Του Γιώργου Σταματόπουλου
Ανακούφιση είναι η λέξη που ταιριάζει στο κλίμα μετά τη σύλληψη και φυλάκιση των «στελεχών» της ναζιστικής, κοινοβουλευτικής παρακαλώ, μη λησμονούμε, ομάδας. Ολων αυτών των «πατριωτών», που εκμεταλλεύτηκαν τα πιο χαμηλά ένστικτα της ελληνικής κοινωνίας, βουτηγμένα στον βούρκο της καλοπέρασης, ούτως ή άλλως, περιφρονημένα από τους ταγούς των εκπροσώπων τους, απ' αυτή την ξεπεσμένη και άθλια φυλή των μνησίκακων και δοκησίσοφων πολιτικών. Ανακούφιση. Ναι. Διότι απομακρύνεται ο κίνδυνος ανάφλεξης ενός νέου εμφυλίου, την έναρξη του οποίου επεδίωκαν και πυροδοτούσαν τα λεβεντόπαιδα, εμφανώς ημιεγγράμματα και αλλοπρόσαλλα ως προς τη συμπεριφορά τους, της εντυπωσιακά (εκλογικά) εμφανισθείσης στο πολιτικό σκηνικό Χρυσής Αυγής.
Ανακούφιση, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει ανά πάσα στιγμή έτσι και εκφράσεις δημοσία την άρνησή σου για τον ποιόν και την εγκληματικότητα των μελών της οργάνωσης. Τα μέλη της τα διακρίνουν η θρασυδειλία και ο τραμπουκισμός, που εξάπτονται λόγω της αμηχανίας της ελληνικής κοινωνίας, εξ ου η αθυροστομία τους, οι ύβρεις κατά παντός δημοκρατικού θεσμού, η περιφρόνηση προς το Σύνταγμα και το ίδιο το Κοινοβούλιο (του οποίου όμως κατέστησαν μέλη μεγαλοπρεπώς), η αδιαφορία τους για τις ποινικές συνέπειες των εγκληματικών ενεργειών τους.
Κάποοι σαφώς ευθύνονται γι' αυτήν τους τη συμπεριφορά, κάποιοι ανέχτηκαν αυτήν την ύβριν, ίσως και την υπέθαλψαν. Κάποιοι άλλοι κατάπιαν τη γλώσσα τους ή προσποιούνταν τους αόμματους. τέλος, υπήρξαν και μερικοί δημοσιογράφοι που όχι μόνο δεν αρνήθηκαν τη ναζιστική «φιλοσοφία» της οργάνωσης αλλά, αντίθετα, περιέπλεξαν την «αντισυστημική» κενολογία της με την πιθανότητα να συγκυβερνήσει με κάποιο από τα δεξιά κόμματα του Κοινοβουλίου.
Αυτοί, βεβαίως, έπρεπε να κάνουν άλλη δουλειά και όχι να «ενημερώνουν» τον ελληνικό λαό, θα μπορούσαν δηλαδή να υπηρετούν στα τάγματα ασφαλείας, να ήσαν υπεύθυνοι ενός υπουργείου Προπαγάνδας λ.χ., ή να δήλωναν «αγανακτισμένοι» πολίτες και να διαχώριζαν τη θέση τους από τη σοβαρότητα της επικοινωνίας.
Σημασία έχει ότι η ομαλότητα επανακάμπτει, έστω πομπωδώς, ηχηρά, σκοπίμως ίσως. Θα εκλείψουν από την πολιτική καθημερινότητα οι απεχθείς φυσιογνωμίες και οι χυδαιότητες των «στελεχών» της Χρυσής Αυγής, ο τρόμος για πιθανή επικράτηση στον χώρο των ιδεών ενός ναζιστικού ιδεολογήματος.
Ανακούφιση, ναι. Τέλος οι παλικαρισμοί, οι εθνικισμοί, οι αλυτρωτισμοί και το κακό συναπάντημα. Οχι ότι εξαφανίζονται όλα τούτα, απλώς παύουν να παρελαύνουν στην καθημερινότητα της κουλτούρας μας ή στην κουλτούρα της καθημερινότητας. Δεν κατάλαβαν τον καιρό ίσως, ίσως επειδή ο καιρός κάπως τους ευνόησε. Αλλά η διαχείριση του καιρού είναι δύσκολο, επίμοχθο θέμα.
