Μετρημένος κι αυτή τη φορά ο Γιάννης Αγγελάκας, ανέκαθεν άλλωστε ήταν ψύχραιμος και μετρημένος. Κατ’ αρχάς αφιέρωσε από την αρχή την προχθεσινή του συναυλία στο Θέατρο Βράχων στον Παύλο Φύσσα (γράψαμε χθες στην «Εφ.Συν.»). Υστερα τα ‘χωσε στο «Πρώτο Θέμα» για το άθλιο εξώφυλλό του. Και, τέλος, αντέδρασε ήπια σε ένα σύνθημα, που ακούστηκε από τον κόσμο για κρεμάλες στους φασίστες. «Στους φασίστες δεν είναι σωστό να απαντούμε με βία, γιατί έτσι παίζουμε στο γήπεδό τους κι εκ των πραγμάτων θα χάσουμε», είπε.

Δεν έχει άδικο, μόνο με επιχειρήματα αντιμετωπίζονται κάτι τέτοια. Εκτός βέβαια κι αν ορμήξουν καταπάνω σου με ρόπαλα και μαχαίρια, οπότε τότε καλύτερα, αντί για επιχειρήματα, να βρεις τρόπο να αμυνθείς. Οχι, όμως. Δεν θα μας αναγκάσουν οι νεοναζί να κάνουμε και μαθήματα αυτοάμυνας για να τους αντιμετωπίσουμε (όσο ακόμη υπάρχουν).

Ο Γιάννης Αγγελάκας είναι όλα τα λεφτά. Χρόνια τώρα. Και πάντοτε στην ορθή πολιτική όχθη, διαρκώς παρών στους κοινωνικούς αγώνες. Και με πολύ κόσμο δίπλα του.

Προχθές το Θέατρο Βράχων ήταν κατάμεστο πάλι. Εχει ένα φανατικό κοινό που τον ακολουθεί παντού. Είναι τίμιος και καθαρός. Ανεξαρτήτως αν τα τελευταία χρόνια όλο και απεκδύεται τον μανδύα του ρόκερ στη μουσική του.

Ολο και τον κάνει πιο λαϊκό τον ήχο του, δίπλα στην ηλεκτρική κιθάρα περίοπτη θέση κατέχει πλέον το μπαγλαμαδάκι. Δεν είναι άσχημο, εννοείται, μια χαρά γοητευτικό, ωστόσο και τι δεν θα ‘δινα να τον έβλεπα να βγαίνει στη σκηνή ξανά με φουλ ηλεκτρική μπάντα. Και μία φορά έστω να έπαιζαν ξανά μαζί οι Τρύπες. Μία συναυλία μόνο ας έδιναν. Τρεις γενιές το περιμένουν.

Δημήτρης Κανελλόπουλος