24/10/13 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Κλίνατε επ’… ακροδεξιά

ΓΑΛΛΙΑ Το δεξιό κόμμα της αντιπολίτευσης UMP ακολουθεί τα ρατσιστικά βήματα του Σαρκοζί προσπαθώντας να προσελκύσει ψηφοφόρους της Μαρίν Λεπέν.
      Pin It

ΓΑΛΛΙΑ Το δεξιό κόμμα της αντιπολίτευσης UMP ακολουθεί τα ρατσιστικά βήματα του Σαρκοζί προσπαθώντας να προσελκύσει ψηφοφόρους της Μαρίν Λεπέν

 

Της Ελλης Πάνου

 

γαλλια δεξιο κομμα αντιπολιτευσης UMPΠροσπαθώντας να ψαρέψει πολύτιμες ψήφους στα λημέρια του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, η κεντροδεξιά αξιωματική αντιπολίτευση είδε προφανώς την πολύκροτη πρόσφατη υπόθεση της απέλασης της δεκαπεντάχρονης Ρομά ως μάννα εξ ουρανού. Κι ο διάδοχος του Νικολά Σαρκοζί στο τιμόνι του UMP, ο Ζαν Φρανσουά Κοπέ, άρχισε να «αλληθωρίζει», την ώρα που έχει φουντώσει πάλι το καυτό θέμα της μετανάστευσης.

 

«Τα παιδιά που γεννιούνται από γονείς οι οποίοι βρίσκονται παράνομα σε γαλλικό έδαφος δεν θα πρέπει να μπορούν αυτόματα να παίρνουν τη γαλλική υπηκοότητα. Είναι ακατανόητο το μέτρο και δεν εφαρμόζεται σχεδόν πουθενά αλλού στην Ευρώπη», είπε ο ηγέτης της Κεντροδεξιάς και υποσχέθηκε να καταθέσει σχετικό νομοσχέδιο μέχρι τα τέλη του χρόνου, υιοθετώντας στην ουσία θέσεις της Μαρίν Λεπέν.

 

Θύελλα αντιδράσεων

 

Η πρόταση προκάλεσε νέα θύελλα αντιδράσεων και από την Αριστερά, αλλά και στο ίδιο το κόμμα του Κοπέ, που δεν έχει ξεχάσει ότι το άνοιγμα του πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί στην Ακροδεξιά πριν από τις εκλογές του 2012 του στοίχισε την εξουσία κι ανέδειξε στην προεδρία τον Σοσιαλιστή Φρανσουά Ολάντ. Τώρα, πάλι τα δύο κόμματα εξουσίας δείχνουν να διαγκωνίζονται ποιο θα είναι πιο αυστηρό με τους μετανάστες. Ετσι μετά τον Κοπέ και ο «σκληρός» Σοσιαλιστής υπουργός Εσωτερικών Μανουέλ Βαλς, βλέποντας το θέμα να εκτοξεύει στα ύψη τη δημοτικότητά του, υποσχέθηκε πλήρη αναμόρφωση του συστήματος, με την κατάθεση δικού του νομοσχεδίου μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου.

 

Σε κάθε περίπτωση, τα δύο κόμματα ζουν κρίσεις πανικού και η μετανάστευση είναι εύφορο πεδίο λαϊκίστικων υποσχέσεων.

 

Η ήττα τους από τον ακροδεξιό υποψήφιο, στις τοπικές εκλογές της πόλης Μπρινιόλ στη νότια Γαλλία στις 13 Οκτωβρίου, ήταν καμπανάκι κινδύνου και ένδειξη ότι το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν προσελκύει πλέον «δυσαρεστημένους» από όλες τις κατευθύνσεις και πέραν πάσης ιδεολογίας. Οπως προειδοποίησε και ο Σοσιαλιστής βουλευτής Ζαν Κριστόφ Καμπαντελίς, διαγράφεται πλέον καθαρά η περίπτωση ενός τρικομματικού πολιτικού σκηνικού στη Γαλλία, όπου το τρίτο κόμμα δεν θα είναι η Αριστερά, αλλά το ακροδεξιό Εθνικό Κόμμα.

 

Το πόσο στριμωγμένοι είναι και οι Σοσιαλιστές φάνηκε και από τις προκριματικές για την ανάδειξη κομματικού υποψήφιου δημάρχου στη Μασσαλία, ένα δήμο που ελέγχεται τώρα από το UMP. Η γενική εντύπωση ήταν ότι τα μέλη και οι «φίλοι» θα στήριζαν την υφυπουργό του Ολάντ, Μαρί Αρλέτ Σαρλότ. Το «φαβορί» έχασε, όμως, από τον πρώτο γύρο και την πρωτιά κατέλαβε η πιο «αυστηρή» εκ των υποψηφίων, η γερουσιαστής αλγερινής καταγωγής Σαμία Γκάλι, η οποία έχτισε τη δημοτικότητά της ζητώντας την παρέμβαση του στρατού προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της εγκληματικότητας που αντιμετωπίζει η γαλλική μεγαλούπολη, το οποίο «φυσικά συνδέεται» με τη μετανάστευση.

 

Οσο πιο σκληρός τόσο πιο καλός

 

Το συμπέρασμα, λοιπόν, από αυτές τις κάλπες και από τις δημοσκοπήσεις είναι ότι όσο πιο σκληρός, τόσο πιο καλά. Υπάρχουν, ωστόσο, και οι φωνές που συνιστούν σύνεση. Ο αντιδήμαρχος της Αντίμπ, για παράδειγμα, προειδοποίησε για τον κίνδυνο της περαιτέρω περιθωριοποίησης των μουσουλμάνων, θυμίζοντας στην Κεντροδεξιά ότι η αντίστοιχη τακτική που ακολούθησε το κόμμα το 2012 έστρεψε μαζικά, κατά 90%, τις ψήφους των μουσουλμάνων κατά του τότε υποψηφίου, Σαρκοζί.

 

Προς το παρόν αυτό που ισχύει στη Γαλλία είναι ότι παιδιά που γεννιούνται από ξένους γονείς, αποκτούν αυτόματα την υπηκοότητα, εάν τουλάχιστον ο ένας -είτε ο πατέρας είτε η μητέρα- έχει γεννηθεί στη Γαλλία. Ενώ γονείς -είτε βρίσκονται νόμιμα στη Γαλλία, είτε όχι- μπορούν να κάνουν αίτηση για να αποκτήσουν την υπηκοότητα για τα παιδιά τους που έχουν γεννηθεί σε γαλλικό έδαφος από την ηλικία των 13 και μετά, εάν ζουν στη χώρα τουλάχιστον μια πενταετία.

 

Scroll to top