Στην Ελλάδα όποιος θέλει (κρατική υπηρεσία ή ιδιώτης) μπορεί να κλείσει έναν δρόμο, όποτε θέλει και με όποιον τρόπο θέλει για να κάνει τη… δουλειά του. Και φυσικά όποιος θέλει αγνοεί το κλείσιμο και περνάει

Του Χρήστου Μιχαηλίδη

Προχθες γύρω στις 11 το πρωί στην οδό Ελευθερώτριας στην Κηφισιά, ένας νεαρός στάθμευσε το μηχανάκι του στην άκρη, τράβηξε δύο κάδους σκουπιδιών στη μέση του δρόμου και τους έδεσε μεταξύ τους με μία ερυθρόλευκη πλαστική κορδέλα.

Στους οδηγούς που σταματούσαν από τη μία και από την άλλη μεριά των κάδων, έλεγε «με συγχωρείτε, αλλά μου είπαν να σας πω ότι τρεις δρόμοι θα είναι κλειστοί για την επόμενη μισή ώρα, και δεν μπορείτε να περάσετε».

Οι «εξυπνάκηδες»

Ετσι, λοιπόν, οι οδηγοί έκαναν μία παράκαμψη, οι μεν, όπισθεν οι δε, και έπαιρναν άλλον δρόμο. Ο νεαρός μοτοσικλετιστής, που φορούσε πορτοκαλί πλαστικό γιλέκο, κάτι που με έκανε να συμπεράνω ότι πιθανώς να είναι του δήμου (δεν βάζω όμως το χέρι μου στη φωτιά, αλλά δεν έχει και σημασία κιόλας), μετά από λίγο έφυγε από το σημείο εκείνο.

Δεν πέρασαν, όμως, ούτε δύο λεπτά, και ο πρώτος οδηγός που βρέθηκε μπροστά στους κάδους, κατέβηκε από το αυτοκίνητό του, έλυσε την κορδέλα, πέρασε, ξανασταμάτησε, ξανακατέβηκε, ξανάδεσε την κορδέλα και έφυγε. Οι 3-4 επόμενοι έκαναν κανονικά την αριστερή παράκαμψη ή την όπισθεν για άλλο στρίψιμο. Και μετά από λίγο ήρθε δεύτερος εξυπνάκιας που επίσης έλυσε την κορδέλα και πέρασε.

Μόνο που αυτός δεν σταμάτησε για να την ξανασυνδέσει με τους κάδους, οπότε όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί περνούσαν μια χαρά ανάμεσά τους. Υπέθεσα, τότε, ότι θα εμφανιζόταν ξανά ο μοτοσικλετιστής με το πορτοκαλί γιλέκο για να ξαναφτιάξει το… οδόφραγμα αφού, σύμφωνα με τα προηγούμενα λεγόμενά του, «πρέπει οπωσδήποτε να κλείσει ο δρόμος αυτός για μισή ώρα».

Προς στιγμήν παίδεψα λίγο το μυαλό μου για να καταλάβω τι μπορεί να ήταν εκείνο που έκανε αναγκαίο, κυριακάτικα, το κλείσιμο ενός βασικού δρόμου της περιοχής, και μάλιστα με τέτοιον ερασιτεχνικό και αστείο τρόπο; Ομως, πολύ γρήγορα απαγόρευσα στον εαυτό μου να απασχολήσει τη σκέψη του με ένα τόσο φαιδρό ζήτημα.

Προχειρότητα

Την απασχολώ όμως τώρα, γράφοντας, μόνο και μόνο για να επισημάνω, μέσω αυτής της απίθανης εικόνας που είδα μπροστά μου, την προχειρότητα και την ανυπακοή του Ελληνα σε κάθε δρομολόγιο της ζωής του – όχι μόνο σε ένα κυριακάτικο «έκτακτο περιστατικό» σε έναν δρόμο, ενός προαστίου της Αθήνας.

Οποιος θέλει (κρατική υπηρεσία ή ιδιώτης) κλείνει έναν δρόμο, και μάλιστα με τον πιο ανόητο και επικίνδυνο τρόπο. Βάζει έναν κάδο στη μέση, και κάνει τη δουλειά του… Και όποιος θέλει αγνοεί το κλείσιμο, και περνάει – που επίσης ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Στην ουσία, και οι δύο, είναι παράνομοι. Κάτι που δεν περνάει ούτε στιγμή από το μυαλό τους. Και εδώ, ακριβώς, είναι το πρόβλημα…