Του Κωνσταντίνου Τσίμα
Οι προχθεσινές βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία «ευτύχησαν» να δώσουν και δύο πρωτιές στην κοινοβουλευτική ιστορία της: εξελέγη ο πρώτος μαύρος βουλευτής αλλά και η πρώτη γυναίκα-μουσουλμάνα βουλευτίνα. Η τελευταία μάλιστα είναι κόρη μεταναστών της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης. Βέβαια, δεν μας ξενίζει πλέον το γεγονός ότι η θέση της καγκελαρίου κατέχεται εδώ και χρόνια από γυναίκα. Και μάλλον προσπερνάμε χωρίς πολλές σκέψεις το ότι οι δύο αντικαγκελάριοι ήταν ο μεν ένας ασιατικής καταγωγής, ο δε άλλος ομοφυλόφιλος. Χρειάζεται να θυμίσουμε ότι ένα άτομο με αναπηρία κατείχε τη θέση του υπουργού Οικονομικών; Το γνωρίζουμε πολύ καλά. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουμε είναι ότι στην απίθανη περίπτωση που υφίσταται κόμμα νεοναζιστικής ιδεολογίας στη Γερμανία, όχι μόνο βλέπει το Κοινοβούλιο με… τηλεσκόπιο, αλλά ούτε στις δημοσκοπήσεις δεν εμφανίζεται.
Ολα αυτά στη σημερινή Γερμανία, την οποία πολύ εύκολα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας αποκαλεί «τέταρτο Ράιχ» και υβρίζει σκαιότατα για πράξεις και αποφάσεις της κυβέρνησής της έναντι της χώρας μας. Για την οποία οι ίδιοι υβριστές αφελέστατα πιστεύουν ότι δικαιούται (η χώρα μας) να βρίσκεται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς εφαρμογής των διεθνών κανόνων (να το πω κομψά) μόνο και μόνο επειδή υπήρξε η κοιτίδα της σύγχρονης Δημοκρατίας. Σίγουρα δεν ήταν αυτό το όραμα του Περικλή! Οσο για την κοιτίδα, η πηγή μοιάζει στεγνή και απόμεινε κάτι σαν ξεροπόταμος. Τόσο ξερός που μέχρι πρόσφατα ο δημοσκοπικά επόμενος δήμαρχος της «κοιτίδας» φαινόταν πιθανό να προέρχεται από ένα κόμμα-συμμορία με νεοναζιστική ιδεολογία.
Πρέπει επιτέλους να μάθουμε να διαχωρίζουμε: άλλο πράγμα ο λαός, οι δημοκρατικές παραδόσεις και η πρόοδος των θεσμών μιας χώρας, άλλο τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και ο τρόπος που τα διαχειρίζεται η εκάστοτε κυβέρνησή της. Στη διεθνή αρένα, η κάθε χώρα εκπροσωπείται από μια νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση. Αυτή και μόνον αυτή φέρει το βάρος και τις ευθύνες για κάθε πράξη ή συμφωνία που διαπραγματεύεται και συνάπτει με τρίτες χώρες και διεθνείς οργανισμούς. Εχουμε –ακόμα– το πολίτευμα που μας επιτρέπει, με την ψήφο μας, να αλλάζουμε κυβερνήσεις. Ιδού η Ρόδος.
