Πρεμιέρα με ένα οδοιπορικό εκεί όπου το 2007 είχαμε επέμβαση των ΕΚΑΜ και τραυματισμό ειδικού φρουρού, σε ένα χωριό της Κρήτης που χαρακτηρίστηκε άντρο εγκληματικότητας και εμπορίου ναρκωτικών. Ο Νίκος Μάνεσης επιχειρεί να καταγράψει και την άλλη όψη του νομίσματος σε έναν τόπο που δεν γεννά μόνο εγκληματίες, κακοποιούς και πιστολάδες…
Του Σωτήρη Μανιάτη
Αβατον. Κράτος εν κράτει. Αντρο εγκληματικότητας και εμπορίου ναρκωτικών. Αγριοι ορεσίβιοι κάτοικοι, προστριβές με την αστυνομία, μπαλοθιές με την παραμικρή αφορμή, βεντέτες που ρημάζουν χωριά και ξεκληρίζουν οικογένειες.
Αυτή είναι, λίγο, πολύ, η εικόνα που έχουν οι περισσότεροι για τον ορεινό Μυλοπόταμο, τα Ζωνιανά και τα γύρω χωριά, με εξαίρεση ίσως τα Ανώγεια του Ψαραντώνη, του Σκουλά και του Λουδοβίκου.
Εκεί αποφάσισε να κάνει την πρώτη στάση του ο Νίκος Μάνεσης, που απόψε (24.00) κάνει πρεμιέρα με την εκπομπή του «60′ Ελλάδα». Για πρώτη φορά μετά τα θλιβερά γεγονότα του 2007, που είχαν αποτέλεσμα την επέμβαση των ΕΚΑΜ και τον τραυματισμό του ειδικού φρουρού, επιχειρεί μια διαφορετική προσέγγιση στον Μυλοπόταμο.
Καταγράφει την καθημερινότητα των κατοίκων του πρώτου σε αριθμό πολυτέκνων χωριού της χώρας, οι οποίοι αρνούνται κατηγορηματικά την ισοπέδωση, την εξομοίωση των πάντων και τον χαρακτηρισμό τους ως εγκληματιών, χασισοκαλλιεργητών και αγροίκων.
«Αποφάσισα να ξεκινήσουμε από τα χωριά του Μυλοποτάμου» εξηγεί ο δημοσιογράφος του ALPHA «γιατί σε ένα τμήμα που είναι η περιοχή πέριξ των Ζωνιανών, μετά τα γνωστά γεγονότα του 2007 με τους πυροβολισμούς και τους τραυματισμούς, οι δημοσιογραφικές κάμερες είναι ανεπιθύμητες. Μας το είπαν οι ίδιοι και το καταγράψαμε. “Εδώ πέρα είστε ανεπιθύμητοι”. Βρέθηκα στα Ζωνιανά και αυτό το οποίο έκανα ήταν να καταγράψω την καθημερινότητα των κατοίκων. Από το καμάρι των Ζωνιανών, που είναι η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα, μέχρι το πώς ζουν, πώς γλεντούν, τι λένε για την πολιτική κατάσταση και για τα γεγονότα που σημάδεψαν το χωριό τους. Η μία όψη του νομίσματος είναι η παραβατική συμπεριφορά την οποία τουλάχιστον δημοσίως η πλειονότητα των κατοίκων καταδικάζει. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι η καθημερινότητα. Και αυτά τα δύο τα σκεπάζει μια ιδιότυπη παράδοση που έχουν οι Ζωνιανοί, μια ομερτά, όπου δεν καταδίδουν κανέναν, δεν λένε τίποτα και θεωρούν προδότη όποιον μιλήσει ακόμα και για παραβατικές συμπεριφορές.»
Ο Νίκος Μάνεσης πραγματοποιεί ένα οδοιπορικό σε έναν τόπο φιλόξενο, ο οποίος έχει παρελθόν με ιστορία και παράδοση, παρόν με υγιείς δυνάμεις που στοχεύουν στην ανάπτυξη, και μέλλον με προοπτικές. Μια ξενάγηση σε έναν τόπο που δεν γεννά μόνο εγκληματίες, δεν φιλοξενεί στα χώματά του κακοποιούς, δεν κρύβει στις βουνοκορφές του πιστολάδες και παρανόμους.
Ενα ταξίδι σε έναν πανέμορφο τόπο που πρέπει να τον δεις και να τον ζήσεις για να καταλάβεις τους ανθρώπους του. Από τα Ζωνιανά στα Ανώγεια, από τα μιτάτα στους λυράρηδες, από τα καμίνια της Αγιάς στην Ιδα και από τα κελαρικά στα γλέντια της Ρακής…
