ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ποτάμι ασυγκράτητο η οργή στους δρόμους της Ινδίας από τις 16 Δεκεμβρίου, όταν ο ομαδικός βιασμός της 23χρονης «Αμανάτ» άναψε τη σπίθα μιας φωτιάς που σιγόκαιγε τα σαθρά σωθικά της ινδικής κοινωνίας. Η φρίκη που βίωσε και ο θάνατός της μετέτρεψαν την ενδημική βία κατά των γυναικών από «ιδιωτική υπόθεση» σε δημόσιο ζήτημα, για το οποίο οι νέες και οι νέοι της χώρας δεν είναι πλέον πρόθυμοι να σιωπούν.

Οσο οι πολιτικοί -αρκετοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν κατηγορίες για βιασμό- με συγκαταβατική ρητορική και πολλαπλές υποσχέσεις προσπαθούν να συγκρατήσουν τα πλήθη που συνεχίζουν να διαδηλώνουν, στο φως της δημοσιότητας έρχονται δεκάδες υποθέσεις βιασμών που έγιναν τις τελευταίες ημέρες.

Σαν να μην έγινε τίποτε, σαν να μην πέρασε μια ημέρα γι' αυτούς που ελπίζουν ότι η συνενοχή θα συνεχίσει να τους εξασφαλίζει ατιμωρησία σε αυτή τη χώρα όπου πολιτικοί υπαινίσσονται ότι η σεξουαλική βία είναι στην πραγματικότητα «συναινετική», το 2011 καταγράφηκαν 24.000 βιασμοί και η σεξουαλική παρενόχληση αποκαλείται «της Εύας τα πειράγματα» λες και είναι και αυτό ένα προπατορικό αμάρτημα που πρέπει να πληρώσουν οι γυναίκες.

Στις αρχές του χρόνου, πολιτικός του κυβερνώντος κόμματος του Κογκρέσου ολοκλήρωσε την επίσημη επίσκεψή του στην επαρχία Ασάμ με τον βιασμό μιας γυναίκας. Μια 17χρονη στο Πουντζάμπ, που επιχείρησε να καταγγείλει στην Αστυνομία τον ομαδικό βιασμό της, αυτοκτόνησε γιατί η Αστυνομία περιγέλασε την καταγγελία της, δεν συνέλαβε τους κατηγορούμενους και καθυστέρησε δύο εβδομάδες να ξεκινήσει την έρευνα, επιχειρώντας να την πείσει να αποσύρει την μήνυση όσο οι κατηγορούμενοι απειλούσαν να την σκοτώσουν.

Μην αντέχοντας την ταπείνωση και τις απειλές αυτοκτόνησε αφήνοντας ένα σημείωμα: «Κατέστρεψαν τη ζωή μου». Και προ ημερών, μια άλλη 25χρονη γυναίκα, μητέρα δύο παιδιών, που αναγκάστηκε να πηδήξει από τρένο στο Μπιχάρ για να αποφεύγει βιασμό από παραστρατιωτικό που της επιτέθηκε μέσα στο βαγόνι, σήμερα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. Πόσες ακόμη ζωές πρέπει να θυσιαστούν ή να καταστραφούν για να δοθεί τέλος σε αυτό το έγκλημα;

……………………………………………………………………………………………………………………………….

Γυναίκες στους τοίχους

Αρχισε να ζωγραφίζει τοίχους από θυμό μέχρι που συνειδητοποίησε ότι με τις ζωγραφιές της «θα μπορούσα να συμβάλω με κάτι θετικό για την κοινότητά μου», μια φτωχογειτονιά του Ρίο ντε Τζανέιρο. Η Ανάρκια Μπολαντόνα, κατά κόσμο Πάμελα Κάστρο, ανήκει σε μια οικογένεια γυναικών «εγκλωβισμένων στον γάμο και τη βία, πάντα παρούσα στην καθημερινότητα», που θέλησαν να αλλάξουν τα πράγματα μεγαλώνοντας διαφορετικά τις κόρες τους.

Σήμερα στα 31 της, μακριά από το εφηβικό κυνήγι με τις αρχές «γιατί μουτζούρωνε τους τοίχους», η «φεμινίστρια του πολιτικού γκραφίτι», όπως την αποκαλούν, συνεργάζεται με τις αρχές μεταμορφώνοντας τους τοίχους των δρόμων της Βραζιλίας σε εικαστικό μανιφέστο για τα δικαιώματα των γυναικών. Εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς γυναικών που αναζητά μια γλώσσα λιγότερο ακαδημαϊκή, πιο λαϊκή και τολμηρή, στις τοιχογραφίες της αφηγείται τα δράματα εκατομμυρίων γυναικών αλλά και έναν μυστικό γυναικείο κόσμο όπου η Εύα και οι μάγισσες συνυπάρχουν σε μια υφήλιο απενοχοποιημένη που διεκδικεί ισότητα και ελευθερία.

Συχνά αντί για την υπογραφή της σημειώνει το τηλέφωνο μιας γραμμής βοήθειας στα θύματα της βίας σε αυτή τη χώρα όπου μία γυναίκα ξυλοκοπείται κάθε πέντε λεπτά. Και επειδή οι τοίχοι δεν αρκούν για όλα όσα πρέπει να γίνουν, ίδρυσε την οργάνωση «Nami» (αναγραμματισμός του mina, που σημαίνει γυναίκα) η οποία χρησιμοποιεί «τις τέχνες του δρόμου» για να προωθήσει τα δικαιώματα των γυναικών, ιδίως των πιο φτωχών, μιλώντας με μια οικουμενική γλώσσα όπως η ζωγραφική σε γυναίκες που δεν έχουν πρόσβαση σε εφημερίδες και βιβλία.

«Δεν μπορείς να αγνοήσεις αυτές τις τοιχογραφίες», λέει. «Καταλήγουν σαν τα τηλεοπτικά διαφημιστικά μηνύματα που σε υποβάλλουν υποσυνείδητα και εγγράφονται στο μυαλό σου εμπεδώνοντας σε όλους μας ότι οι γυναίκες αξίζουν, είναι πολύτιμες». Και είναι αυτό το μήνυμα που πλέον μεταφέρει σε κάθε γωνιά του πλανήτη που επισκέπτεται αφήνοντας στους τοίχους των δρόμων του οικουμενικού χωριού τα αποτυπώματα της γυναικείας ύπαρξης.