Η αλλαγή θα βοηθήσει το παιδί να βιώσει την πραγματική του ταυτότητα, δίχως προβλήματα
Της Χριστίνας Πάντζου
Λέγεται Λουλού και είναι έξι ετών. Γεννήθηκε όπως και ο δίδυμος αδελφός του αγόρι. Αλλά η μητέρα του υποστηρίζει ότι από δύο ετών έδειξε καθαρά την προτίμησή του για το θηλυκό φύλο καθώς έπαιζε με κούκλες και του άρεσαν τα κοριτσίστικα ρούχα. Από τα τέσσερα ζει πλέον και σαν κορίτσι, κάτι που έχουν αποδεχτεί και στον παιδικό σταθμό όπου πηγαίνει. Ετσι ξεκίνησε μια γραφειοκρατική μάχη ζητώντας από την κυβέρνηση του Μπουένος Αϊρες να αλλάξει το φύλο του παιδιού στο πιστοποιητικό γέννησης και την ταυτότητά του αναγράφοντας στο φύλο «Θήλυ». Το σκεπτικό της 39χρονης μητέρας είναι ότι, αφού το μωρό «επέλεξε το φύλο του», η αλλαγή στα πιστοποιητικά θα το βοηθήσει να βιώσει την πραγματική του ταυτότητα δίχως προβλήματα στο σχολείο και την κοινωνία απαλλάσσοντάς το από μια πολύ πιο δύσκολη διαδικασία προσαρμογής αργότερα. Την περασμένη εβδομάδα οι αρχές, δίχως να χρειαστεί δικαστική απόφαση, έκαναν δεκτό το αίτημα της μητέρας, εγκρίνοντας τη «διόρθωση» του πιστοποιητικού γέννησης, σε μια απόφαση που δεν έχει προηγούμενο στον κόσμο. Η Αργεντίνικη Κοινότητα Ομοφυλόφιλων που έχει στηρίξει το αίτημα χαιρέτισε την απόφαση, ενώ η μητέρα, συγκινημένη, δήλωνε πως «Επιτέλους αναγνώρισαν τα δικαιώματά της».
Ο εκπρόσωπος της τοπικής κυβέρνησης ανακοίνωσε την απόφαση «περήφανος για μια τοπική κυβέρνηση που είναι πρωτοπόρα στην αναγνώριση των νέων δικαιωμάτων των πολιτών: είναι η πολιτεία με τους περισσότερους γάμους ομοφυλόφιλων, αυτή που έχει αναγνωρίσει περισσότερα παιδιά ομοφυλόφιλων και η πρώτη που έδωσε τη δυνατότητα σε ετερόφιλα ζευγάρια να παίρνουν το επίθετο της γυναίκας». Επικαλούμενος τον πρόσφατα ψηφισμένο Νόμο Ταυτότητας Φύλου και τη Διεθνή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού (που στην Αργεντινή έχει συνταγματική ισχύ) εξήγησε πως η απόφαση ελήφθη «αντιμετωπίζοντας το θέμα όχι μόνο ως μια ανθρώπινη υπόθεση, αλλά και με άξονα την αρχή της διασφάλισης των δικαιωμάτων ενός κοριτσιού τρανς». Το αίτημα είχε απορριφθεί από δικαστήριο και ληξιαρχείο με το επιχείρημα ότι το παιδί είναι μικρότερο των 14 ετών και δεν μπορεί να αποφασίσει γι’ αυτό το κρίσιμο θέμα. Πριν από δύο μήνες, η μητέρα έστειλε γράμμα στην ίδια την πρόεδρο Κριστίνα Κίρτσνερ και ο κρατικός μηχανισμός φαίνεται να κινητοποιήθηκε με την παρέμβαση του Senaf (υπουργείο Παιδιών, Εφήβων και Οικογένειας) που μέσω της νομικής του υπηρεσίας υποστήριξε πως τα μικρά αγόρια και κορίτσια έχουν «μια σταδιακή ικανότητα» να εκφράζουν τη βούληση και συναίνεσή τους, όπως ορίζει και η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η Λουλού «κέρδισε» τη γραφειοκρατεία αποκτώντας μια νέα ταυτότητα και ξεσηκώνοντας πάθη αλλά και μια έντονη διαμάχη που επικεντρώνεται σε ένα καταλυτικό ερώτημα: μπορεί ένα παιδί δύο ετών να επιλέγει συνειδητά και οριστικά ότι δεν του ταιριάζει το βιολογικό του φύλο;
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Δεν αρκούν τα Womenomics
Ευκαιρίες απασχόλησης για τις γυναίκες και μέτρα για τη συμμετοχή στην κοινωνία
Μιλώντας ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίζο Αμπε δήλωσε πως προτεραιότητά του είναι η δημιουργία ευκαιριών απασχόλησης για τις γυναίκες και μέτρα για τη συμμετοχή τους στην κοινωνία, ανακοινώνοντας πως θα διαθέσει την επόμενη τριετία 3 δισ. δολάρια σε σχετικά προγράμματα. Ανέφερε, μάλιστα, ως βάση των νέων πολιτικών του τα Womenomics, μια θεωρία που υποστηρίζει ότι η πρόοδος των γυναικών στην κοινωνία είναι ευθέως ανάλογη με την οικονομική ανάπτυξη. Η θεωρία πρωτοδιατυπώθηκε το 1999 από την Κάθι Ματσούι, η οποία, φέρνοντας το παράδειγμα της Ιαπωνίας, υποστήριξε πως θα μπορούσε να αυξήσει το ΑΕΠ της έως και κατά 15% απλώς αξιοποιώντας τη γυναικεία εργασία. Η απάντηση δεν άργησε να έρθει από οικονομολόγους όπως η γνωστή για τη συνεργασία της με το CNN Νορίκο Χάμα, η οποία επισήμανε ότι είναι υποτιμητικό να επικαλείται κανείς απλώς οικονομικά συμφέροντα για την προαγωγή της ζωής των γυναικών: «Εξασφαλίζεις καλύτερες συνθήκες εργασίας για τις γυναίκες γιατί έχουν δικαίωμα να τις έχουν. Κανένας άλλος λόγος δεν χρειάζεται για να κάνεις κάτι που είναι δίκαιο και αξιοπρεπές». Το 70% των γυναικών στην Ιαπωνία εγκαταλείπουν την εργασία τους με τη γέννα του πρώτου τους παιδιού κυρίως λόγω των ασφυκτικών ωραρίων, των υπερβολικών απαιτήσεων των εργοδοτών και του ελλείμματος ευκαιριών καριέρας για τις γυναίκες. Ερευνα κατέδειξε ότι, ενώ τα δύο τρίτα θέλουν να επιστρέψουν στην εργασία τους μετά την απόκτηση ενός παιδιού, μόνο το 43% καταφέρνει να επιστρέψει στην επιχείρηση όπου εργαζόταν και συνήθως με μικρότερο μισθό και πιο χαμηλόβαθμη θέση. Οι νέες πολιτικές της κυβέρνησης, που διαθέτει μόνο δύο γυναίκες ανάμεσα στους 24 υπουργούς της, δεν φαίνεται να πείθουν σημαντικό τμήμα των γυναικών, που ένωσαν δυνάμεις δημιουργώντας ένα νέο κόμμα, το Obachan, διεκδικώντας να μην θεωρούνται οι γυναίκες απλώς συγκυριακή «πλουτοπαραγωγική πηγή» όταν οι οικονομικές προβλέψεις είναι δυσοίωνες. Στόχος του είναι η μεγαλύτερη πολιτική συμμετοχή των γυναικών για να ανατρέψουν την ανδροκρατούμενη δομή εξουσίας σε μια χώρα όπου, όπως αποκαλύπτει η βουλευτής Κουνίκο Τανιόκα, «αν μπεις στο κτίριο της Βουλής, δυσκολεύεσαι ακόμη και να βρεις γυναικεία τουαλέτα, αφού είχε σχεδιαστεί ως ανδρικό φέουδο και οι περισσότεροι θέλουν να την κρατήσουν ως τέτοιο».
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Καχίρα: Η Αιγύπτια Wonderwoman
Δεν είναι πουλί, ούτε αεροπλάνο. Είναι η Καχίρα, η νέα Αιγύπτια υπερηρωίδα. Φορά χιτζάμπ, είναι προικισμένη με υπερδυνάμεις και δεν ανέχεται να την παρενοχλούν σεξουαλικά. Βρίσκεται παντού και είναι πάντα έτοιμη να συνδράμει γυναίκες σε δύσκολη θέση, ιδίως εκείνες που αντιμετωπίζουν σεξουαλική βία. Καχίρα είναι η αραβική λέξη για το Κάιρο, αλλά σημαίνει επίσης νικητής και η δημιουργός αυτού του web comic Ντίνα Μοχάμεντ επέλεξε αυτό το όνομα για πολλούς λόγους: «Πρώτα απ’ όλα ως αναφορά στον σοβινισμό. Ηθελα κάτι που να παραπέμπει στην Αίγυπτο. Αλλά το όνομα με συνάρπασε γιατί επίσης σημαίνει τόσα πράγματα: θριαμβευτής, καταστροφέας, παντοδύναμος».
Η Μοχάμεντ είναι μια 19χρονη φοιτήτρια που ήθελε να δώσει τη δική της απάντηση σε μια αδυσώπητη πραγματικότητα: στην Αίγυπτο το 99% των γυναικών έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση. Η νεαρή καλλιτέχνιδα ελπίζει ότι με αυτή την ηρωίδα που εξοργίζεται, αντιδρά και τιμωρεί κάθε φορά που μια γυναίκα απειλείται, θα μπορέσει να αλλάξει νοοτροπίες. Και θέλει να το κάνει βασισμένη στις δικές της εμπειρίες και όχι σε δυτικά ιδεολογήματα που θεωρούν θέσφατο πώς και τι θα έπρεπε να διεκδικούν οι γυναίκες των αναπτυσσόμενων χωρών. «Εμπνευσή μου ήταν η απογοήτευση για πολλά πράγματα που βιώνουμε, ιδίως για τη μισογυνία. Αλλά και για όσους επικρίνουν την κοινωνία μας από τα έξω ισχυριζόμενοι πως θέλουν να μας σώσουν από την οπισθοδρόμηση.
»Η Καχίρα γεννήθηκε για να δώσει απάντηση και στις δύο αυτές προκλήσεις. Και στηρίζεται στις αμέτρητες δυνατές γυναίκες που βλέπω καθημερινά να ανθούν και να προχωρούν στη ζωή τους παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που συναντούν. Αν φορά χιτζάμπ είναι γιατί επιδιώκει να καταπολεμήσει τόσο τη μισογυνία όσο και την ισλαμοφοβία». Για την Ντίνα Μοχάμεντ η Καχίρα είναι ό,τι θα ήθελε να είναι η ίδια, αλλά και οι μουσουλμάνες γυναίκες: δυνατές, ικανές να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και τους άλλους, πειστικές στο να επιβάλλουν τον σεβασμό απέναντί τους τόσο των ανδρών όσο και των θεσμών.
