ΙΤΑΛΙΑ Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Λέτα και γραμματέας του κόμματος του Μπερλουσκόνι τον εγκατέλειψε μαζί με έναν ικανό αριθμό βουλευτών και γερουσιαστών, ώστε να μην κινδυνεύει η κυβερνητική σταθερότητα από τις διαθέσεις τού «μίστερ τιβί»

Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελάκη

Συνέβη αυτό που όλοι, εδώ και καιρό, θεωρούσαν αναπόφευκτο. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έπαψε να είναι, πλέον, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ιταλικής Κεντροδεξιάς. Ο πρώην δελφίνος του, ο σαραντατριάχρονος αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης και πρώην γραμματέας του Λαού της Ελευθερίας Αντζελίνο Αλφάνο, τόλμησε να τον αμφισβητήσει. Από εδώ και στο εξής, η ιταλική συντηρητική παράταξη χωρίζεται στα δύο: από τη μια η νέα Φόρτσα Ιτάλια του πρώην καβαλιέρε, από την άλλη η Νέα Κεντροδεξιά του Αλφάνο και τον συνοδοιπόρων του.

Μεγάλη υποστήριξη

Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα στοιχεία, οι «αντάρτες» έχουν με το μέρος τους τριάντα έναν γερουσιαστές, είκοσι οκτώ βουλευτές και εβδομήντα πέντε περιφερειακούς συμβούλους. Και οι πέντε κεντροδεξιοί υπουργοί της κυβέρνησης Λέτα, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τον «μίστερ τιβί».

Το ιταλικό πολιτικό τοπίο αλλάζει και οι συνέπειες θα γίνουν άμεσα αισθητές. Πρώτα από όλα, με την κίνηση αυτή του Αλφάνο, ακόμη και αν η Γερουσία ψηφίσει την αποπομπή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, στις 27 του μηνός, η κυβέρνηση ευρείας συμμετοχής δεν πρέπει να κινδυνεύσει.

«Θεωρούμε ότι η χώρα μας έχει ανάγκη από σταθερότητα, ζητάμε από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις και κυρίως, από τους πολίτες, δώδεκα μήνες διορία για να μπορέσουμε να παραγάγουμε έργο και στη συνέχεια να κριθούμε», δήλωσε ο επικεφαλής της «Νέας Κεντροδεξιάς», στην πρώτη του συνάντηση με τους ξένους ανταποκριτές. Αυτό σημαίνει ότι έστω και αν ο πρώην καβαλιέρε, μετά την πιθανή έκπτωσή του από το αξίωμα του γερουσιαστή, ζητήσει από τους βουλευτές και γερουσιαστές που του έχουν μείνει πιστοί να σταματήσουν να στηρίζουν την κυβέρνηση, ο Ενρίκο Λέτα, στη Γερουσία της Ρώμης, θα συνεχίσει να διαθέτει πλειοψηφία εκατόν εβδομήντα ενός εδρών, σε σύνολο τριακοσίων δεκαπέντε.

Επισήμως, βέβαια, ο Σίλβιο δεν το βάζει κάτω: μετά την επανίδρυση της Φόρτσα Ιτάλια ζητά «από τους νέους και από τις νέες της Ιταλίας, από όλους τους πολίτες της χώρας, να συμβάλουν στην ανανέωση και ενίσχυση του μετριοπαθούς, κεντρώου χώρου». Στη δημόσια συνάντηση του κόμματός του, όμως, που οργανώθηκε το Σάββατο στη Ρώμη, όλοι μπορούσαν να διακρίνουν στην έκφρασή του το στρες και την αγωνία των τελευταίων ημερών. Την ανησυχία, προφανώς, για το προσωπικό και πολιτικό του μέλλον.

Το ερώτημα είναι ποιες θα είναι οι γενικότερες επιπτώσεις της κίνησης αυτής της αμφισβήτησης της μπερλουσκονικής παντοδυναμίας. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των αναλυτών, ο Αντζελίνο Αλφάνο και οι εξήντα βουλευτές και γερουσιαστές του χαίρουν της στήριξης μεγάλου μέρους της ιεραρχίας της Καθολικής Εκκλησίας, η οποία έχει λάβει σαφείς αποστάσεις, εδώ και καιρό, από το κόμμα του πρώην καβαλιέρε. Παράλληλα, η Ιταλική Κεντροδεξιά φιλοδοξεί να γίνει μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, πολλοί ιθύνοντες του οποίου θεωρούν, πλέον, τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι «ξένο σώμα».

Αυτό που δεν έχει, όμως, γίνει απόλυτα σαφές είναι τι είδους αποστάσεις πρόκειται να κρατήσουν, τελικά, οι διασπαστές της ιταλικής συντηρητικής παράταξης από τον μεγιστάνα και πρώην πρωθυπουργό.

Ο Ιταλός καναλάρχης, ομαδάρχης και πολιτικός, επιμένει ότι «δεν πρέπει να δημιουργηθεί αγεφύρωτο χάσμα, διότι στις επόμενες εκλογές -όταν αυτές προκηρυχθούν- όλες οι δυνάμεις της Κεντροδεξιάς θα κατέβουν ενωμένες».

Γνωρίζοντας, λοιπόν, τις χίλιες στρατηγικές, τους ελιγμούς και τις ατέλειωτες εκπλήξεις του Σίλβιο, μέρος των πολιτικών του αντιπάλων θεωρεί ότι, ίσως, πρόκειται για μια καλοσχεδιασμένη κίνηση, με σκοπό, τελικά, να μπορέσουν να αυξηθούν οι συνολικές ψήφοι της Κεντροδεξιάς και να αρχίσει, όντως, μια «ελεγχόμενη κούρσα» για τη διαδοχή του πάμπλουτου πρώην πρωθυπουργού.

Μπορεί να είναι μόνο υπερβολικά φιλύποπτες θεωρίες. Δικαιολογούνται, όμως, από τη μοναδική, πράγματι, ιταλική περίπτωση, στο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.

Ο Αλφάνο ζητά λιγότερη λιτότητα, «για να μην οδηγηθούν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε χρεοκοπία», θεωρεί ότι «η Ιταλία δεν μπορεί να δεχθεί όλους τους μετανάστες, διότι περνά βαθιά κρίση», ενώ θέτει ως άμεσες προτεραιότητες την αλλαγή του εκλογικού νόμου -με επιστροφή στον σταυρό προτίμησης- και την απευθείας εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας ή του πρωθυπουργού.

Δώδεκα μήνες καιρό, λοιπόν, για να τον κρίνουμε. Αυτό που μένει να δούμε, είναι τι θα κάνει στο μεταξύ, ο «πληγωμένος πολιτικός του πατέρας», ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, και τι θα αντιπροτείνει η κεντροαριστερά, η οποία ετοιμάζεται να εκλέξει, ως επικεφαλής της, τον κεντρώο Ματέο Ρέντσι. Εναν πολιτικό συνεχιστή του Τόνι Μπλερ, με αναμφισβήτητο επικοινωνιακό ταλέντο.