Για να νοσηλευτείς σε δημόσιο θεραπευτήριο, πρέπει να σκάσεις παγκουί είκοσι πέντε ζεστά ζεστά ευρώπουλα. Νέες πομπές του Αδ-όνειδος. Πάντως, συμφωνώ απολύτως μαζί του. «Αυτό δεν είναι εισιτήριο» διεμήνυσε. Ακριβώς, μπουμπούκο μου. Μάλλον εξιτήριο το λες. Ο τραγέλαφος συνοψίζεται στο ότι το καλοκαίρι διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι το μέτρο, παρότι προβλέπεται στο Μνημόνιο, δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ των ποτών για τον απλούστατο λόγο πως θα έχουμε πιάσει τους στόχους. Ως γνωστόν, όταν πετυχαίνεις διάνα κερδίζεις μία φιάλη κουμ κουάτ ή ένα λούτρινο αρκουδάκι. Οι δανειστές γνωρίζουν, ωστόσο, ότι οι Σαμαροβενιζέλοι και η κουστωδία τους είναι σκράπες στη σκοποβολή. Κι έτσι τα σκληρά μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο στο διηνεκές.
Ιχνος τσίπας δεν είχε πάνω του ο Διογένης ο Σινωπεύς· ειδάλλως τι κυνικός θα ήταν. Παρακολουθώντας ένα απόγευμα την προπόνηση τοξοβόλου, που έστελνε τα βέλη στον γάμο του Καραγκιόζη, πήγε και στάθηκε μπροστά στον στόχο, τοποθετώντας το κεφάλι ακριβώς στο κέντρο του. Ανήσυχοι οι υπόλοιποι θεατές προσπάθησαν να τον απομακρύνουν. «Μα τι κάνεις εκεί, τρελέ;» τον συνέτισαν. «Ινα μη πληγώ», αποκρίθηκε εκείνος. Μ’ άλλα λόγια, πουθενά δεν είμαι ασφαλέστερος απ’ όσο εδώ. Τον ατζαμή τοξότη αναπαριστά με τεράστια επιτυχία η κυβέρνηση. Αλλά ο Τσίπρας δεν έχει το φλέγμα του Πόντιου φιλοσόφου. Να σκεπάσει με την κούτρα του τους υψηλούς στόχους της κυβερνήσεως. Δεν διακινδυνεύει το παραμικρό.
Εμπράκτως θα αποδείξει ότι μας τάζουν φρούδες ελπίδες, πως εξασκείται να λέει μόνο «γιες». Φαίνεται όμως ότι η συνεχής ενασχόληση με την πολιτική στερεί και την ελάχιστη αίσθηση του χιούμορ. Το σύνθημα «Ενα γέλιο θα σας θάψει» κάθε άλλο παρά γραφικό φαντάζει. Δηλώνω ωστόσο αμετανόητος θαυμαστής των ρηξικέλευθων λύσεων του Αδ-όνειδος. 500%. Μάλιστα. Αυτό θα πει αύξηση. Οι υπόλοιποι υπουργοί δεν έχουν ανάλογα κότσια. Διότι εάν μειώνονταν κατά 500% μισθοί και συντάξεις και σκαρφάλωναν άλλο τόσο οι φόροι, θα την είχαμε σκατζάρει την κρίση. Την τελική. Κατά Αγιο Πέτρο μεριά.
Στα τέλη του 1990 ένας κακεντρεχής αρχισυντάκτης με έστειλε για καψώνι να καλύψω συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής. Χώθηκα ανάμεσα στα ελληνόψυχα παλικάρια κάνοντας τον Κινέζο. Καθώς τα μάτια μου είναι μάλλον στρογγυλά, η μεταμφίεση έμπαζε από χίλιες μπάντες. Παρ' όλα αυτά, πέρασα απαρατήρητος. Ζωηρή εντύπωση, καίτοι υποψιασμένος, μου έκανε η σχέση χρυσαυγιτών-αστυνομικών. Μιλούσαν με τα μικρά τους ονόματα. Τέτοια οικειότητα ούτε σε οικογενειακό τσιμπούσι δεν συναντάς. Φοβάμαι, λοιπόν, μήπως μείνει ολομόναχος ο ΔενΔιας-ταυρώνομαι πια με ακροδεξιό υπουργό Δημόσιας Αταξίας, τώρα που αποφάσισε να εκδιώξει τους οπαδούς του Μιχαλολιάκου από την ΕΛ.ΑΣ. Κι αυτό δεν είναι καθόλου σίγουρο. Αν ψάξει λίγο μέσα του, πιθανόν να την κάνει κι ο ίδιος. Να απολαύσει τη σημερινή αιθρία και την άνοδο της θερμοκρασίας στο ύπαιθρο.
Μετέωρος [email protected]
