Του Φάνη Λυσιφάνη

 

Δεν είχ' απ' το βιντεοκλάμπ πάρει καμιά ταινία

 

και έβλεπα την Κυριακή την «κοκορομαχία»

 

Για θρίλερ μού τη σύστησαν, μα βγήκε κωμωδία

 

κάθε ατάκα έσταζε λεπτότατ' ειρωνεία!

 

Καθένας τους τον άλλονε έβριζε για κεφάλα

 

χωρίς να δει πως έχει αυτιά ο ίδιος πιο μεγάλα

 

Και το κοινό τους γέλαγε και τους χειροκροτούσε

 

λες και στο τσίρκο βρίσκονταν και παρακολουθούσε…

 

Αν μόνοι τους τόσα καρφιά πετάνε μαζεμένα

 

θ' αφήσουν τάχα τίποτα να μείνει και για μένα;

 

Με κράταγε το «χιούμορ» τους άφωνο, μαγεμένο

 

τα λόγια τους σημείωνα κι εγώ για να μαθαίνω

 

Εχασα μόνο –έλειψα για λίγο στην τουαλέτα–

 

που τον Στουρνάρα είπανε Μαρία–Αντουανέτα!

 

Κι από τα γουέστερν βέβαια δεν λείπαν τα στοιχεία

 

ιδίως στο σημείο αυτό με τη μονομαχία

 

Τι κι αν μονομαχήσουνε οι μάγκες στο Ελ Πάσο

 

αφού μπρος στα προβλήματα πηγαίνουν πάντα πάσο;

 

«Καλό, κακό και άσχημο» καθένας κι άλλον βλέπει

 

μ' αν τον ρωτάς για «ικανό» προς το «κανένας» ρέπει

 

Δεν τους πτοεί που γύρω μας πληθαίνουν τα ερείπια,

 

κοιτάνε τα δολάρια, να δουν αν είναι τρύπια…

 

Ποιος κέρδισε απ' όλη αυτή, παιδιά, την ιστορία;

 

Η γκρίζα, η διάχυτη προς όλους «δυσπιστία»!

 

Ιδιοι ο «δύσπιστος» Θωμάς έχουμε πλέον γίνει

 

κι έργα ζητάμ' αντί μπλα μπλα για την εμπιστοσύνη

 

Αστε τα λόγια, το λοιπόν, και μέσα τα κεφάλια

 

γιατί η τρόικα είν' σκληρή και μας ζητά ριάλια

 

Και δώσαμε και δίνουμε, μ' αν συνεχίσουμ' έτσι

 

τους κόκορες θα κάνετε σε άδειο πια κοτέτσι …