιτικές που θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη και οπωσδήποτε «να βοηθήσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας, όπως αυτοί μας βοήθησαν μετά τον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να ονομάσουμε ως διαπραγματευτική στρατηγική όσα ελέχθησαν και από τις δύο μεριές χθες στο Βερολίνο.
Ετσι, η καγκελάριος Μέρκελ, σε συνέντευξη Τύπου, τόνισε τρεις φορές ότι δεν πρόκειται να αλλάξει η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική της. Είπε ότι θα συνεχίσει την πίεση για μεταρρυθμίσεις στον ευρωπαϊκό Νότο και αλλού, ξαναθύμισε ότι η Γερμανία μόνον μέσω μεταρρυθμίσεων έγινε ισχυρή οικονομική δύναμη και όσο για το σενάριο περί ενός σχεδίου Μάρσαλ για τον Νότο, παρέπεμψε για ακόμη μια φορά στα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε.
Οι Σοσιαλδημοκράτες από την πλευρά τους, όταν ρωτήθηκαν για τις παραπάνω δηλώσεις Μέρκελ, απάντησαν με ένα χαμόγελο του πρόεδρου τους, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, που επισήμανε: «Μα πώς θα συνεργαστούμε αν δεν αλλάξουν σημαντικά πράγματα στην Ευρώπη;»
Η Ελλάδα στο κόλπο
Παράλληλα, ο υποψήφιος καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατών, Στάινμπρουκ, παραδέχτηκε ότι το θέμα της Ελλάδας θα έρθει στην ημερήσια διάταξη των διαπραγματεύσεων, όταν βέβαια αυτές γίνουν.
Την ίδια ώρα, η πολιτική σκηνή του Βερολίνου άλλαζε ραγδαία. Πρώτα από όλα, παραιτήθηκε το σύνολο της ηγεσίας του κόμματος των Φιλελευθέρων, μετά την εκλογική τους πανωλεθρία, μια και πρώτη φορά στην ιστορία τους έμειναν εκτός Κοινοβουλίου. Ο πρόεδρος των Φιλελευθέρων, Φίλιπ Ρέσλερ, αποτελεί πλέον παρελθόν για την πολιτική σκηνή της Γερμανίας.
Το ίδιο συνέβη και με τους Πράσινους. Μετά τη μεγάλη πτώση των ποσοστών τους, ολόκληρη η ηγεσία του κόμματος παραιτήθηκε και αναζητούνται τώρα νέα πρόσωπα και νέες πολιτικές κατευθύνσεις.
Το κόμμα της Αριστεράς, από την άλλη, πανηγυρίζει, παρά το γεγονός ότι στην εκλογική μάχη απώλεσε ποσοστά. Ωστόσο, οι εκλογείς ανέδειξαν την Αριστερά σε τρίτη δύναμη, πάνω από τους Πράσινους, με αποτέλεσμα σε μια πιθανή κυβερνητική συνεργασία Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών, να γίνεται το Die Linke αυτόματα αξιωματική αντιπολίτευση. Αναλαμβάνει έτσι το κόμμα έναν καινούργιο θεσμικό ρόλο στη γερμανική πολιτική σκηνή, κάτι που θεωρείται η μεγαλύτερη επιτυχία του από την εποχή της πτώσης του Τείχους.
Ο 1ος μαύρος εκλεγμένος
Μια άλλη επιτυχία είναι αυτή που κατάφερε ο Σενεγαλέζος στην καταγωγή, Καράμπα Ντιάμπι, που εκλέχθηκε βουλευτής με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και έτσι είναι ο πρώτος Αφρικανός που εισέρχεται στο γερμανικό Κοινοβούλιο.
Προτεραιότητά του –όπως δηλώνει– τα θέματα μετανάστευσης και τα δικαιώματα των αλλοδαπών που ζουν στη Γερμανία.
Σε κάθε περίπτωση, όποιος και αν είναι ο κυβερνητικός συνασπισμός που θα αναλάβει τα ηνία στη Γερμανία, όλοι συμφωνούν ότι θα πρέπει να δοθεί προσοχή στο φαινόμενο του αυξανόμενου ευρωσκεπτικισμού.
Το εκλογικό αποτέλεσμα που έδωσε ένα 4,8% στο κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία», το οποίο επιδιώκει τη διάλυση της ευρωζώνης και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, έχει σημάνει συναγερμό, ειδικά στη συντηρητική παράταξη.
Και αυτό διότι και οι πολιτικοί του κόμματος αυτού προέρχονται από τη Δεξιά, αλλά και γιατί πολλοί συντηρητικοί ψηφοφόροι –ειδικά από τον χώρο των Φιλελεύθερων– επέλεξαν τους ευρωσκεπτικιστές και επιβεβαίωσαν το γεγονός ότι ένα αυξανόμενο ρεύμα Γερμανών επιθυμεί τη διάλυση της ευρωζώνης.
Τόσο οι Φιλελεύθεροι του Ρέσλερ (δεξιά) όσο και οι ίδιοι παλιότερα υπέστησαν εκλογική πανωλεθρία μετά τη συγκυβέρνηση με τη Μέρκελ, οπότε τώρα το SPD (αριστερά, Γκάμπριελ και Στάινμπουρκ) είναι αποφασισμένοι να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους…
