Στον Περισσό αντικρούουν τη θεωρία των δύο άκρων, υπενθυμίζουν τη βία του αστικού κράτους, υποστηρίζουν ότι η απάντηση στον φασισμό είναι η λαϊκή συμμαχία και ασκούν κριτική στη «σοσιαλδημοκρατική πρόταση» του ΣΥΡΙΖΑ
Tου Φώτη Παπούλια
Το δημοσκοπικό εύρημα ότι η θεωρία των «δύο άκρων», στην οποία επενδύει πολιτικά η κυβέρνηση, δεν βρίσκει αποδοχή στην κοινωνία στον βαθμό που η ίδια θα ήθελε, αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τον Περισσό. Στελέχη του κόμματος εκτιμούν ότι «οι πολίτες δύσκολα πλέον ποδηγετούνται από τη μνημονιακή κυβέρνηση και τα δήθεν διλήμματα, όταν αυτή υλοποιεί τις πλέον ακραίες μνημονιακές πολιτικές».
Ομως ουδείς στο ΚΚΕ τρέφει αυταπάτες ότι η κυβέρνηση θα σταματήσει να επενδύει στα «δύο άκρα», όπως και στο «παλιάς κοπής» ερώτημα που επανέρχεται τεχνηέντως και σκόπιμα, αν δηλαδή το ΚΚΕ εντάσσεται στο «δημοκρατικό τόξο» και γι’ αυτό θα εντείνουν την αντιπαράθεση απέναντι στην κυβέρνηση με στόχο την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας ως της μόνης που μπορεί να «θέσει τέλος αφ’ ενός στο ναζιστικό-εγκληματικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής και αφ’ ετέρου στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης».
Αρθρα στον «Ριζοσπάστη»
Στο πλαίσιο αυτό, δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» (6/10) και ένα προχθές («Ριζοσπάστης» 8/10) αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η Ελένη Μπέλλου, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής, αφού επισημαίνει ότι «από την αστική ιδεολογία και πολιτική, συνειδητά χρησιμοποιούνται αποπροσανατολιστικές ορολογίες και διαχωρισμοί, όπως δύο πολιτικά άκρα, δύο εξτρεμισμοί, δύο ακραίες αντιπολιτεύσεις», υπενθυμίζει όχι τυχαία βέβαια το ιστορικό προηγούμενο, ότι δηλαδή «το αστικό κράτος στην Ελλάδα άσκησε την πιο ανοικτή βία σε βάρος του κομμουνιστικού, του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με θανατικές εκτελέσεις στελεχών του υπό το χαλκευμένο πρόσχημα της εσχάτης προδοσίας και κατασκοπίας». Και τονίζει: «Οι εθνικιστικές και ρατσιστικές ιδέες του ναζισμού-φασισμού είναι η μάσκα-προσωπείο για να μη φανεί από την αρχή ότι είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο του κράτους των καπιταλιστών».
Στο άρθρο του έτερου μέλους του Πολιτικού Γραφείου Δ. Αρβανιτάκη επιχειρείται μια ακτινογραφία της Χρυσής Αυγής και για την εκλογική της άνοδο σημειώνεται: «Μεγάλες μάζες μεσαίων ιδιοκτητών, δημόσιοι υπάλληλοι, σημαντικά τμήματα εργαζομένων στον κρατικό μηχανισμό οδηγήθηκαν σε μεγάλες περικοπές εισοδήματος[...] ένα τμήμα τους ακολούθησε τη Χρυσή Αυγή, που χρησιμοποίησε τη φασιστική δημαγωγία[...] εμφανίστηκε ως δύναμη που κάνει κριτική στο αστικό Κοινοβούλιο και τις αστικές κυβερνήσεις αλλά και ως δύναμη που στηρίζει τους μικρούς ιδιοκτήτες μαζί με την καπιταλιστική ιδιοκτησία».
Και οι δύο αρθρογράφοι δεν παραλείπουν να τονίζουν τις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ και των δυνάμεων που τον συγκροτούν «γιατί έδωσαν αριστερό άλλοθι στην απομαζικοποίηση των εργατικών σωματείων, τον εκφυλισμό των απεργιακών κινητοποιήσεων, για τη σύμπραξη με τις κυβερνητικές και ευρωενωσιακές ηγεσίες στα ανώτατα συνδικαλιστικά όργανα».
«Η λαϊκή συμμαχία δίνει τη λύση αντιμετώπισης του φασισμού-ναζισμού και όχι οι προτάσεις για συμμαχία με αστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα[...] δεν είναι δυνατό ούτε ωφελεί να εγκαταλειφθεί από το λαό η πάλη ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, την οποία αφήνει ανέπαφη η κυβέρνηση και η σοσιαλδημοκρατική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ».
Ψεύτικος πατριωτισμός
Ο αρθρογράφος με τα αρχικά Σ.Γ. και υπό τον τίτλο «Οι εν ενεργεία και οι απόστρατοι να απομονώσουν τη ναζιστική Χρυσή Αυγή», σημειώνει: «Ο μανδύας του πατριωτισμού που φοράει η Χρυσή Αυγή είναι ψεύτικος, τι σχέση έχει ο Χίτλερ και οι γερμανοτσολιάδες συνεργάτες των κατακτητών που λιβανίζει η Χρυσή Αυγή, με τον πατριωτισμό του λαού και στρατιωτικών και χωροφυλάκων/αστυνομικών που μάτωσαν πολεμώντας τον φασισμό; Καμία».
Και επισημαίνει: «Σήμερα οι εν ενεργεία και οι απόστρατοι όλων των κλάδων και σωμάτων ασφαλείας δεν είναι αγράμματοι, ξέρουν, μπορούν να κρίνουν και πρέπει να απορρίψουν την απάνθρωπη θεωρία του ναζισμού-φασισμού». Και καλεί σε απομόνωση των χρυσαυγιτών: «Κανένας τίμιος άνθρωπος δεν πρέπει να ανεχθεί απόστρατοι ή έφεδροι να συμμετέχουν με οποιαδήποτε μορφή σε παραστρατιωτικούς μηχανισμούς που αξιοποιούνται από διάφορους κύκλους».
