→ΣΥΡΙΑ Οι αντάρτες δέχτηκαν τελικά να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με τον Ασαντ, αλλά με πολλούς αστερίσκους
Της Ελλης Πάνου
Οι αφόρητες πιέσεις, κυρίως από τη Δύση, κάτι απέδωσαν και χθες, έπειτα από διήμερες διαβουλεύσεις στην Κωνσταντινούπολη, η ηγεσία των Σύρων αντικαθεστωτικών ψήφισε και απάντησε «ναι», με πολλούς, όμως, δύσκολους αστερίσκους, στην πρόταση να καθίσει, ύστερα από δυόμισι χρόνια εμφυλίου στο ίδιο τραπέζι με εκπροσώπους της κυβέρνησης Ασαντ, σε μια συνάντηση που ΗΠΑ και Ρωσία θέλουν να πραγματοποιηθεί μέχρι τα τέλη του χρόνου.
Οι αστερίσκοι της Εθνικής Συμμαχίας είναι στην ουσία ένα βήμα μπρος και ταυτόχρονα ένα βήμα πίσω, αφού θέτουν όρους που πρέπει να συμφωνηθούν πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Με την επιφύλαξη να πουν το «ναι» και οι ομάδες των ανταρτών που βρίσκονται στα μέτωπα, η οργάνωση-ομπρέλα των αντικαθεστωτικών μεταξύ άλλων ζητάει: εγγυήσεις για την ασφαλή πρόσβαση των ανθρωπιστικών οργανώσεων στις πολιορκημένες πόλεις, την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων και ένα μεταβατικό σχήμα διακυβέρνησης, αφού πρώτα ο Μπασάρ αλ Ασαντ έχει υποβάλει την παραίτησή του.
Ετσι κι αλλιώς, για να οδηγήσουν κάπου οι προτεινόμενες συνομιλίες της Γενεύης, πρέπει να ξεπεραστούν πολλά εμπόδια: για παράδειγμα, η πιο ισχυρή και πιο καλά οργανωμένη ομάδα ανταρτών δεν υπάρχει στο «κάδρο της ειρήνης» και οι περισσότερες μάχιμες μονάδες είναι τελείως ανοργάνωτες, χωρίς κεντρική διοίκηση και ηγεσία. Δηλαδή, ακόμα κι εάν επιτευχθεί συμφωνία στη Γενεύη, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στα μέτωπα του εμφυλίου, όπου την ώρα που οι διπλωμάτες έχουν εμπλακεί σε ατέρμονες διαπραγματεύσεις, οι μάχες μαίνονται.
Επιφέροντας πλήγμα στους αντάρτες -όπως μετέδωσαν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης- αφού απέκτησαν τον έλεγχο βάσης λίγες εκατοντάδες μέτρα από το αεροδρόμιο στο Χαλέπι, οι κυβερνητικές δυνάμεις και οι σύμμαχοί τους της Χεζμπολάχ κατέλαβαν και την πόλη Τελ Αράν, στην ίδια επαρχία, μια «επιτυχία» που το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Συρία αποδίδει στις διαμάχες μεταξύ των διάφορων ομάδων ενόπλων και κυρίως της εξτρεμιστικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντ (ISIL) που σχετίζεται με την Αλ Κάιντα και άλλων ομάδων αντικαθεστωτικών.
Επισημαίνοντας την αγριότητα αυτού του πολέμου, η Human Rights Watch ανέφερε χθες ότι έχει καταγράψει, τον τελευταίο χρόνο, 56 επιθέσεις της πολεμικής αεροπορίας του Ασαντ με εμπρηστικές βόμβες, που προκαλούν τρομερά εγκαύματα και έχουν στόχο να μεγιστοποιήσουν τις απώλειες μεταξύ των αμάχων. «Πολλά από τα θύματα είναι παιδιά» υποστηρίζει η Μπόνι Ντόχερτι, που είναι ειδικευμένη στα όπλα της οργάνωσης. «Γιατί δεν υπάρχει ακόμα διεθνής κατακραυγή για τη χρήση τέτοιων όπλων; Οι άλλες χώρες θα έπρεπε να καταδικάσουν τη χρήση τέτοιων όπλων από το καθεστώς, όπως έκαναν και για τα χημικά και τις βόμβες διασποράς».
