Κολομβιανός κι αυτός, ήταν ο πρώτος που διάβασε τα χειρόγραφα τού «Εκατό χρόνια μοναξιά» τού στενού του φίλου Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και βοήθησε στην έκδοσή τους. Ο Αλβαρο Μούτις, όμως, έφυγε πρώτος από τη ζωή, την Κυριακή, στα 90 του χρόνια, από επιπλοκές πνευμονίας και καρδιακής ανεπάρκειας. Τάφηκε τη Δευτέρα στην Πόλη του Μεξικό, που είχε κάνει μόνιμη κατοικία του από το 1956, τότε που κατέφτασε εφοδιασμένος με συστατικές επιστολές από τον Λουίς Μπουνιουέλ.
Σημαντικός πεζογράφος, αλλά και ποιητής, Βραβείο Θερβάντες του 2001 και του Πρίγκιπα των Αστούριας, ένας ακόμα από τη μεγάλη λατινοαμερικανική παρέα που κυριάρχησε στην παγκόσμια λογοτεχνία, κοσμοπολίτικη και συγχρόνως βαθιά ριζωμένη στα χώματά της, ο Αλβαρο Μούτις είναι πολυμεταφρασμένος και στα ελληνικά. Κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του: «Το χιόνι του ναυάρχου», «Αμπντούλ Μπασούρ: Ο ονειρευτής των καραβιών», «Η Ιλόνα φθάνει με τη βροχή», «Ενας ωραίος θάνατος», «Το χιόνι του Αλμιράντε» κ.ά.
Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας με φυτείες καφέ και ζάχαρης στην Κολομβία, ο Μούτις γεννήθηκε το 1923 στην Μπογκοτά, αλλά πέρασε τα παιδικά του χρόνια (2 με 11 χρόνων) στις Βρυξέλλες, όπου ο πατέρας του Σαντιάγκο Μούτις ήταν πρέσβης της χώρας τους. Επέστρεφαν τα καλοκαίρια για διακοπές στη φάρμα τους. Η παλιά Κολομβία με τις μεγάλες αγροτικές ιδιοκτησίες και οι τροπικοί πέρασαν στο έργο του, μαζί με τα πρώτα του διαβάσματα, βιβλία του Ιουλίου Βερν, αλλά και ποίηση του Πάμπλο Νερούδα. Πήγε σχολείο στην Μπογκοτά, αλλά δεν το τελείωσε ποτέ. Περιπετειώδης και ανήσυχη φύση, περνούσε από τη μια δουλειά στην άλλη: ραδιοφωνικός ηθοποιός, αρθρογράφος εφημερίδων, κινηματογραφικός παραγωγός, εκφωνητής, υπεύθυνος πωλήσεων στην Twentieth Century Fox και την Columbia Pictures.
Εκανε την είσοδό του στους λογοτεχνικούς κύκλους της Μπογκοτά με ποίηση, το 1948, και με διηγήματα το 1978. Πριν γίνει διάσημος με τα μυθιστορήματά του εγκαταστάθηκε στο Μεξικό και δούλεψε στις δημόσιες σχέσεις της πολυεθνικής Standard Oil Co του Νιου Τζέρσι, αλλά κατηγορούμενος για υπεξαίρεση χρημάτων, που προορίζονταν για φιλανθρωπίες, πέρασε δεκαπέντε μήνες στη φυλακή, φρικτή εμπειρία που έκλεισε στο βιβλίο του «Diary of Lecumberri» (1959).
O Mούτις δημιούργησε έναν περίφημο ήρωα, για πολλούς μια περσόνα του, τον Μακρόλ ελ Γκαβιέρο, πρωταγωνιστή σε εφτά μυθιστορήματά του, παρέα συνήθως με τον σύντροφό του Αμπντούλ Μπασούρ. Ο Γκαβιέρο πρωτοεμφανίστηκε στην ποίησή του και επανεμφανίστηκε σαράντα χρόνια αργότερα στο μυθιστόρημα «Το χιόνι του ναυάρχου». Με μια ζωή α λα Μποντλέρ, από αποτυχία σε αποτυχία, περιπετειώδης, γεμάτος χάρη και χιούμορ, χωρίς σαφή καταγωγή, ηλικία και φυσιογνωμία, θεωρείται από τους πιο αξιομνημόνευτους χαρακτήρες της λογοτεχνίας των τελευταίων δεκαετιών. Μοναχικός ταξιδιώτης, πάντα ξένος, με μια περίεργη αποστασιοποίηση από αγάπες και τόπους, ψάχνει το νόημα της ζωής σε εποχές βίας και απανθρωπιάς. Πολλοί κριτικοί τον συνέκριναν με τον Οιδίποδα του Σοφοκλή.
Επιμ.: Β.Γεωργ.
