Πώς τα λαμπρά αποτελέσματα τυφλώνουν και δεν αφήνουν αρκετούς να δουν την πραγματική εικόνα του Ολυμπιακού
Του Ν.Ασημακόπουλου
Πριν από περίπου έναν μήνα είχε μπει σε κάποια μυαλά στον Ολυμπιακό η ιδέα να διώξουν τον Μίτσελ και να φέρουν έναν καινούργιο προπονητή. Η πληροφορία, από έγκυρη πηγή.
Ηταν οι μέρες της διακοπής του πρωταθλήματος για τα ματς της Εθνικής με τη Σλοβακία και το Λιχτενστάιν, όλοι σκέφτονταν το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και αρκετοί πίστευαν πως μ’ αυτόν τον κόουτς η ομάδα δεν θα μπορούσε να νικήσει στη Λεωφόρο.
Φανερό ότι ο Μαρινάκης δεν θα συγχωρούσε αποτυχία ειδικά σ’ εκείνο το ματς, οπότε ο Ολυμπιακός έπρεπε να λύσει το πρόβλημα πριν καν δημιουργηθεί.
Το σχέδιο δεν προχώρησε, είτε γιατί δεν βρέθηκε ικανός αντικαταστάτης είτε επειδή επικράτησαν διαφορετικές σκέψεις…
Ηταν η δεύτερη φορά από το καλοκαίρι που στον Ολυμπιακό έμπαινε θέμα προπονητή. Η αρχή είχε γίνει μετά τα πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος, όταν βρέθηκε ο Μαρβάικ. Ο Ολλανδός απέρριψε ο ίδιος την πρόταση του Ολυμπιακού, όπως αποκάλυψε ο μάνατζέρ του στο «Κίκερ», και τελικά κατέληξε στο Αμβούργο.
Το θέμα ξαναμπήκε μετά την προβληματική εικόνα στα πρώτα ευρωπαϊκά ματς, παρά το εκτός έδρας 3-0 με την Αντερλεχτ, χωρίς ο πρόεδρος να προχωρήσει στην αποφασιστική κίνηση.
Σήμερα, μία μέρα πριν από το επίσης καθοριστικό παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ υπάρχει ολοκληρωμένη εικόνα για τον Μίτσελ στα μάτια εκείνων που μπορούν να βλέπουν και να κρίνουν πέρα από τους ενθουσιασμούς ή τις απογοητεύσεις της στιγμής.
Αλλωστε, τα τεστ ήταν αρκετά και διαφωτιστικά – άρα υπάρχει η δυνατότητα να βγουν συμπεράσματα.
• Στο 4-1 από την Παρί ο Ολυμπιακός έπαιξε το μοναδικό φετινό ημίχρονο καλής μπάλας, αλλά ο προπονητής διαχειρίστηκε τόσο λάθος τον αγώνα ώστε η ομάδα έσκασε και έφαγε μία από τις βαρύτερες ήττες των τελευταίων χρόνων.
• Στο 3-0 με την Αντερλεχτ είδαμε μία ακόμη εμφάνιση που ως διά μαγείας μετατράπηκε σε ευρωπαϊκό θρίαμβο. Η μαγική εικόνα του παιχνιδιού είχε αποτέλεσμα μια… «κουφή εποποιία», σ’ ένα ματς από αυτά που (όπως λέμε) κουκουλώνουν προβλήματα και δεν αφήνουν να φανεί η πραγματικότητα.
• Στο εκτός 1-1 με την Μπενφίκα, οι παίκτες και ο προπονητής βρέθηκαν απέναντι σε μια γρήγορη και τεχνική ομάδα η οποία ήταν αναγκασμένη να παίξει το μεγαλύτερο διάστημα πάνω σε πέντε πόντους νερό που δημιούργησε η δυνατή μπόρα. Λογικό σε τέτοιες συνθήκες να χάσει τον μπούσουλα και να προσφέρει ουσιαστικά στον Ολυμπιακό μια ισοπαλία η οποία έδωσε επίσης αφορμή για θριαμβολογίες και όνειρα. Το τι θα μπορούσε να γίνει σ’ εκείνο το παιχνίδι αν το τερέν βρισκόταν σε καλή κατάσταση, φάνηκε στη ρεβάνς του «Καραϊσκάκη»…
• Στο 1-0 με τον Παναθηναϊκό, η ομάδα παγιδεύτηκε ουσιαστικά από δυο-τρία παιδάκια 19 και 20 χρονώ. Δεν μπόρεσε να κάνει παιχνίδι και τα ατού της τα θαλάσσωσαν σ’ ένα περιβάλλον όπου η μοναδική δυσκολία έπρεπε λογικά να προέρχεται από την καυτή εξέδρα. Τελικά νίκησε με γκολ στο 90’. Οχι πως… δεν πιάνεται, αλλά και πάλι τα προβλήματα ανάπτυξης και η απουσία τακτικής φάνηκαν στον υπερθετικό βαθμό.
• Και στο 1-0 με την Μπενφίκα την Τρίτη, ο Ολυμπιακός παίζοντας πλέον σε γήπεδο που… δεν κρατούσε βροχή έχασε το τόπι και σώθηκε πάλι σαν από θαύμα, επειδή ο τερματοφύλακάς του βρέθηκε στην ιδανική βραδιά και έπιασε μια σειρά από άπιαστα.
Κοινός παρονομαστής σ’ όλα αυτά, η παρουσία μιας μέτριας ώς κακής ομάδας που καταφέρνει και στέκεται μόνο χάρη σε μια σειρά από ευνοϊκές συμπτώσεις που επαναλαμβάνονται.
Βασικά συμπεράσματα;
To «βάθος πάγκου» υπάρχει μόνο για την Ελλαδα, οι παίκτες δεν μπορούν να κρατήσουν και να κυκλοφορήσουν μπάλα, τα αποτελέσματα ξεγελούν, η βαθμολογία επίσης. Ομως, όλο αυτό το πράγμα που βγάζει την ψυχή των οπαδών, δεν γίνεται να συνεχίζεται ώς το τέλος.
Με δυο λόγια, τα λαμπρά αποτελέσματα τυφλώνουν και δεν αφήνουν αρκετούς να δουν την πραγματικότητα.
Οσο για τον Μίτσελ, προσπαθεί μα δεν καταφέρνει να δείξει ότι κάνει συστηματική δουλειά από την οποία προέρχεται η υπέρβαση. Ακόμη κι αν ξεχάσουμε την αποτυχία του στις επιλογές ποδοσφαιριστών το καλοκαίρι (εκεί που με εξαίρεση τον Ρομπέρτο δεν έφερε κανέναν και τελικά υποχρέωσε τον Μαρινάκη να προσλάβει τον Καρεμπέ και τον Ισά, αλλάζοντας πλάνα και σχεδιασμό), έρχονται τα πραγματικά δύσκολα ματς που προσγειώνουν, έστω κι αν κρύβουν την αλήθεια κάτω από το πάπλωμα των αποτελεσμάτων.
Στην πραγματικότητα δύο είναι οι επιτυχίες, του Μίτσελ: ότι έδωσε νέο, επιθετικό πνεύμα στην ομάδα και πως αξιοποίησε μερικούς Ελληνες. Το πρώτο το έχει μέσα του από την εποχή που έπαιζε στη Ρεάλ Μαδρίτης και κατάφερε να το περάσει στους παίκτες του, έστω και από άγνοια κινδύνου. Το δεύτερο ήταν όρος του προέδρου του Ολυμπιακού και προϋπόθεση για να αναλάβει: θα δουλέψεις με τους δικούς μας.
Μόνο που χρειάζονται παραπάνω πράγματα.
Δεν αποκλείεται πάντως αυτή τη στιγμή ο Μαρινάκης να νιώθει παγιδευμένος. Ο συνδυασμός της κακής απόδοσης με τα εντυπωσιακά αποτελέσματα δεν αφήνει περιθώριο για δεύτερες σκέψεις και διαφορετικές αποφάσεις. Ο Ολυμπιακός είναι αναγκασμένος να προχωρήσει έτσι, κι όπου τον βγάλει. Από το να χάσει από τον ΠΑΟΚ, μέχρι να πάει πάλι στη Λισαβόνα για τον τελικό του Champions League!
