Του Νικόλα Ζηργάνου
Με μια ζωντανή εμφάνιση στην τηλεόραση και συμφιλιωτικές προτροπές προς το υπουργικό συμβούλιο («Οι Λίβυοι χρειάζονται την ελπίδα, όχι την κλιμάκωση για να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση») προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αποκαταστήσει το κύρος του αξιώματός του ο πρωθυπουργός της Λιβύης, Αλι Ζεϊντάν, λίγο μετά την απελευθέρωσή του από παραστρατιωτική ομάδα ενόπλων, στην Τρίπολη. Ο Ζεϊντάν συνελήφθη χθες το πρωί σε ξενοδοχείο της πρωτεύουσας από την οργάνωση «Επιχειρησιακό Κέντρο των Επαναστατών της Λιβύης» ως αντίδραση στην απαγωγή την περασμένη εβδομάδα του καταζητούμενου για τρομοκρατικές επιθέσεις της Αλ Κάιντα κατά των αμερικανικών πρεσβειών στην Κένυα και την Τανζανία, Λίβυου Αμπού Ανάς αλ Λίμπι, από Αμερικανούς κομάντος, σε προάστιο της Τρίπολης. Οι ένοπλοι εξοργίστηκαν από την ανακοίνωση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κέρι, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι η -παράνομη- απαγωγή του Λίμπι ήταν εν γνώσει της λιβυκής κυβέρνησης.
Ενδεικτικό της χαοτικής κατάστασης που επικρατεί στη Λιβύη είναι ότι η ομάδα των απαγωγέων είχε προσληφθεί από την κυβέρνηση για να… καταπολεμήσει το έγκλημα στην πρωτεύουσα. Ο 63χρονος πρωθυπουργός, πρώην διπλωμάτης, δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων και γνωστός αντικαθεστωτικός με έδρα την Ελβετία, κρατήθηκε από τους ενόπλους για έξι ώρες και απελευθερώθηκε αναίμακτα έπειτα από παρέμβαση άλλων πολιτοφυλάκων, πρώην ανταρτών από την περιοχή Φόραντζ, οι οποίοι πρόσκεινται στην κυβέρνηση.
Η σύλληψη του πρωθυπουργού ήταν ένα καμπανάκι, ένα σήμα κινδύνου, «μια προειδοποίηση όσον αφορά την ανάγκη αποκατάστασης της πολιτικής σταθερότητας και της κυριαρχίας του νόμου στη Λιβύη», όπως υπογράμμισε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν. Στη χώρα που απελευθερώθηκε με ΝΑΤΟϊκά όπλα από τη δικτατορία του Μουαμάρ Καντάφι, δεν έχει ψηφιστεί ακόμη το νέο Σύνταγμα, η κεντρική κυβέρνηση θεωρείται πολύ αδύναμη και προσπαθεί να διατηρήσει τον όποιο έλεγχο απέναντι σε μια πανσπερμία ένοπλων πολιτοφυλακών, που άλλες πρόσκεινται στους εξτρεμιστές ισλαμιστές και άλλες είναι μορφώματα του κοινού ποινικού δικαίου και ελέγχουν μεγάλες περιοχές αλλά και πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας. Η αστάθεια και η έλλειψη ασφαλείας που επικρατεί στη Λιβύη έχει επηρεάσει τη βιομηχανία της εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου που ακόμη δεν έχει φτάσει στα προ της επανάστασης επίπεδα παραγωγής. Ρευστότητα επικρατεί και στις ισορροπίες εντός της μεταβατικής Βουλής, του «Εθνικού Κογκρέσου», όπου συγκρούονται οι οπαδοί του κοσμικού κράτους, η «Συμμαχία Εθνικών Δυνάμεων» με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
