Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού
Η εικόνα που έκανε τον γύρο του Διαδικτύου την περασμένη εβδομάδα δείχνει μια γυναίκα να κλοτσάει ένα κοριτσάκι. Πολύ ωραία φωτογραφία σε τόνους του γκρι και του πράσινου. Το ζωηρό ροζ στο σορτσάκι της μικρούλας τραβάει το μάτι, που αμέσως μετά συλλαμβάνει την κλοτσιά.
Βρισκόμαστε στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Παρ' όλο που μόλις στα μισά έχει φτάσει ο Σεπτέμβρης, η μέρα είναι σκοτεινή, συννεφιασμένη. Τα χρώματα μουντά. Στο βάθος διακρίνεται το τρενάκι που κάνει βόλτα τους τουρίστες στο ιστορικό κέντρο. Σε πρώτο πλάνο βλέπουμε την εύσωμη γυναίκα όρθια και το κοριτσάκι καθισμένο κατάχαμα στον δρόμο, με το ακορντεόν του αγκαλιά. Η γυναίκα σηκώνει το πόδι που φοράει παπούτσι μπαλαρίνα με φιούμπα και χρυσή αλυσίδα στον αστράγαλο και σπρώχνει το παιδί. Η στάση της είναι εμπροσθοβαρής, απειλητική, όμως το δάχτυλο ανάμεσα στις σελίδες του περιοδικού δείχνει ότι δεν δίνει και μεγάλη σημασία στο περιστατικό – κάπως σαν να το διεκπεραιώνει, για να ξεμπερδεύει και να επιστρέψει στο διάβασμα. Κάπως σαν να λέει: «Αντε, ουστ, φύγε από δω, ενοχλείς, έχουμε και δουλειές».
Το κοριτσάκι είναι όμορφο. Ετσι όπως είναι καθισμένο, φαίνεται πολύ μικρό σε σύγκριση με τη γυναίκα που του επιτίθεται αλλά και με τους περαστικούς που περνάνε και κοιτάζουν σαν να βλέπουν σινεμά, χωρίς να ανακατεύονται. Οπωσδήποτε είναι το μοναδικό λεπτοκαμωμένο πλάσμα στη φωτογραφία, όλοι οι άλλοι είναι στρουμπουλοί και καλοζωισμένοι. Από το ύψος που τους βλέπει μπορεί να της φαίνονται ακόμη πιο ογκώδεις, τρομακτικοί. Ομως το κοριτσάκι δεν μοιάζει να φοβάται. Στο πρόσωπό της ζωγραφίζεται μόνο απορία, δυσπιστία: «Γιατί;».
Οι χίλιες λέξεις έκαναν κι αυτές τον γύρο του Διαδικτύου την περασμένη εβδομάδα. Είναι λέξεις από τα σχόλια των αναγνωστών που είδαν τη δημοσιευμένη φωτογραφία. Μερικοί υποστηρίζουν πως δεν είναι αληθινή αλλά στημένη, κάποιοι μάλιστα δίνουν και τεχνικές λεπτομέρειες, όπως π.χ. πόση ώρα κάνει ν’ ανοίξει ο φακός, στην προσπάθειά τους να αποδείξουν πως ο επαγγελματίας φωτογράφος δεν μπορεί να συλλαμβάνει στιγμιότυπα. Αλλοι σχολιάζουν τη λέξη Ρομά (τι Ρομά, γύφτισσα είναι). Αλλοι πάλι επισημαίνουν πως δεν πρόκειται δα για καμιά δυνατή κλοτσιά (ίσα που την άγγιξε/τη σκούντησε με το πόδι για να τραβήξει την προσοχή της). Κάποιοι αναρωτιούνται πού είναι οι γονείς του παιδιού και πού το κράτος. Οντως γονείς και κράτος απουσιάζουν από τη φωτογραφία, αλλά οι σχολιαστές δεν εξηγούν με ποιον τρόπο αυτό δικαιολογεί την κλοτσιά. Πολλοί, οι περισσότεροι ίσως, γράφουν ότι οι Ρομά κλέβουν, ζητιανεύουν και γενικά παρενοχλούν όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τους τουρίστες, όμως ούτε κι αυτοί εξηγούν γιατί η παρατήρησή τους δικαιολογεί την κλοτσιά. Υπάρχουν, τέλος, μερικοί που δεν κατακρίνουν το συμβάν, αλλά τον φωτογράφο που το φωτογράφισε και το δημοσίευσε, γιατί έτσι, λέει, δυσφημίζεται η Ελλάδα. Ισως αυτές να είναι οι πιο κρίσιμες λέξεις. Κάτω απ’ αυτές γράφει ότι δεν πειράζει να κλοτσάμε παιδιά, αρκεί να μη φωτογραφίζουμε τις κλοτσιές και να τις βλέπει ο κόσμος όλος! Εμείς ας το ξέρουμε ότι κλοτσάμε τα παιδιά στους δρόμους, αλλά μην το μάθουν οι ξένοι, γιατί μπορεί να μη θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα και έτσι θα πληγεί ο τουρισμός, η βαριά μας βιομηχανία.
Την ίδια εβδομάδα, μαζί με την εικόνα και τις χίλιες λέξεις, ταξίδευαν στο Διαδίκτυο και καθημερινά καλέσματα σε αντιφασιστικές εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και πορείες.
