Της Αλλοπάρ*
Η ατιμωρησία, δηλαδή η βεβαιότητα ότι οι ίδιοι και οι αρχηγοί τους μπορούσαν να κάνουν τα πάντα -από προπηλακισμούς έως και φόνους- χωρίς να δίνουν λογαριασμό και χωρίς να υφίστανται τις κυρώσεις που αναλογούν στις έκνομες δραστηριότητές τους, αυτό ήταν το αίτιο που μετέτρεψε μια μικρή ομάδα φανατικών ναζιστών, ένα γκρουπούσκουλο της άκρας Δεξιάς, σε μια μεγάλη αριθμητικά παράταξη, με όλα τα χαρακτηριστικά εγκληματικής οργάνωσης.
Στην ατιμωρησία κυρίως αποδίδει και ο ιστορικός του έκτου αιώνα Προκόπιος ο Καισαρεύς (απ' την Καισάρεια, δηλαδή) τους στασιαστές της γνωστής μας «Στάσης του Νίκα» («Νίκα» ήταν η κραυγή των «φιλάθλων» της εποχής, με την οποία ενίσχυαν τις προσπάθειες των δικών τους ηνιόχων να κερδίσουν τις αρματοδρομίες). Είναι εκπληκτικές οι ομοιότητες στη δράση εκείνων των στασιαστών -μέχρι και δικό τους… κούρεμα είχαν, το «ουννικό», για να ξεχωρίζουν- με τη Χρυσή Αυγή… Βέβαια, και τότε -όπως και τώρα- η βασική αιτία της ανομίας και της βίας ήταν η τραγική οικονομική κατάσταση: Οπως και σήμερα ο Στουρνάρας, έτσι και τότε ο Ιωάννης ο Καππαδόκης ξεζούμιζε με κάθε τρόπο τον λαό, διότι «ο βασιλιάς θέλει πολύ χρυσό για να κάνει πόλεμο…», όπως έλεγε.
Αξίζει να δούμε, σε αποσπάσματα, το πώς περιέγραφε την κατάσταση ο Προκόπιος στο περίφημο βιβλίο του «Ανέκδοτα», αφού τονίσουμε ότι, ειδικά στο βιβλίο αυτό, ο Προκόπιος χύνει χολή εναντίον του Ιουστινιανού, της Θεοδώρας, του στρατηγού Βελισάριου και της συζύγου του, της διαβολικής -όσο και η Θεοδώρα- Αντωνίνας. Και το λέω αυτό για να μη φανεί ότι σκόπιμα κακολογεί τους εχθρούς του αυτοκράτορα. Γράφει λοιπόν ο Προκόπιος:
• «Πρώτα πρώτα οι στοχαστές είχαν αλλάξει τη μόδα των μαλλιών τους μ' έναν ασυνήθιστο τρόπο. Κουρεύονταν, δηλαδή, διαφορετικά απ' τους άλλους Ρωμαίους. Εκοβαν τα μπροστινά μαλλιά τους κοντά ώς τους κροτάφους και -εντελώς παράλογα- άφηναν τα πίσω πολύ μακριά να κρέμονται, όπως οι Μασσαγέτες. Γι' αυτό αυτή τη μόδα την ονόμασαν ουννική»…
* «Αλλά και τα ιμάτια και τα παντελόνια και τα παπούτσια τους ήταν »ουννικά», ως προς τη μόδα και κατ' όνομα»…
• «Οσο το κακό τραβούσε σε μάκρος κι οι αρχές της πόλης δεν επέβαλλαν στους εγκληματίες καμιά ποινή, αυτοί αποθρασύνονταν ολοένα και περισσότερο. Το σφάλμα, όταν του παρέχεται ασυδοσία, έχει το ιδίωμα να πολλαπλασιάζεται επ' άπειρον… Είναι μέσα στη φύση των περισσότερων η ροπή προς την αμαρτία…».
• «Συνέρρεαν όμως στην οργάνωση και άλλοι πολλοί νεαροί, που ποτέ δεν είχαν δείξει ενδιαφέρον για τέτοιου είδους πράγματα. Τους παρέσυρε όμως εκεί η ασυδοσία της δύναμης και την αυθάδειας…».
• «Καμιά ανάγκη δεν είχαν να συγκαλύπτουν τα εγκλήματα, μιας και καμιά τιμωρία δεν είχαν να φοβηθούν. Το θεωρούσαν μάλιστα σαν ενός είδους κατόρθωμα κι έκαναν επίδειξη δύναμης και ανδρισμού, καμαρώνοντας που σκότωναν μ' ένα μόνο χτύπημα όποιον άνθρωπο βρισκόταν άοπλος στον δρόμο τους…».
• «Παρ' όλα αυτά, καμιά έρευνα δεν διεξαγόταν για τα εγκλήματα που είχαν γίνει. Τα χτυπήματα έπεφταν απροσδόκητα πάνω σε όλους και κανένας δεν βρισκόταν να υπερασπιστεί τα θύματα…».
Μη μου πείτε πως όλα αυτά δεν σας θυμίζουν τα κατορθώματα της Χρυσής Αυγής, τα 2-3 τελευταία χρόνια…
* Η Αλλοπάρ είναι σκύλα, πανέμορφη, αεικίνητη και αλλοπαρμένη. Και συστηματική αναγνώστρια της Ιστορίας. Τα αποσπάσματα που φιλοξένησε σήμερα στο πόνημά της είναι απ' το βιβλίο «Ανέκδοτα ή Απόκρυφη Ιστορία» του Προκοπίου Καισαρέως, εκδόσεις Αγρα, σε μετάφραση Αλόης Σιδέρη (1989).
