Ο Μιχαλολιάκος μέσα από τη φυλακή επιχειρεί να… βαφτίσει ως άκρο το ΚΚΕ
→Εν είδει αντιπερισπασμού οι χρυσαυγίτες χαρακτηρίζουν «τάγματα εφόδου» τα μέλη του ΠΑΜΕ και συνδικαλιστές
Του Τάσου Τσακίρογλου
Την ώρα που στη Βουλή συζητείται το αίτημα για άρση ασυλίας ακόμα τριών βουλευτών της Χρυσής Αυγής για συμμετοχή τους σε έκνομες ενέργειες, ο Νίκος Μιχαλολιάκος, με άρθρο του από τον Κορυδαλλό, επιχειρεί να απευθυνθεί στο θυμικό των οπαδών και ψηφοφόρων του, υποστηρίζοντας ότι το κόμμα του είναι θύμα «πολιτικής δίωξης με αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις».
Η μπάλα στην εξέδρα…
Την ίδια ώρα, η ναζιστική οργάνωση, παίρνοντας πάσα από την κυβερνητική θεωρία των δύο άκρων, προσπαθεί να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα και να «μαζέψει» από την επικαιρότητα τις αποκαλύψεις για την εγκληματική της δράση «δείχνοντας» ως «άκρο» το ΚΚΕ.
Ο «φίρερ» της Χρυσής Αυγής κατηγορεί την Αριστερά ότι είναι «θλιβερά αποπαίδια άλλοι του Στάλιν και άλλοι της Γκιλοτίνας του, τουλάχιστον έντιμου, Ροβεσπιέρου». Στο πνεύμα αυτό του «αρχηγού», στον ιστότοπο της οργάνωσης υπάρχει μια καμπάνια ενοχοποίησης του ΚΚΕ, με τη χρήση ως ντοκουμέντων βίντεο και φωτογραφιών, τα οποία -υποτίθεται ότι- αποδεικνύουν πως το καθεστώς κυνηγάει μεν τη Χ.Α., αλλά χαρίζεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Οπως ισχυρίζονται, «οι δικαστικές αρχές σπεύδουν να υιοθετήσουν τις μπουρδολογίες των ψευδομαρτύρων», ενώ αντίθετα η δικαστική εξουσία δεν έκανε τίποτα όταν ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Μ. Μαΐλης, δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι το κόμμα του διαφωνεί με το Σύνταγμα, επειδή είναι αντιλαϊκό, και ότι παλεύει για να το αλλάξει.
Επίσης, εν είδει αντιπερισπασμού, χαρακτηρίζουν «τάγματα εφόδου» μέλη του ΠΑΜΕ και συνδικαλιστές, οι οποίοι εμφανίζονται σε φωτογραφίες να συγκρούονται σε διάφορες διαδηλώσεις με αστυνομικούς ή άλλους διαδηλωτές. «Αυτά τα στοιχεία [...] δείχνουν ότι οι διώξεις της Χρυσής Αυγής είναι καθαρά πολιτικού χαρακτήρα και αποσκοπούν σε πολιτικά οφέλη από πλευράς της κυβέρνησης και φυσικά εξυπηρέτηση των “άνωθεν” εντολών από ΗΠΑ, Κομισιόν και εβραϊκές οργανώσεις» σημειώνουν.
Οι χρυσαυγίτες υπονοούν αντιμετώπιση δύο μέτρων και δύο σταθμών, τη στιγμή που για περισσότερο από ένα χρόνο οι διαδοχικές κυβερνήσεις τούς αντιμετώπισαν με τη μεγαλύτερη δυνατή ανοχή, στα όρια της συνενοχής, επειδή θεωρούσαν ότι αφενός η δράση τους διαμορφώνει μια ευνοϊκή για τις ίδιες ατζέντα και αφετέρου σε μια προσπάθεια να προσεταιριστεί η Ν.Δ. το ακροδεξιό εκλογικό ακροατήριο.
Βασικός αντίπαλος η Αριστερά
Η καμπάνια αυτή, όμως, αποδεικνύει και κάτι περισσότερο, ότι πέρα από τα «αντισυστημικά» παραμύθια, ο βασικός πολιτικός αντίπαλος για το ναζιστικό κόμμα είναι η Αριστερά και οι συνδικαλιστές, όπως έδειξε και η δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών σε μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα, αλλά και οι αποκαλύψεις για το ιδιαίτερο κοινοβουλευτικό ενδιαφέρον τους για τα συμφέροντα των εφοπλιστών. Την ίδια ώρα, βέβαια, χαρακτηρίζουν αυτή τη Βουλή «χωματερή σκανδάλων για δεκαετίες».
Ο δε «φίρερ» αναφέρει με καμάρι ότι «έμελλε μετά από 33 χρόνια να διαβώ και πάλι το κατώφλι των φυλακών». Παραλείπει όμως να αναφέρει ότι η προηγούμενη φορά ήταν όταν φυλακίστηκε για συμμετοχή σε υπόθεση με εκρηκτικά και βόμβες εναντίον αθώων πολιτών.
