ΑΥΣΤΡΙΑ Σκληρή η διαπραγμάτευση για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης ανάμεσα σε Δεξιά και Σοσιαλδημοκράτες, που ήταν τα 2 πρώτα κόμματα στις εκλογές, αλλά χωρίς αυτοδυναμία
Βιέννη Του Δημ. Δημητρακούδη
Δύο εβδομάδες μετά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές στην Αυστρία την προπερασμένη Κυριακή και σχεδόν μία εβδομάδα μετά την ανάθεση της σχετικής εντολής από τον ομοσπονδιακό πρόεδρο Χάιντς Φίσερ στον αρχηγό του πρώτου κόμματος, του Σοσιαλδημοκρατικού, και απερχόμενο καγκελάριο Βέρνερ Φάιμαν, αρχίζουν αυτή την εβδομάδα οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
Εξαιτίας της έλλειψης κυβερνητικής πλειοψηφίας ενός μόνον κόμματος, απαραίτητος θα είναι ένας συνασπισμός κομμάτων, με πιθανότερο εκείνον ανάμεσα στους Σοσιαλδημοκράτες και στο δεύτερο σε δύναμη, δεξιό Λαϊκό Κόμμα, όπως συνέβαινε τα τελευταία πέντε χρόνια, ωστόσο οι διαπραγματεύσεις προς τούτο προμηνύονται μακρές, επίπονες και σκληρές, έχοντας ως ορίζοντα ολοκλήρωσής τους και ημερομηνία ορκωμοσίας του νέου σχήματος τα μέσα Δεκεμβρίου.
Η εκλογή του Φίσερ
Κατά την ανάθεση της εντολής, ο πρόεδρος Φίσερ δεν άφησε καμία αμφιβολία ως προς την προτίμησή του σε μια συνέχιση αυτού του «μεγάλου συνασπισμού», τονίζοντας την ανάγκη για μια ισχυρή στις αποφάσεις της και άξια εμπιστοσύνης κυβέρνηση, αλλά και ο εντολοδόχος καγκελάριος Φάιμαν επανέλαβε την αμετάκλητη πρόθεσή του να διαπραγματευτεί μόνον με το Λαϊκό Κόμμα, αποκλείοντας εκ νέου κατηγορηματικά οποιαδήποτε συνεργασία με το ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων.
Με μια τέτοια συνεργασία εξακολουθεί όμως να φλερτάρει ο αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος, ο απερχόμενος αντικαγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών Μίχαελ Σπίντελεγκερ, βαδίζοντας προφανώς στα χνάρια του προ-προκατόχου του στην αρχηγία του κόμματος, Βόλφγκανγκ Σιούσελ, ο οποίος, προκαλώντας διεθνή κατακραυγή είχε αναδειχθεί καγκελάριος το 2000 με τη στήριξη και τη συμμετοχή του διαβόητου τότε αρχηγού των Ελευθέρων Γεργκ Χάιντερ, στην πλέον αμφιλεγόμενη μεταπολεμικά αυστριακή κυβέρνηση και στην πρώτη πανευρωπαϊκά με ακροδεξιά απόχρωση, που παρέμεινε στην εξουσία επί έξι χρόνια.
Βέβαια ο Σπίντελεγκερ για να σχηματίσει κυβέρνηση με την Ακροδεξιά, με την οποία δεν συγκεντρώνει την απαραίτητη πλειοψηφία των 92 εδρών –στο σύνολο των 183 εδρών της αυστριακής Βουλής– χρειάζεται και ένα τρίτο κόμμα και το μόνο που του προσφέρεται είναι η Ομάδα Στρόναχ, του Αυστρο-Καναδού δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία Φρανκ Στρόναχ.
Μόνο που ο Στρόναχ φαίνεται να του χαλάει αυτά τα σχέδια καθώς, μερικά εικοσιτετράωρα μετά τις εκλογές, με τον αυταρχισμό, τις αυθαιρεσίες και την ιδιορρυθμία του, έχει φροντίσει για το απόλυτο χάος και τον κίνδυνο διάλυσης του κόμματός του, απολύοντας σειρά ηγετικών στελεχών, ζητώντας επιστροφή τουλάχιστον δέκα εκατομμυρίων ευρώ που ο ίδιος είχε διαθέσει ως ιδρυτής και αρχηγός του στη διάρκεια του προεκλογικού του αγώνα και εγκαταλείποντάς το στα χέρια κάποιας έμπιστής του.
Χωρίς εναλλακτικές
Παρά τις εξελίξεις αυτές στον πιθανολογούμενο τρίτο εταίρο ενός δεξιού-ακροδεξιού σχήματος, αλλά και το γεγονός πως δεν του προσφέρεται άλλη εναλλακτική επιλογή, διότι ούτε το τέταρτο σε δύναμη Κόμμα των Πρασίνων ούτε και το έκτο, το νεοεμφανιζόμενο «ΝΕΟΣ» (Νέα Αυστρία) θα προσχωρούσαν σε κάτι τέτοιο, το Λαϊκό Κόμμα και ο αρχηγός του, συνεχίζοντας την «απειλή» δικής τους κυβερνητικής πρωτοβουλίας, εμφανίζονται αποφασισμένοι να αποσπάσουν με κάθε τρόπο από τους Σοσιαλδημοκράτες τα μεγαλύτερα ανταλλάγματα κατά τις διαπραγματεύσεις.
Αυστηρή υπήρξε η προειδοποίηση προς το Λαϊκό Κόμμα, πως οι Αυστριακοί Σοσιαλδημοκράτες δεν εκβιάζονται, που απηύθυνε ο θεωρούμενος ως ισχυρότερος πολιτικός των Σοσιαλδημοκρατών, ο υπαρχηγός τους, δήμαρχος και κυβερνήτης του ομόσπονδου κρατιδίου της Βιέννης, Μίχαελ Χόιπλ, διαμηνύοντας πως μπορεί μεν οι Σοσιαλδημοκράτες να επιθυμούν να συνεχίσουν να έχουν κυβερνητική ευθύνη, όπως τα πέντε τελευταία χρόνια, όμως αυτό δεν θα γίνει με κάθε τίμημα.
Ο ίδιος θεωρεί ως ρεαλιστική εναλλακτική επιλογή για τους Σοσιαλδημοκράτες τον δρόμο στην αντιπολίτευση, στην περίπτωση που δεν είναι δυνατός ένας εκ νέου «μεγάλος συνασπισμός» με το Λαϊκό Κόμμα, αν αυτό επαναλάβει την τακτική του μετά τις εκλογές του 1999, όταν ως τότε τρίτο σε δύναμη, υπονομεύοντας τις διαπραγματεύσεις με το πρώτο κόμμα, τους Σοσιαλδημοκράτες, ανέλαβε επικεφαλής κυβέρνησης συνασπισμού με το δεύτερο σε δύναμη Κόμμα των Ελευθέρων, έπειτα από μια συναλλαγή του τότε αρχηγού του και μετέπειτα καγκελάριου Βόλφγκανγκ Σιούσελ με τον διαβόητο αρχηγό των Ελευθέρων Γεργκ Χάιντερ.
Κατηγορηματική απόρριψη
Ταυτόχρονα, ο Μίχαελ Χόιπλ απέρριψε κατηγορηματικά τις εικασίες για ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας των Σοσιαλδημοκρατών με τους Ελεύθερους τονίζοντας ότι για μια τέτοια περίπτωση δεν τίθεται μόνον θέμα πολιτικού περιεχομένου αλλά επίσης αξιοπρέπειας και εξάλλου υπάρχει η ομόφωνη απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου των Σοσιαλδημοκρατών κατά οποιασδήποτε συνεργασίας με το κόμμα αυτό.
Ο ίδιος δεν λαμβάνει σοβαρά τις υποτιθέμενες προτάσεις Σοσιαλδημοκρατών συνδικαλιστών για έναρξη διαλόγου με τους Ελεύθερους και για ενδεχόμενη συνεργασία μαζί τους, καθώς οι συνδικαλιστές στην Αυστρία γνωρίζουν πολύ καλά τα καταστροφικά έργα και ημέρες εναντίον τους, της συγκυβέρνησης Λαϊκού Κόμματος με τους Ελεύθερους την περίοδο 2000-2006 υπό τον Βόλφγκανγκ Σιούσελ.
Αλλά και αναλυτές στη Βιέννη αναρωτιούνται για το πού μπορούν να βρεθούν κοινές βάσεις συνεργασίας ανάμεσα στο Σοσιαλδημοκρατικό και στο, ρατσιστικής και ξενοφοβικής ιδεολογίας και επανειλημμένα κρυπτοφασιστικής φρασεολογίας, Κόμμα των Ελευθέρων το οποίο από την πλευρά του καταγγέλλει μια -υποτιθέμενη– περιθωριοποίησή του από τους Σοσιαλδημοκράτες, ωστόσο με τον βίο και την πολιτεία του μεταπολεμικά, και ιδιαίτερα μετά την πραξικοπηματική αναρρίχηση του Γεργκ Χάιντερ το 1986, έχει μόνο του αυτοπεριθωριοποιηθεί.
