Το προφίλ του Χέρμαν Ντάισελμπλουμ, υπουργού Οικονομικών της Ολλανδίας και γιατί φέρεται ως ο επικρατέστερος για την προεδρία του Eurogroup

Της Ελλης Πάνου

Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι το μυστικό για να ανέβει κάποιος γρήγορα τα σκαλοπάτια της εξουσίας στην Ε.Ε. είναι να είναι όσο το δυνατόν πιο άσημος, άγνωστος, «άχρωμος» και καθόλου ενοχλητικός. Το κορυφαίο παράδειγμα -γράφει η WSJ- είναι ο Χέρμαν Βαν Ρομπάι, ο Βέλγος, χαμηλού προφίλ, υπερβολικά μετριόφρων πολιτικός, με ανύπαρκτη διεθνή παρουσία, που χρημάτισε μόνο για 11 μήνες πρωθυπουργός στη χώρα του, πριν οριστεί πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Τελευταία περίπτωση ραγδαίας εξέλιξης είναι ο νέος υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας, Χερούν Ντάισελμπλουμ, που πλέον θεωρείται ο επικρατέστερος για να διαδεχτεί τον Λουξεμβούργιο βετεράνο πολιτικό Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ως επικεφαλής του Eurogroup. Οπως σχολιάζει η WSJ, σε ό,τι αφορά τη διεθνή αναγνωρισιμότητα, πλέον τόσο ο Ρομπάι όσο και η Αστον είναι κινηματογραφικοί αστέρες μπροστά στον Ντάισελμπλουμ.

Ο 46χρονος Ολλανδός δεν έχει βαρύ βιογραφικό να παρουσιάσει, ούτε στην πολιτική ούτε στον τομέα της οικονομίας, ωστόσο φαίνεται ότι είναι ο ιδανικός, διαχειρίσιμος συμβιβασμός μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου. Μέχρι πριν από τέσσερις μήνες -γράφουν οι «Financial Times»- ο Ντάισελμπλουμ ήταν ένας παντελώς άγνωστος διεθνώς βουλευτής του Ολλανδικού Εργατικού Κόμματος, που δεν κατείχε ποτέ υπουργικό αξίωμα. Μετά από μια εθνική εκλογική αναμέτρηση και μια ευρωπαϊκή σύνοδο, έγινε υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας και το φαβορί για την προεδρία του Eurogroup, του σώματος που χαράσσει την οικονομική πολιτική των 17.

Με σπουδές στην αγροτική οικονομία, ως πρώην εκπρόσωπος του κόμματός του για θέματα εκπαίδευσης, ήταν γνωστός στη χώρα του για την έντονη κριτική που έχει ασκήσει στα παιχνίδια βίας. Μέχρι τον Σεπτέμβριο, οπότε οι στενές του σχέσεις με τον ηγέτη των Εργατικών τού εξασφάλισαν το υπουργείο Οικονομικών.

Η εμφάνισή του στο Eurogroup του Δεκεμβρίου άφησε καλές εντυπώσεις στους ομολόγους του, κυρίως γιατί, αν και πιο ήπια, ακολουθώντας την ίδια σκληρή γραμμή με τον προκάτοχό του, τάχθηκε σε γενικές γραμμές υπέρ της πολιτικής της λιτότητας.

Ωστόσο, εάν τελικά ο Ντάισελμπλουμ αναλάβει την προεδρία του Eurogroup θα το οφείλει στο γεγονός ότι εκπροσωπεί τη σωστή χώρα, το σωστό κόμμα, τη σωστή στιγμή: η Ολλανδία, με την άριστη βαθμολογία της από τους οίκους αξιολόγησης και την προσήλωσή της στη δημοσιονομική πειθαρχία, ήταν και παραμένει από τους στενούς «φίλους» του Βερολίνου.

Από την άλλη πλευρά, ως μέλος σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, αν και περισσότερο «κεντρώος» στις απόψεις του, ο Ντάισελμπλουμ είναι αναμφίβολα πιο αποδεκτός από τη σοσιαλιστική ηγεσία της Γαλλίας απ' ό,τι ένας υποψήφιος συντηρητικού κόμματος. Και, τέλος, η Ολλανδία δεν κατείχε ανώτερο ευρωπαϊκό αξίωμα τα τελευταία χρόνια.

Ενας επιπλέον λόγος, εκτιμά η WSJ, είναι ότι δεν προβλέπεται να ταράξει τα νερά. Απλώς, θα προεδρεύει στις συνόδους και θα θέτει την επίσημη ατζέντα των συζητήσεων. Αλλά η Γερμανία, η Γαλλία, η ΕΚΤ και, σε μικρότερο βαθμό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι αυτοί που θα παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις, όπως γινόταν καθ' όλη τη διάρκεια της κρίσης.

Αλλωστε, σημειώνει η εφημερίδα, υπάρχουν συγκεκριμένοι ευρωπαϊκοί λόγοι που οι «μικρού βεληνεκούς» πολιτικοί αναλαμβάνουν αυτά τα υψηλά αξιώματα: αφενός οι εθνικές κυβερνήσεις δεν συμπαθούν ιδιαίτερα τις επιφανείς προσωπικότητες που ακολουθούν επιθετική πολιτική με επιπτώσεις στα ποσοστά τους στις πατρίδες τους. Κι αφετέρου, δεν κουβαλάνε αμφιλεγόμενες για τους Ευρωπαίους πολίτες «αποσκευές» από τη διακεκριμένη καριέρα τους.

Ο κ. Ντάισελμπλουμ έχει ήδη αρχίσει τις επαφές του: συναντήθηκε με τον Ρομπάι και τους ομολόγους του από το Λουξεμβούργο και το Βέλγιο τη Δευτέρα, χθες βρέθηκε στη Ρώμη και σήμερα ταξιδεύει στο Παρίσι.