Για 600 συμβασιούχους του Δήμου Θεσσαλονίκης αναγνωρίστηκε ότι κάλυπταν πάγιες ανάγκες, δεν διατάχθηκε όμως η επαναπρόσληψή τους

Της Κατερίνας Κατή

Το δικαστήριο μπορεί να δέχτηκε το δίκιο τους, η απόφαση όμως που εξέδωσε δεν τους αποκαθιστά. Ανεργοι ήταν και άνεργοι παραμένουν…

Ο λόγος για 600 εργαζόμενους οι οποίοι απολύθηκαν από τον τομέα καθαριότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης και προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη, που ναι μεν τους δικαίωσε κρίνοντας ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, πλην όμως η δικαίωση αυτή επί της ουσίας παραμένει «κενό γράμμα», καθώς ο αρμόδιος δικαστής δεν όρισε να γίνει άμεσα εκτελεστή η απόφασή του. Οι 600 απολυμένοι εργαζόμενοι με συμβάσεις έργου στον Δήμο Θεσσαλονίκης είχαν προσφύγει κατά παρέκταση αρμοδιότητας -κατόπιν συμφωνίας των δύο πλευρών- στο Πρωτοδικείο της Αθήνας διεκδικώντας την επαναπρόσληψή τους με βασικό επιχείρημα ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Οι 600 αιτούντες είχαν ήδη δικαιωθεί όταν προσέφυγαν με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και πριν από λίγο καιρό εκδικάστηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου και η κύρια αγωγή τους.

Το δικαστήριο με την απόφαση που εξέδωσε δικαιώνει τους απολυμένους εργαζόμενους θεωρώντας ότι οι αλλεπάλληλες ανανεώσεις συμβάσεών τους είναι γεγονός που υποδηλώνει ότι ουσιαστικά κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, δεν όρισε να γίνει άμεσα εκτελεστή η απόφασή του.

Τι σημαίνει αυτό;

Οτι ο εργοδότης τους δεν είναι υποχρεωμένος να τους επαναπροσλάβει.