Την Τρίτη στην Εφημερίδα των Συντακτών ένα πλήρες αφιέρωμα στον Lou Reed ο οποίος, έφυγε την Κυριακή από τη ζωή. Ας δούμε από σήμερα, εδώ, την πορεία του με τους Velvet Undergorund.
Υπάρχει ένας όρος που χρησιμοποιούμε στη μουσική και είναι, ως λέξη, ανύπαρκτος. Αλλά επιτρέψτε μου να τον χρησιμοποιήσω: επιδραστικός. Στα αγγλικά είναι influential. Οι Velvet Underground λοιπόν ήταν ένα από τα πιο επιδραστικά συγκροτήματα στην ιστορία της μουσικής επηρεάζοντας γεννιές και γεννιές μουσικών έκτοτε. Kαι το άλμπουμ τους «Velvet Underground & Νico» με εξώφυλλο την περίφημη μπανάνα του Αντι Γουόρχολ, ένα από τα καλύτερα, ever. Αυτό κι αν αποτέλεσε επιρροή ή σημείο αναφοράς για το μέλλον.
Το 1982 ο Brian Eno σε μία συνέντευξή του είχε πει για το «Velvet Underground & Νico»: «Μπορεί το άλμπουμ αυτό να πούλησε στην εποχή του μόλις 30 χιλιάδες αντίτυπα, εκείνοι οι 30 χιλιάδες όμως που το αγόρασαν έφτιαξαν μετά το δικό τους συγκρότημα», ενώ το περιοδικό Rolling Stone το χαρακτήρισε ως το πιο «προφητικό ροκ άλμπουμ όλων των εποχών».
Στον πυρήνα του συγκροτήματος με τη βραχύβια ζωή (5-6 χρόνια μάξιμουμ) ήταν οι Λου Ριντ και Τζον Κέιλ. Συναντήθηκαν στη Νέα Υόρκη το 1965 όπου και οι δύο σπούδαζαν κλασική μουσική, ο Ριντ πιάνο και ο Κέιλ βιολί. Λίγο μετά γνωρίστηκαν με τον Άντι Γουόρχολ που έγινε μάνατζέρ τους και το 1967 κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους άλμπουμ, αυτό με τη μπανάνα. Σεξουαλική επανάσταση και τραγούδια ύμνοι στα ναρκωτικά, όπως τα Heroin και Waiting For The Man. Αλλά κι ένα σωρό κλασικά κομμάτια, από το Venus In Furs έως τα Sunday Morning και All Tomorrow’s Parties.
Μοναδικός δίσκος. Στην παραγωγή ο ίδιος ο Άντι Γουόρχολ και στα φωνητικά η Γερμανίδα Νίκο. Το δεύτερό τους «White Light / White Heat» κυκλοφόρησε στις 30 Ιανουαρίου του 1968, στη συνέχεια αποχωρεί ο Τζον Κέιλ και ο Λου Ριντ βγάζει, μόνος πια ως ο απόλυτος frontman του γκρουπ, δύο ακόμα σπουδαίες δουλειές, το «The Velvet Underground» και το «Loaded» to 1970.
Αναλυτικό αφιέρωμα στην Εφημερίδα των Συντακτών που θα κυκλοφορήσει την Τρίτη 29 Οκτωβρίου
ΔΗΜ.ΚΑΝ.
