Η αρχή για τους The Callas έγινε από τους αδελφούς Λάκη και Αρη Ιωνά (MA Chelsea College of Art) πριν από χρόνια. Εκτοτε η διαδρομή τους σημαδεύτηκε από απρόσμενες παραγωγές, πρωτότυπους χώρους παρουσίασης των τραγουδιών τους και αρκετές συναυλίες στο εξωτερικό.

Tα τελευταία χρόνια το συγκρότημα έχει παίξει στη Νέα Υόρκη, τo Παρίσι, το Μπράιτον και το Λονδίνο, τη Βαρκελώνη και τη Μαδρίτη, το Βερολίνο, το Αμστερνταμ. Συχνά τα live τους ήταν σε εκκλησίες, διαμερίσματα, πλοία, γκαλερί, βουνά, τουαλέτες, μουσεία. Και συχνά είχαν μαζί τους συγκροτήματα όπως οι Grinderman, Paws, Au Revoir Simone, You Say Party! We Say Die!, The Wedding Present, Television Personalities, Stereo Total, She Κeeps Bees και The Victorian English Gentlemens Club.

Αυτές τις μέρες επανήλθαν με έναν νέο, πολύ ενδιαφέροντα δίσκο. Δύο χρόνια μετά το «Objekt», που με τη διανομή τής Cargo ταξίδεψε στο εξωτερικό και απέσπασε θερμές κριτικές (Uncut, Artrocker, BBC 6), οι The Callas παρουσιάζουν νέα τραγούδια, την παραγωγή των οποίων έκανε ο φοβερός Τζιμ Σκλαβούνος (Νικ Κέιβ & The Bad Seeds, Grinderman, Sonic Youth, Λίντια Λαντς, The Cramps). To άλμπουμ έχει τον τίτλο «Am I Vertical?» (έμμεση αναφορά στο ομώνυμο ποίημα της Σίλβια Πλαθ) και κυκλοφορεί από την Inner Ear σε βινίλιο, cd και digital album.

«Οι The Callas είναι επιτυχημένοι καλλιτέχνες, σκηνοθέτες καθώς και μουσικοί. Γι’ αυτό και ήταν σημαντικό να διατηρήσουμε στο προσκήνιο την καλλιτεχνική πλευρά της μπάντας. Νομίζω ότι τα έχουμε καταφέρει. Στο τέλος αυτό που μένει από τον δίσκο είναι μια πραγματικά δροσερή διασκέδαση» γράφει σε σημείωμά του ο Τζιμ Σκλαβούνος.

Η αλήθεια είναι πως στον δίσκο συναντιούνται ο noisepop μινιμαλισμός, οι ακατέργαστες garage μελωδίες και στοιχεία ψυχεδέλειας δημιουργώντας ένα μουσικό σύμπαν που μοιάζει με καλειδοσκόπιο. Οπως και σε προηγούμενες δουλειές τους, έτσι και σε αυτή συνδυάζουν το πειραματικό εικαστικό και κινηματογραφικό τους παρελθόν με την εμμονή τους για τις ποπ μελωδίες. Το αποτέλεσμα είναι ακόμα ένα άλμπουμ που ισορροπεί με ιδιαίτερο τρόπο ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, στην αθωότητα και την αμαρτία, στη χαρά και τη λαγνεία.

Η γνωριμία του συγκροτήματος με τον Τζιμ Σκλαβούνος ξεκίνησε από ένα live των The Callas στο Λονδίνο, όπου ο ίδιος τους είδε για πρώτη φορά και τους πρότεινε να ανοίξουν μια συναυλία των Grinderman. Οταν αργότερα άκουσε τα πρώτα demo τού «Am I Vertical?» με χαρά δέχτηκε να αναλάβει την παραγωγή του δίσκου που ετοίμαζαν. Να σημειώσουμε πως, εκτός από την παραγωγή, ο Σκλαβούνος συμμετέχει στα μισά από τα κομμάτια του άλμπουμ παίζοντας ντραμς και συνυπογράφοντας τους στίχους.

Σήμερα τα μέλη των The Callas είναι οι Αρης Ιωνάς (κιθάρα, φωνητικά), Λάκης Ιωνάς (μπάσο, φωνητικά), Αννίτα Πολυχρόνη (πλήκτρα, φωνητικά) και Μαριλένα Πετρίδου (ντραμς).

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Τρία δυναμικά κορίτσια

Τρία κορίτσια: η Theodore, η Paul και η Gabriel. Ενας ανδρόγυνος δυναμισμός που ξεκινάει από τη ρίζα τής indie ροκ, φανερώνοντας μια ποπ διάθεση που όπως όλα δείχνουν θα βρει αποδέκτες τόσο στο πιο mainstream κοινό όσο και στο πιο εναλλακτικο.

Εχοντας ως βάση τους την καρδιά του Παρισιού, μια οικονομική αναλύτρια, μια νεαρή ηθοποιός και μια κινηματογραφίστρια μαζεύτηκαν για να συνθέσουν ένα πολύ ενδιαφέρον project.

Οι μουσικές τους είναι ελκυστικές, αποπνέουν έναν πολύ γοητευτικό παλιομοδίτικο αέρα, είναι συγχρόνως ρετρό και φρέσκες.

H Pauline Thomson, με την αγαπημένη της Gibson κιθάρα, η Theodora Delilez και η Gabriel Clemence, με την τόσο αισθαντική αλλά και σκληρή χροιά της φωνής της, παρουσιάζουν το νέο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο «Please Her, Please Him». Το κομμάτια «Chasing the Sea» ( http://www.youtube.com/watch?v=6q5WZlGg6xo ) και «Silent Veil» ( http://www.youtube.com/watch?v=tSdrYflWZVM ) πρέπει να τα ακούσετε.

Μ.Κ.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Το νέο άλμπουμ της Kέιτι Πέρι έχει τίτλο «Prism» και περιλαμβάνει μια συλλογή από τραγούδια που αντανακλούν πολλές προσωπικές στιγμές της τραγουδίστριας. Κομμάτια που έγραψε σε δύσκολες προσωπικές στιγμές, ανέμελα τραγούδια που προέκυψαν από βόλτες με φίλες και μερικά με τα οποία θέλησε -όπως λέει- να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πρόσωπο. «Εκανα πολλά αναλογιζόμενη ποια είμαι, επικοινωνώντας με τον εαυτό μου και ωριμάζοντας» δηλώνει. «Αφησα πολύ φως να με εμπνεύσει και μέσω αυτού να γράψω τραγούδια γεμάτα αισιοδοξία».

Ο τίτλος κατά μια έννοια προδιαθέτει για το περιεχόμενο: «Νιώθω», προσθέτει η ίδια, «σαν ένα πρίσμα που φωτίζει τους ακροατές μου, μέσα από τα τραγούδια μου. Είμαι πραγματικά περήφανη για τα κομμάτια αυτού του δίσκου. Το καθένα διηγείται και κάτι διαφορετικό. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά χρώματα, διαθέσεις και συναισθήματα. Εμαθα πολλά πράγματα τον προηγούμενο χρόνο. Οταν άρχισα να γράφω, τον Νοέμβριο του 2012, βρισκόμουν σε μια πολύ σκοτεινή κατάσταση. Μπορείς να δεις το μεταβατικό στάδιο που περνούσα από το τραγούδι “By the Grace of God” , που έγραψα με τον Γκρεγκ Γουέλς. Αφησα πολύ φως να με εμπνεύσει και με αυτό γέμισα τα τραγούδια αισιοδοξία». Πράγματι τα κομμάτια είναι αισιόδοξα. Να μας συγχωρέσει όμως, αλλά την εξωφρενική αλλαγή σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ της δεν τη διακρίναμε.

Μ.Κ.