Του Κωνσταντίνου Τσίμα
Τα στοιχεία, από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Η Ελλάδα διαθέτει σήμερα 209 (διακόσια εννέα) Νομικά Πρόσωπα του «ευρύτερου Δημόσιου Τομέα» τα οποία εμπίπτουν στην κατηγορία «Πολιτισμός – Ψυχαγωγία». Διακόσια εννέα. Το ξαναγράφω για να το εμπεδώσετε. Διακόσια εννέα Νομικά Πρόσωπα σημαίνουν 209 προέδρους, κατά κανόνα αποτυχημένους πολιτευτές του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Βεβαίως, σε περιπτώσεις πολυκομματικών κυβερνήσεων εύκολα βρίσκεται κάποια φόρμουλα, λ.χ. 4-2-1, κοινά αποδεκτή, η οποία μάλιστα θεωρείται και «αξιοκρατική διαδικασία» από μερικούς.
Ολοι αυτοί οι πρόεδροι προεδρεύουν βεβαίως: οπότε έχουμε 209 Διοικητικά Συμβούλια. Πενταμελή (στην καλύτερη περίπτωση), επταμελή, ενδεκαμελή. Μα τα Συμβούλια κάπου συνεδριάζουν, πληρώνοντας ενοίκια για τους απαραίτητους χώρους. Επί 209. Συν καρέκλες, τραπέζια, υπολογιστές, καφετιέρες, φωτιστικά, πίνακες ανακοινώσεων, αναλώσιμα. Επί 209. Μα, σταθείτε, πρόεδρος χωρίς γραμματέα (που σηκώνει το τηλέφωνο και απαντά «γραφείο προέδρου, παρακαλώ;»), γίνεται; Δεν γίνεται. Προσθέστε 418 γραμματείς (καλύπτονται οι βάρδιες και οι άδειες). Προσθέστε ειδικούς επιστήμονες, ερευνητές, γραφείο Τύπου και δημοσίων σχέσεων, λογιστήριο, νομική υπηρεσία, οδηγούς (σοφέρ), καθαρίστριες, σεκιούριτι, δημοσιογράφους, διορθωτές, χειριστές Η/Υ, συντηρητές… Επί 209 όλοι οι παραπάνω. Κι αν είναι ανέφικτη η μισθωτή απασχόληση λόγω νομικών κωλυμάτων, υπάρχουν οι «εξωτερικοί συνεργάτες» και η ανάθεση έργου, απευθείας ή με πρόχειρο διαγωνισμό. (Είπατε Διαύγεια; Ποια Διαύγεια;) Επί 209.
Δεν γνωρίζω το σύνολο των μισθοδοτούμενων και με κάθε τρόπο απασχολούμενων στα 209 Δημόσια Νομικά Πρόσωπα της κατηγορίας «Πολιτισμός – Ψυχαγωγία». Δεν γνωρίζω τη συνολική ετήσια επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Δεν γνωρίζω αν και σε ποιους καταλήγουν τα κονδύλια των απευθείας αναθέσεων. Γνωρίζω όμως πως και οι 209 φορείς έχουν αποτύχει παταγωδώς στην όποια πολιτιστική αποστολή τους. Διότι απλώς στερούν κονδύλια που θα έφταναν για τη φύλαξη των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων, τη λειτουργία καλοστοκαρισμένων πωλητηρίων ευρωπαϊκού επιπέδου στα μουσεία μας, τη βελτιωμένη πολιτισμική εκπαίδευση των μαθητών ώστε να μην πέφτουν ανιστόρητοι στα νύχια των νεοναζιστών…
Γνωρίζω όμως και το ανέκδοτο: ο μόνος τέτοιος φορέας που έκλεισε(!) ήταν ο αριθμός 210: ο «Οργανισμός Προώθησης Ελληνικού Πολιτισμού» –ίσως ο μοναδικός χρήσιμος. Δεν είναι όμως της παρούσης να εστιάσουμε στην κατάρα που ’φερε από τη σύστασή του.
