Λίγες μόλις ημέρες μετά την τραγωδία της Λαμπεντούζα, όπου εκατοντάδες μετανάστες κατέληξαν στον υγρό τάφο της Μεσογείου, Ιταλοί και Ευρωπαίοι πολιτικοί διερωτώνται εάν πρέπει να σκληρύνουν ή όχι την πολιτική τους στο ζήτημα της μετανάστευσης.
Μόνο στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Σικελίας και Τυνησίας, το περίφημο Κανάλι της Σικελίας, έχουν πνιγεί περισσότεροι από 6.200 μετανάστες από το 1994, σύμφωνα με το παρατηρητήριο Fortress Europe, ενώ το ισπανικό περιοδικό «Diagonal» ανεβάζει τα θύματα σε 20.000 τα τελευταία 20 χρόνια.
Το πρόβλημα φυσικά δεν αφορά μόνο την Ιταλία, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. Κι αυτό, επειδή μετά την τραγωδία της 3ης Οκτωβρίου, όπως επισημαίνει η εφημερίδα «Sole-24 Ore», οι κατηγορίες σε βάρος της Ευρώπης, και δη της Ιταλίας, κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσω των ντροπιαστικών εικόνων που δημοσιεύουν από τη Λαμπεντούζα τα διεθνή ΜΜΕ.
Πέρα από τα όποια μέτρα σκοπεύει να λάβει η ιταλική κυβέρνηση, η διαμάχη επικεντρώνεται πλέον κυρίως στο ζήτημα της φύλαξης των συνόρων της γηραιάς ηπείρου και στη Συνθήκη της Σένγκεν, η οποία προβλέπει την ελεύθερη διακίνηση ατόμων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Στις 5 Οκτωβρίου ο πρόεδρος του γαλλικού κόμματος UMP υποστήριξε ότι «η μεταρρύθμιση της Σένγκεν αποτελεί προτεραιότητα, προκειμένου οι μετανάστες να μην πέσουν στα χέρια των μαφιόζων».
«Πρέπει να ενισχυθούν τα ευρωπαϊκά σύνορα στη Μεσόγειο και ο ρόλος της δύναμης Frontex, επειδή πίσω από την εισροή μεταναστών κρύβονται τρομοκρατικοί πυρήνες» υποστήριξε ο αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Αντζελίνο Αλφάνο. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος Ναπολιτάνο τόνισε την ανάγκη να «εξαλειφθεί το εγκληματικό εμπόριο ανθρώπων».
Ωστόσο, μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και παρά το δηλωμένο ενδιαφέρον για μια ενιαία και συντονισμένη πολιτική, τα κράτη-μέλη προτιμούν να πολεμούν το ένα το άλλο, γράφει η συντηρητική εφημερίδα «Il Foglio».
Ο αρθρογράφος της θυμίζει ότι επειδή το μεταναστευτικό αποτελεί ένα εξαιρετικά ευαίσθητο πολιτικά και εκλογικά θέμα, οι εθνικές κυβερνήσεις κωφεύουν, δεν συνεργάζονται και πολλές φορές συγκρούονται.
Οπως το 2011, με τους χιλιάδες Ρομά της Βεντιμίλια, στους οποίους η Ρώμη παραχώρησε προσωρινή άδεια παραμονής, αλλά το Παρίσι, κατά παράβαση της Συνθήκης Σένγκεν, έκλεισε τα σύνορά του.
Δ.Φ.
