→Το Παρίσι κατηγορεί τη Γερμανία για μισθολογικό ντάμπινγκ, υπερβολικά ακριβό και «γερμανικό» ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους απαλλάσσει για τον «νόμο Volkswagen»

Του Μπάμπη Μιχάλη

Στα όριά της δείχνει να έχει φτάσει η γαλλική κυβέρνηση με την άνιση «εταιρική συμπεριφορά» της Γερμανίας στην ευρωζώνη και την Ε.Ε. Ο Γάλλος υπουργός Βιομηχανίας, Αρνό Μοντμπούρ, άστραψε και βρόντηξε χθες κατά των Γερμανών, κατηγορώντας τους ούτε λίγο ούτε πολύ για μισθολογικό ντάμπινγκ. Κατηγορία την οποία οι Ευρωπαίοι απευθύνουν συνήθως όχι προς αλλήλους, αλλά προς τους «φθηνούς» Κινέζους.

Ο Μοντμπούρ υποστήριξε συγκεκριμένα στη «Le Parisien» ότι υπεύθυνη για την κρίση που βιώνει σήμερα η γαλλική κτηνοτροφία είναι και η Γερμανία. «Αν οι μονάδες μας κλείνουν η μία μετά την άλλη αυτό οφείλεται και στη Γερμανία, που απασχολεί εργαζόμενους με 400 ευρώ τον μήνα», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γάλλος υπουργός, αντανακλώντας τις τεράστιες ενστάσεις που υπάρχουν για τις μισθολογικές πρακτικές στη γειτονική χώρα. Οι Γάλλοι βιομήχανοι κρέατος διαμαρτύρονται ότι οι Γερμανοί ομόλογοί τους μπορούν και προσλαμβάνουν φθηνό εργατικό δυναμικό από την Αν. Ευρώπη. Στη Γερμανία, όμως, δεν ισχύει κατώτατος μισθός, ενώ στη Γαλλία αυτός ανέρχεται μικτά στα 1.430 ευρώ. Αποτέλεσμα αυτής της ανισορροπίας ήταν το ακαθάριστο ωριαίο κόστος εργασίας στη Γαλλία πέρυσι να είναι 34,2 ευρώ, ενώ στη Γερμανία 30,4 ευρώ. Στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία που στέλνουν κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό εργατών στη Γερμανία ήταν αντίστοιχα 4,4 και 3,7 ευρώ.

Οι γερμανικές βιομηχανίες, όμως, δεν έχουν μόνο το πλεονέκτημα του μισθολογικού ντάμπινγκ αλλά και ενός νομίσματος που βολεύει απόλυτα τις ανάγκες τους. «Το ευρώ είναι υπερβολικά ακριβό και κάπως υπερβολικά γερμανικό», δήλωσε ενδεικτικά ο Μοντμπούρ, συμπληρώνοντας ότι «αν το κοινό νόμισμα ήταν 10% πιο υποτιμημένο έναντι του δολαρίου, ο εθνικός πλούτος της Γαλλίας θα αυξανόταν κατά 1,2%, θα δημιουργούνταν 120 χιλιάδες θέσεις εργασίας και το έλλειμμα θα μειωνόταν κατά 12 δισ. ευρώ… Το ευρώ θα έπρεπε να είναι και πιο ιταλικό, γαλλικό, και βασικά πιο ευρωπαϊκό», επισήμανε.

Πώς να γίνει όμως αυτό, όταν οι Γερμανοί ελέγχουν -προς όφελός τους- όλες τις κοινοτικές αποφάσεις; Τελευταία αυτή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου χθες για τον περιβόητο «νόμο Volkswagen», που δίνει το δικαίωμα του βέτο για αποφάσεις-κλειδιά, όπως εξαγορά, συγχώνευση ή κλείσιμο εργοστασίων της αυτοκινητοβιομηχανίας στον κάτοχο του 20%, δηλαδή την κυβέρνηση της Κάτω Σαξονίας. Μετά από 11 χρόνια διαμάχης, το ανώτερο δικαστήριο της Ε.Ε. αποφάσισε ότι η διατήρηση του βέτο δεν παραβιάζει τους κανονισμούς της Ε.Ε., όπως είχε καταγγελθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και έτσι η νομοθεσία της κοινής αγοράς πήγε περίπατο, ενώ η Volkswagen θα παραμείνει εσαεί σε γερμανικά χέρια.