Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη
Με έλλειψη ψυχραιμίας, οργή, καταγγελτική διάθεση σε υψηλούς τόνους και παντελή απουσία αυτοκριτικής εξακολουθεί να τοποθετείται η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά τη λίστα Λαγκάρντ.
Παρά το γεγονός ότι η κυβερνητική πρόταση για την υπόθεση απομονώνει τις ευθύνες στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, στην Ιπποκράτους δείχνουν να αγωνιούν και να ενοχλούνται σφόδρα από τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με αποτέλεσμα να συγκρούονται μετωπικά με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Στο ΠΑΣΟΚ κάνουν ανοιχτά λόγο για «χυδαίο επικοινωνιακό και πολιτικό παιχνίδι» και «πολιτική αλητεία» της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της παράταξης και προσωπικά κατά του Ευάγγελου Βενιζέλου, «με απώτερο στόχο», όπως τονίζουν, «την ίδια την ύπαρξη της κυβέρνησης και τη συνοχή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας».
Οι συνεργάτες του κ. Βενιζέλου χρησιμοποιούν ιδιαίτερα βαριές εκφράσεις για τη στάση της Κουμουνδούρου. Κάνουν λόγο για «εργολαβική επίθεση» και υποστηρίζουν ότι «τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με τερατολογίες, τραγικά ανεύθυνες κοινοβουλευτικές ερωτήσεις, συνεχείς απειλές και χυδαίους υπαινιγμούς, προσπάθησαν -αφελώς- να δημιουργήσουν την αίσθηση “συγκλονιστικών αποκαλύψεων”».
Καταλήγοντας, και με εμφανή αγανάκτηση, καταλογίζουν στην αξιωματική αντιπολίτευση «τυφλό πολιτικό μίσος» και απόπειρα ανάδειξης προσωπικών, οικογενειακών ή πολιτικών λόγων του κ. Βενιζέλου να μείνει αναξιοποίητη και αδρανής η λίστα, κάτι που -σύμφωνα με την Ιπποκράτους- συνιστά «οργανωμένη συκοφαντική μυθολογία» που χρήζει συγγνώμης εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη λογική της επίρριψης ευθυνών κατά πάντων, από τα πυρά του ΠΑΣΟΚ δεν ξεφεύγει, ως αναμενόταν, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, για τον οποίο εγείρεται «μεγάλο θέμα πολιτικών και ποινικών ευθυνών του για μια αδιανόητη ενέργεια» και ζητούνται εξηγήσεις, στο πλαίσιο της προκαταρκτικής επιτροπής, τόσο για την καθυστέρησή του στην αποστολή της λίστας Λαγκάρντ προς το ΣΔΟΕ όσο και για τον ισχυρισμό του περί απώλειας του πρωτότυπου αρχείου.
Παράλληλα, συνομιλητές του Ευάγγελου Βενιζέλου υπεραμύνονται πλήρως των χειρισμών του και σημειώνουν ότι η άμεση αντίδρασή του «στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος» και η άμεση αποστολή του αντιγράφου, που είχε αφεθεί ατύπως, «αλλά ευτυχώς είχε διατηρηθεί ανέπαφο στο γραφείο του», είναι αυτή που επέτρεψε τη διερεύνηση της υπόθεσης, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς άλλων ότι το πρωτότυπο «χάθηκε» και αντίγραφο δεν διατηρήθηκε στο ΣΔΟΕ.
