Καθισμένος σε καρέκλα, σαν τον παλιό καλό καιρό, και παρέα με μουσικούς που παίζουν κρυφά σε ρεμπετάδικα, ο τραγουδοποιός θα πει Βαμβακάρη, Χιώτη, Σουγιούλ… Κάνει το κέφι του. Και από τα δικά του τα τραγούδια επιτρέπονται μόνο όσα ταιριάζουν στο κλίμα
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Μη βιαστείτε να πείτε «Τον έχουμε δει τον Κωστή Μαραβέγια, τι να πάμε να κάνουμε πάλι;». Γιατί έτσι δεν τον έχετε ξαναδεί ποτέ. Εκτός κι αν ήσασταν και πέρυσι στο «Passport» του Πειραιά, όταν παρουσίασε πρώτη φορά το concept της αυριανής βραδιάς. Ο Μαραβέγιας ρεμπέτης, έτσι πρέπει να είναι ο τίτλος. Ο Κωστής με ακουστικά όργανα και ρεμπετο-τυμπανοκρουσίες. Σε πάλκο κανονικά, καθισμένος σε καρέκλα, σε μία ευθεία σειρά όλοι οι μουσικοί. Και να παίζει τα τραγούδια του με ρεμπέτικες ενορχηστρώσεις, αλλαγμένα πλήρως. Και να κάνει και διασκευές σε τραγούδια του είδους. Και πού, ε, στον Πειραιά, τον τόπο του… εγκλήματος. Αυτό θα παρακολουθήσουμε και αύριο. Πέρυσι έγινε μεγάλος χαμός, δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα από μέρες πριν. Οπότε σπεύσατε από σήμερα αν θέλετε να είστε από τους τυχερούς. Και σας το συνιστώ το… θέαμα, μην το χάσετε, εγώ το απόλαυσα πέρυσι.
«Aνέκαθεν μου άρεσαν τα παλιά τραγούδια, όχι μόνο τα ρεμπέτικα», μας λέει ο ίδιος ο Κωστής. «Βαμβακάρης, Σουγιούλ, Χιώτης κ.ά. Αυτά θα παίξουμε στο “Passport”, κομμάτια από πολλές περιόδους του ελληνικού τραγουδιού. Στην Ιταλία όσο ήμουν φοιτητής, πρωτοετής, είχαμε φτιάξει ένα γκρουπάκι και παίζαμε ρετρό συνθέσεις. Μας ανακάλυψε κι ένας Ιταλός ατζέντης και κάναμε μίνι περιοδεία στην Απουλία. Τότε έγραψα πολλά ανάλογα κομμάτια, τα κρατάω στο συρτάρι ακόμα, κάποια στιγμή θα τα βγάλω σε δίσκο. Στο πρώτο μου άλμπουμ υπάρχει το “Χάρτινο Σκαρί”, που είναι από την εποχή εκείνη. Χασάπικο, αν και το άλλαξα λίγο».
Πώς του μπήκε η ιδέα; «Ο φίλος μου Αλκαίος Σουγιούλ φέρει την ευθύνη! Οταν μου έπαιξε μία Δευτέρα στο “Σταυρό του Νότου” με μπαγλαμά το “Ασε με να μπω”. Είμαι ένας ερασιτέχνης, ένας θαυμαστής του ρεμπέτικου, το αγαπάω και το έχω ακούσει πολύ. Και δεν με δυσκολεύει, γιατί είναι τραγούδια που πάντα λέγαμε στην παρέα μας, πηγαίναμε στο Ποτήριο, ένα ρεμπετάδικο στο Ηράκλειο, και τα τραγουδούσαμε. Κάνω το κέφι μου, δεν εκβιάζω ούτε καν τα δικά μου κομμάτια, παίζουμε μόνο αυτά που ταιριάζουν. Τώρα για την περίσταση δύο μπάντες ενώθηκαν, φτιάχνοντας μία κομπανία εννιά ατόμων».
Ποια είναι τα παιδιά αυτά που παίζουν κρυφά σε ρεμπετάδικα του Νέου Ηρακλείου και των Κάτω Εξαρχείων και αύριο θα βρίσκονται στο «Passport»; Ο Αλκαίος Σουγιούλ σε μπουζούκι και φωνή. Η τραγουδίστρια Μαρία Βασιλοπούλου. Ο συμπαραγωγός του Κωστή, Οτόμο Αγγλούπας στον μπαγλαμά. Ο Τζιμ Σταρίδας στο ακορντεόν. Ο Αγγελος Αγγελίδης στην ακουστική κιθάρα. Ο Μιχάλης Καλκάνης στο όρθιο σηκωμένο κοντραμπάσο και ο Κρίτων Μπελόνιας σε λειψά τύμπανα και υπερμεγέθη κρουστά. Ο Κωστής Μαραβέγιας θα τραγουδήσει και θα παίξει μόνο μπάσο και κιθάρα (όχι ακορντεόν).
Οσοι θα πάτε αύριο στον Πειραιά να ξέρετε πως θα δείτε τον Κωστή, καθιστό. «Υπάρχει το εξής παράδοξο, εγώ κάθομαι και ο κόσμος είναι όρθιος, το αντίθετο δηλαδή με αυτό που συμβαίνει συνήθως. Είναι μία άλλη αίσθηση, συγκεντρώνεσαι περισσότερο στη μουσική και στο εκτελεστικό κομμάτι. Και είσαι πιο ξεκούραστος, οπότε όταν σηκώνεσαι είσαι με μεγαλύτερη ενέργεια. Το κάθισμα γενικά έχει την έννοια της ξεκούρασης και του φαγητού, ενώ ο όρθιος κρατάει τη διάθεση της περιπλάνησης και του χορού. Με το πάλκο γίνεται πιο έντονη η αίσθηση της παρέας και της συνεύρεσης», λέει.
Πέρυσι το κοινό ήταν φουλ με πιτσιρικάδες, που γνώριζαν τα τραγούδια, δεν τους ήταν άγνωστα. «Μου έκανε μεγάλη εντύπωση κι εμένα», λέει ο Κωστής. «Αρχιζα να λέω το “Αποβραδίς ξεκίνησα” και όλοι τραγουδούσαν, χαμός. Ξαφνιάστηκα, περίμενα πως θα ήταν λίγο πιο αναγνωριστικό το περιβάλλον, αλλά όχι». Είναι μια μόδα άλλωστε η επιστροφή στην παράδοση. «Το ρεμπέτικο πάντα είχε μια ιδιαίτερη δυναμική, τα ανακαλύπτουν τώρα και στο εξωτερικό.
Ο Ιταλός Βινίσιο Καποσέλα έφτιαξε ένα άλμπουμ με ρεμπέτικα. Ενώ και τώρα που γύριζα το ντοκιμαντέρ “Μεσόγειος”, όπου κι αν πήγαινα στη Μεσόγειο όλοι γνώριζαν κάποια ρεμπέτικα, η Κριστίνα Μπράνκο από την Πορτογαλία είπε και ένα. Είναι πολυδιάστατο είδος μουσικής, φτιάχνει διαφορετικές ατμόσφαιρες, ακόμα και τα “Μαύρα Μάτια” του Βαμβακάρη, που είναι ένα ακόρντο μόνο».
Μια κι έξω θα είναι η συγκεκριμένη παράσταση. «Η επόμενη, του χρόνου» λέει ο Κ. Μαραβέγιας. «Πρόκειται για το κρυφό μας σπιτικό. Μία-δύο φορές τη σεζόν, δύο πέρυσι, δύο φέτος. Πρέπει να διατηρηθεί έτσι, σαν επέτειος».
INFO: Passport, Καραΐσκου 119, Πλατεία Κοραή, Πειραιά, τηλ. 210-4296401. Τηλέφωνο κρατήσεων: 6940-558558. Εισιτήρια: 10 ευρώ. Οι φωτογραφίες είναι από το Abadlot’s Photography και προέρχονται από το site του «Passport».
* Τον Κωστή Μαραβέγια τον πετύχαμε σε ένα διάλειμμα από τις πρόβες του στο Εθνικό Θέατρο. Γράφει τη μουσική και τα τραγούδια για την παράσταση «Φιλάργυρος» του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου, η οποία ανεβαίνει στις 6 Δεκεμβρίου στην κεντρική σκηνή του Εθνικού στο κτίριο του Τσίλερ. «Πρώτη φορά έγραψα τόσα τραγούδια που να έχουν σχέση με το χρήμα» επισημαίνει και προσφέρει σε αποκλειστικότητα για τους αναγνώστες της «Εφ.Συν.», ένα από τα στιχάκια της παράστασης: «Οχι δεν είμαστε παρένθεση / ούτε χωράμε σε έκθεση πραγμάτων κι αριθμών. Μία πλούσια ζωή από τον πλούτο / μέθυσε και ξύπνησε σε κώμα / ό,τι ζητάμε οι φτωχοί λίγη αγάπη ακόμα».
