Τόσα χρόνια που ανέβαινα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έμπαινα στις αίθουσες, ακόμα και όταν σουρνόμουν από την κούραση, πάντα χαρούμενη και με μια συγκίνηση. Για τη διοργάνωση την ίδια, για τους ηρωικούς ανθρώπους της, για τους νέους -συνήθως- σκηνοθέτες, για το σινεμά το ίδιο ως ιδέα. Εκτός από τη μέρα της έναρξης και της λήξης. Κυρίως της έναρξης. Τι μαρτύριο κι αυτή η ατέλειωτη παρέλαση ασχέτων (εκτός φυσικά από τον καλλιτεχνικό διευθυντή) που ανέβαιναν στη σκηνή κι έπαιρναν το μικρόφωνο.
Και δεν ήταν τόσο τα διάφορα ψεματάκια που ανερυθρίαστα έλεγαν οι πολιτικοί της παρέας (υπουργοί, υφυπουργοί κ.λπ.), ότι δηλαδή πόσο πολύ στηρίζουν το ελληνικό σινεμά (μεταξύ μας, έχει περάσει και καλύτερες εποχές από τώρα το ΕΚΚ και το φεστιβάλ, οικονομικές εννοώ). Ηταν οι δήθεν σινεφιλικές αρλούμπες τους και οι ιστορίες της ζωής τους. Κανέναν, όμως, δεν ενδιέφερε πότε πρωτοπήγε σινεμά ο εκάστοτε υπουργός Μακεδονίας-Θράκης -υπήρχε ένας που κάθε χρόνο μας έλεγε τα ίδια. Με γεια του με χαρά του. Κανένας δεν έχαφτε τη λατρεία, ας πούμε, του Παπαγεωργόπουλου για το φεστιβάλ. Ούτε το χέρι στην τσέπη δεν έβαζε.
Πέφταμε κάτω από την πλήξη, γελάγαμε με τους διπλανούς μας, δυσανασχετούσαμε και βγάζαμε την άλλη μέρα το άχτι μας, εμείς οι δημοσιογράφοι, στα έντυπά μας. Ηρθε, όμως, φαίνεται, το πλήρωμα του χρόνου να πληρώσει τα σπασμένα ο σύμβουλος του Σαμαρά επί των πολιτιστικών Δημοσθένης Δαββέτας (φωτ.). Διάβασα τον λόγο που έβγαλε την Παρασκευή και καταντράπηκα. Να τον κράξω, να αντιδράσω, να γελάσω δυνατά, να του πω να το κλείσει, επιτέλους, το ρημάδι του, όχι, δεν θα το έκανα. Ο χαρακτήρας μου δεν θα το επέτρεπε. Αλλά ελπίζω να πήρε ένα μάθημα από τις αντιδράσεις της αίθουσας κι αυτός και όλοι όσοι ανεβαίνουν στο φεστιβάλ για να αυτοπαινευτούν, να κάνουν το κομμάτι τους και να πλασάρουν τους εαυτούς τους ως κουλτουριάρηδες, μπροστά, μάλιστα, σε ένα κοινό που δεν μασάει.
Αναρωτιέμαι. Τόσο δύσκολο είναι να μιλάει μόνο ο Δημήτρης Εϊπίδης; Κανένας άλλος, ούτε καν ο δήμαρχος. Γιατί μπορεί τώρα τον Μπουτάρη να τον γουστάρουμε τρελά, αλλά ποιος μας λέει ότι η Θεσσαλονίκη πάντα τέτοιους δημάρχους θα βγάζει;
Βένα Γεωργακοπούλου
