ΚΑΤΩ ΣΑΞΟΝΙΑ Σκοτσέζικο ντους λιτότητας θα υποστεί το ομόσπονδο κρατίδιο αν κερδίσει τις εκλογές ο Ντέιβιντ Μακάλιστερ, ο οποίος προαλείφεται και για διάδοχος της Μέρκελ

 

Της Βίκυς Καπετανοπούλου

 

Ο πρώτος Σκοτσέζος κυβερνήτης της Κάτω Σαξονίας, που είχε τεθεί προσωρινά υπό τον έλεγχο των βρετανικών συμμαχικών δυνάμεων μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε ο σερ Γκόρντον Μακρέντι. Το 1946 βρέθηκε πολύ κοντά στο να πετύχει κάτι αδιανόητο για τα δεδομένα της διαλυμένης τότε Γερμανίας: έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό! 67 χρόνια μετά, το ίδιο ονειρεύεται να καταφέρει, αν επανεκλεγεί, άλλος ένας Σκοτσέζος – κατά το ήμισυ αυτή τη φορά: ο πρωθυπουργός της Κάτω Σαξονίας, Ντέιβιντ Μακ Αλιστερ και επικεφαλής του ψηφοδελτίου των Χριστιανοδημοκρατών (CDU).

 

Οι τοπικές εκλογές, που θα διεξαχθούν στις 20 Ιανουαρίου στο κρατίδιο αυτό της βορειοδυτικής Γερμανίας, θεωρούνται πρόκριμα των ομοσπονδιακών εκλογών του Σεπτεμβρίου, τα αποτελέσματα των οποίων θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της Ευρώπης εν μέσω της συνεχιζόμενης κρίσης στην ευρωζώνη και της εξοντωτικής λιτότητας.

 

Μόλις 41 ετών και δικηγόρος το επάγγελμα, ο Ντέιβιντ Μακ Αλιστερ χαρακτηρίζεται όχι μόνο ως ένα από τα ανερχόμενα αστέρια στους κόλπους του CDU, αλλά και ως πιθανός διάδοχος της Ανγκελα Μέρκελ, όπως εκτιμούν πολιτικοί αναλυτές και ΜΜΕ. Η σκοτσέζικη καταγωγή του έχει γίνει σημαία της προεκλογικής του εκστρατείας.

 

Οι φίλοι και οι υποστηρικτές του τον αποκαλούν χαϊδευτικά «Μακ», οι ήχοι της γκάιντας ακούγονται ως μουσικό «χαλί» στις προεκλογικές του διαφημίσεις. Η αναφορά του στον Γκόρντον Μακρέντι, στην ομιλία του κατά τη διάρκεια του πρόσφατου συνεδρίου του CDU στο Ανόβερο, πρωτεύουσα της Κάτω Σαξονίας, προκάλεσε κύματα ενθουσιασμού στο ακροατήριο.

 

«Οι Σκοτσέζοι έχουν εξαιρετική φήμη στη Γερμανία» επειδή είναι… φειδωλοί και οικονόμοι, διακηρύσσει ο Μακ Αλιστερ, προσθέτοντας υποτιμητικά, αλλά με νόημα: «Καλύτερα Σκοτσέζος, παρά Ελληνας»… Στη χώρα, που προσπαθεί να επιβάλει αυστηρότατη δημοσιονομική πειθαρχία και λιτότητα σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, κοινότοποι χαρακτηρισμοί για τους Σκοτσέζους όπως «τσιγκούνηδες» και «σφιχτοχέρηδες» ηχούν μάλλον ευχάριστα στα αυτιά μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων…

 

Ο Ντέιβιντ Μακ Αλιστερ γεννήθηκε στο ψυχροπολεμικό Βερολίνο το 1971, όταν ο πατέρας του, στρατιώτης από τη Γλασκόβη, γνώρισε και παντρεύτηκε τη μητέρα του, Γερμανίδα δασκάλα μουσικής. Μεγάλωσε σε βρετανικό θύλακα της διχοτομημένης πόλης μαθαίνοντας και τις δύο γλώσσες, γερμανικά και αγγλικά. «Η ανατροφή μου στο δυτικό Βερολίνο μάλλον έπαιξε ρόλο στην αντιπάθεια, που τρέφω για τους κομμουνιστές. Οταν έκλεισα τα 17, οι γονείς μου με ρώτησαν τι θέλω για δώρο γενεθλίων κι εγώ απάντησα ότι ήθελα να γίνω μέλος του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών» διηγείται ο ίδιος σε παλιότερη συνέντευξή του.

 

Διαθέτει διπλή υπηκοότητα και, παρότι δηλώνει 100% Γερμανός, είναι περήφανος για τις σκοτσέζικες ρίζες του. Εκανε πρόταση γάμου στη σύζυγό του στη λίμνη του Λοχ Νες, παντρεύτηκε φορώντας κιλτ, τηρώντας την οικογενειακή παράδοση, και είναι οπαδός των Glasgow Rangers. Το 2005 η Ανγκελα Μέρκελ του πρότεινε τη θέση του γενικού γραμματέα του CDU, αλλά ο Μακ Αλιστερ αρνήθηκε, επειδή -όπως λέει- δεν ήθελε να ανέλθει πολύ ψηλά, πολύ γρήγορα.

 

Η ανταμοιβή του ήρθε το 2010, όταν το κόμμα του τον εξέλεξε να αντικαταστήσει στην πρωθυπουργία της Κάτω Σαξονίας τον Κρίστιαν Βουλφ, όταν ο δεύτερος εξελέγη πρόεδρος της γερμανικής ομοσπονδίας. Αυτομάτως, διορίστηκε μέλος του εποπτικού συμβουλίου της Volkswagen, καθώς η τοπική κυβέρνηση κατέχει το 20% των μετοχών της αυτοκινητοβιομηχανίας, που παραμένει ο μεγαλύτερος εργοδότης στο κρατίδιο.

 

Η οικονομική κρίση και η ύφεση δεν έχουν μέχρι στιγμής αγγίξει την Κάτω Σαξονία. Η γεωργία -στυλοβάτης της τοπικής οικονομίας- ακμάζει, το ίδιο και οι επιχειρήσεις. Υποβόσκει, αλλά σε χαμηλούς τόνους προς το παρόν, η διένεξη για την αμφιλεγόμενη μετατροπή των προσωρινών χώρων αποθήκευσης πυρηνικών αποβλήτων σε μόνιμους, ενδεχόμενο που προκαλεί «ανατριχίλα» στο κόμμα των Πρασίνων, σε οικολογικές οργανώσεις και ακτιβιστές.

 

Το διεθνές ενδιαφέρον για τις επερχόμενες τοπικές εκλογές οφείλεται στο γεγονός ότι η Κάτω Σαξονία είναι ο πολιτικός «καθρέφτης» ολόκληρης της Γερμανίας: το κρατίδιο και το ομοσπονδιακό κράτος κυβερνώνται από κεντροδεξιούς συνασπισμούς Χριστιανοδημοκρατών (CDU) – Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP), ενώ όπως η Ανγκελα Μέρκελ και το CDU στο Βερολίνο, έτσι κι ο Ντέιβιντ Μακ Αλιστερ και το CDU στο Ανόβερο προηγούνται στις δημοσκοπήσεις με ποσοστό γύρω στο 40%.

 

Αντίστοιχα και στις δύο περιπτώσεις ο κυβερνητικός τους εταίρος, το FDP, κινδυνεύει να μην συγκεντρώσει το προαπαιτούμενο 5% για να ξαναμπεί στη βουλή, με ενδεχόμενο κόστος στην περίπτωση της Κάτω Σαξονίας να χάσουν η Κεντροδεξιά και ο Μακ Αλιστερ την εξουσία. Παρότι το CDU προηγείται σταθερά στις δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και Πράσινοι συγκεντρώνουν ποσοστό περίπου 45%, ενώ αυξημένος εμφανίζεται ο αριθμός των αναποφάσιστων ψηφοφόρων.

 

Αν οι Χριστιανοδημοκράτες, που είχαν επικρατήσει στις τοπικές εκλογές του 2008 με ποσοστό – ρεκόρ για τη Δεξιά 42,5%, αφενός δεν αυξήσουν τα ποσοστά τους και αφετέρου χάσουν το κοινοβουλευτικό «δεκανίκι» των Ελεύθερων Δημοκρατών, για να παραμείνουν στην εξουσία θα πρέπει να συνεργαστούν είτε με τους Σοσιαλδημοκράτες είτε με τους Πράσινους. Πολλοί αναλυτές θεωρούν επικρατέστερο το δεύτερο σενάριο, παρότι ο γενικός γραμματέας του CDU της Κάτω Σαξονίας αποκλείει την πιθανότητα συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών – Πρασίνων.

 

«Γιατί εμείς στο ισχυρό και περήφανο CDU πρέπει να τρέχουμε πίσω από τους Πράσινους;» αναρωτήθηκε δημόσια ο Ντέιβιντ Μακ Αλιστερ. Αν όμως το βράδυ της 20ής Ιανουαρίου βρεθεί αντιμέτωπος με την επιλογή είτε να αποχωρήσει από την κυβέρνηση, έχοντας χάσει τους δεξιούς του εταίρους Ελεύθερους Δημοκράτες, είτε να προχωρήσει σε συγκυβέρνηση με τα κεντροαριστερά κόμματα των Πρασίνων ή των Σοσιαλδημοκρατών, ίσως γίνει ξαφνικά περισσότερο διαλλακτικός.

 

Και τότε, η υπόλοιπη Γερμανία θα μπορέσει να περάσει τους επόμενους οκτώ μήνες κάνοντας εικασίες για το κατά πόσον και η Ανγκελα Μέρκελ θα χρειαστεί να προβεί σε ευρεία συμμαχία με την Κεντροαριστερά, αν ούτε στις γενικές εκλογές του Σεπτεμβρίου οι Ελεύθεροι Δημοκράτες καταφέρουν να ξαναμπούν στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο…