→Μήτρογλου πρόλαβε και το… αυτογκόλ του Τοροσίδη και μας έστειλε στο Ρίο
ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ Αποστολή, του Θ. Ασημακόπουλου
Θα πρέπει να δώσουν… διπλάσιο πριμ στον Μήτρογλου. Χωρίς αυτόν ίσως η μοίρα της Εθνικής μας στα μπαράζ με τη Ρουμανία να ήταν διαφορετική. Είναι δύσκολο έως αδύνατο να βρεις σήμερα στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο κάποιον σέντερ φορ που να κάνει σχεδόν σε κάθε παιχνίδι τη μισή ευκαιρία γκολ, παίζοντας τη φάση κορόνα-γράμματα, φεύγοντας σχεδόν πάντα από οριακή θέση για οφσάιντ και να πυροβολεί χωρίς να λαθεύει. Το ‘κανε μια την περασμένη Παρασκευή στο 3-1 της Αθήνας, το επανέλαβε χθες το βράδυ με την ίδια άνεση εδώ στο Βουκουρέστι και… τέλος!
Για high lights και τα υπόλοιπα που έγιναν αμέσως μετά… Ο σκόρερ να φεύγει τρέχοντας προς τη γωνία του γηπέδου, να ξεριζώνει το σημαιάκι του κόρνερ, να το σηκώνει ψηλά σαν λάφυρο, να υποδέχεται τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδας κι αυτοί να τον αγκαλιάζουν, να τον φιλούν και να του γυαλίζουν τα… θαυματουργά παπούτσια!
Εκεί τέλειωσε ουσιαστικά και το ματς… Δεν χρειάστηκε να γίνει τίποτα άλλο από τη στιγμή που η Εθνική μας έβαλε το γκολ. Τι θα μπορούσε δηλαδή να συμβεί; Να βάλουν οι Ρουμάνοι τέσσερα;
Και να μπορούσαν, δεν είχαν τα κουράγια… Η όποια ψυχολογία τους διαλύθηκε. Ο ενθουσιασμός της εξέδρας πάγωσε. Εγινε γκρίνια και μετά αποδοκιμασίες. Ο εκνευρισμός κυριάρχησε παντού.
Τελικά όλα κύλησαν ήρεμα κι απλά, για πάρτη μας. Πιο εύκολα απ’ όσο τα περιμέναμε, καθώς είχαμε φτιάξει στο μυαλό μας και σενάρια με συντελεστή δυσκολίας στο κόκκινο, ψάχνοντας για λύσεις σε περίπτωση που θα αντιμετωπίζαμε προβλήματα λόγω έδρας ή κάποιας κακιάς στιγμής…
Αλλωστε, η ατμόσφαιρα, παρά τα όσα έλεγαν, δεν ήταν ποτέ… κολασμένη. Ούτε πριν φάει η Ρουμανία το γκολ. Μπορεί το γήπεδο, έτσι όπως είναι φτιαγμένο, να δημιουργεί δύσκολες συνθήκες για τον εκτός έδρας, αλλά ακόμη και στον σκληρό πυρήνα των φανατικών δεν υπήρχε η πίστη για πρόκριση που θα μπορούσε να κάνει πραγματικά καυτή την ατμόσφαιρα.
Κάπως τα χρειαστήκαμε μόνο μετά τα 10 πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου και για ένα ακόμη δεκάλεπτο, όταν το αυτογκόλ του Τοροσίδη καρφώθηκε στο… γάμα του Καρνέζη, έκανε το 1-1 κι έφερε στα ίσια το ματς. Εκεί ξύπνησε ο… δράκουλας, απείλησε, κυνήγησε με όποιο πείσμα υπήρχε ακόμη ένα δεύτερο γκολ, που θα γύριζε τα πράγματα ανάποδα για τη Εθνική μας, αλλά άπαξ και δεν το εκμεταλλεύτηκε κανείς, το πράγμα ξεφούσκωσε και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Το κατάλαβαν και οι θεατές, που σταμάτησαν να φωνάζουν κι άρχισαν να φεύγουν από το 85’, ξέροντας πως τίποτα δεν ήταν δυνατόν να αλλάξει…
ΡΟΥΜΑΝΙΑ (Πιτούρκα): Ταταρουσάνου, Ματέλ, Τσίριτσες, Γκοϊάν, Ρατ (26’ Λατοβλέβιτσι), Χόμπαν, Στάνκου (86’ Γκρόζα), Τανάσε, Τόρζε (56’ Νικουλάε), Μαξίμ, Μαρικά.
ΕΛΛΑΔΑ (Σάντος): Καρνέζης, Τοροσίδης (72’ Βύντρα), Παπασταθόπουλος, Σιόβας (80’ Μανωλάς), Χολέμπας, Τζιόλης, Μανιάτης, Καραγκούνης (74’ Σάμαρης), Σαλπιγγίδης, Σαμαράς, Μήτρογλου.
ΣΚΟΡΕΡ: 55’ Τοροσίδης (αυτ.) – 23’ Μήτρογλου
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Μάζιτς (Σερβία)
ΚΙΤΡΙΝΕΣ: 58’ Χολέμπας, 89’ Τζιόλης
ΚΟΚΚΙΝΗ: -
……………………………………………………………………………………………………………………………………..
Ο Καραγκούνης αρχηγός στην εξέδρα των τρελών
ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ Αποστολή, του Θ. Ασημακόπουλου
Με το σφύριγμα της λήξης ο αρχηγός Γιώργος Καραγκούνης πήρε πάνω του και το παιχνίδι των πανηγυρισμών!
Εφυγε… σφαίρα από τον πάγκο, σταμάτησε αρχικά πάνω στον Σαμαρά που κοιτούσε από εκστασιασμένος μέχρι… σαστισμένος και έφυγε προς τους υπόλοιπους που τον περίμεναν έχοντας γίνει ήδη ένα κουβάρι.
Ο χορός των τρελών κράτησε περίπου ένα τρίλεπτο. Αμέσως μετά, ο «Κάρα» φίλησε το εθνόσημο, τους πήρε όλους από το… χεράκι, τους πήγε προς την ελληνική κερκίδα και έγινε το… έλα να δεις.
Μετά τα «όλα – όλε» οργάνωσε την εξέδρα των τρελαμένων Ελλήνων: «Ελλάς ολέ – ολέ, δεν σταματώ να τραγουδώ ποτέ». Και αμέσως το… «οέ, σας γ…με», με τους χίλιους και πλέον Ελληνες να ακολουθούν.
Ηταν τέτοια η ένταση και η χαρά γι’ αυτό το στοίχημα ζωής που είχαν βάλει όλοι ο διεθνείς να πάνε ειδικά στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, που δεν κρατιούνταν με τίποτα.
Ακόμη κι ο συνήθως ψύχραιμος και ελάχιστα εκδηλωτικός Φερνάντο Σάντος βρέθηκε κι αυτός χωρίς καλά καλά να το… καταλάβει στο πέταλο των Ελλήνων. Σήκωσε τις γροθιές του κι άρχισε να φωνάζει διάφορα… πορτογαλικά που δεν ακούγονταν μέσα στον πανζουρλισμό.
Αμέσως μετά, βρέθηκε στον αέρα καθώς άρχισαν να τον πετούν ψηλά και να τον ξαναπιάνουν όλοι οι ποδοσφαιριστές του.
Πιο ήρεμη η εικόνα στα αποδυτήρια, με τους παίκτες ημίγυμνους να χοροπηδούν πάνω στους πάγκους.
Ωσπου πάλι ο Καραγκούνης τούς πήρε και τους ξανάβγαλε στο γήπεδο. Νέα αποθέωση, νέα «όλε – όλε» και ίδιο σκηνικό, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά οι υπόλοιπες εξέδρες ήταν… άδειες.
…………………………………………………………………………………………………………………………………
«Ας έρθει όποιος θέλει»
«Τώρα που είμαστε στη Βραζιλία, ας έρθει όποιος θέλει στους ομίλους» ήταν η ατάκα του Φερνάντο Σάντος για την επικείμενη κλήρωση των ομίλων της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ο 59χρονος τεχνικός, φανερά συγκινημένος, αφιέρωσε την πρόκριση σε όλους τους Ελληνες, τονίζοντας μάλιστα στα ελληνικά: «Θέλω να πω τρία πράγματα. Πρώτον, δόξα τω Θεώ. Δεύτερον, συγχαρητήρια στους παίκτες μου. Και τρίτον, αυτή η νίκη είναι για τον ελληνικό λαό».
Και συνέχισε: «Η πρόκριση δίνει πολλή ευτυχία και ενθουσιασμό και δείχνει ότι ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε πολλά».
Οσο για τους έξαλλους πανηγυρισμούς του με σηκωμένες τις γροθιές στο τέλος είπε: «Ηταν μια ενστικτώδης αντίδραση γιατί ένιωσα ότι ήταν πολύ σημαντικό για μένα, τους παίκτες και τον ελληνικό λαό. Γενικά είμαι άνθρωπος που δεν έχω μεγάλα ξεσπάσματα. Αυτό βγήκε από την καρδιά μου και δεν το μετανιώνω».
Επιπλέον χαρακτήρισε το αποτέλεσμα «δίκαιο» και στάθηκε στις κάθετες πάσες στην πλάτη της άμυνας της Ρουμανίας, επισημαίνοντας ότι «ήταν από τα πιο αδύνατα σημεία τους και αυτό δουλέψαμε στην προπόνηση της Κυριακής».
● «Δεν υπάρχει πάρτι χωρίς Ελληνες. Ακόμα και στη Βραζιλία!» ήταν το σχόλιο του παλαίμαχου Ελληνοαμερικανού ποδοσφαιριστή Αλέξη Λάλας στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ
ΚΑΡΝΕΖΗΣ: Σταθερός. Ενέπνευσε εμπιστοσύνη σε όλη την ομάδα και είχε τον απόλυτο έλεγχο των φάσεων. Στο γκολ ήταν αδύνατον να αντιδράσει.
ΤΟΡΟΣΙΔΗΣ: Δεν αντιμετώπισε προβλήματα, αλλά δεν έκανε και το καλύτερό του παιχνίδι. Στο αυτογκόλ στάθηκε άτυχος και έδωσε λίγες ελπίδες στους Ρουμάνους. Ατυχος στάθηκε και στον τραυματισμό του.
ΧΟΛΕΜΠΑΣ: Από τους κορυφαίους. Βρισκόταν παντού. Και πίσω και μπροστά. Ολο το παιχνίδι πολλές φορές περνούσε από τα πόδια του. Με το πληθωρικό στιλ και τα τρεξίματά του αναστάτωνε συνεχώς τους απέναντι.
ΠΑΠΑΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Εγγύηση. Με τις τοποθετήσεις του δεν άφησε περιθώριο στους επιθετικούς των γηπεδούχων να ζεσταθούν και να φανούν απειλητικοί.
ΣΙΟΒΑΣ: Είχε τον έλεγχο όλων των φάσεων και με την ηρεμία του ενέπνεε εμπιστοσύνη κάθε φορά που η μπάλα «ταξίδευε» στην περιοχή ευθύνης του. Ο τραυματισμός του δεν τον άφησε να χαρεί τις στιγμές όπως του άξιζε στο τέλος.
ΤΖΙΟΛΗΣ: Ψύχραιμος και ουσιαστικός. Ενα σταθερό σημείο αναφοράς στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας.
ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Μέσα σε όλες τις φάσεις, έτρεξε πολλά χιλιόμετρα και κάλυψε ανάγκες τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Από τα πολυ-εργαλεία του Σάντος.
ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ: Η ντελικάτη παρουσία του αρχηγού οιστρηλάτησε τους συμπαίκτες του και αγωνιστικά και ψυχολογικά. Με την ασίστ στον Μήτρογλου έβαλε από νωρίς τη σφραγίδα του στο ματς. Επαιξε όσο άντεξε.
ΣΑΜΑΡΑΣ: Αποδείχτηκε υπερπολύτιμος στο ψηλό παιχνίδι, ειδικά όταν οπισθοχωρούσε για να βοηθήσει την άμυνα στις στημένες φάσεις των Ρουμάνων. Οσο μπορούσε κράτησε την μπάλα, σπάζοντας τα νεύρα των αντιπάλων και κερδίζοντας χρόνο.
ΣΑΛΠΙΓΓΙΔΗΣ: Ανοιξε αλλά και κάλυψε διαδρόμους με τη μαχητικότητα και τη φλόγα του. Πραγματικό «ζιζάνιο», απασχολούσε τη ρουμανική άμυνα και δεν της άφηνε περιθώριο να σκεφτεί ότι θα μπορούσε να ανέβει για να προστεθεί στο επιθετικό κομμάτι.
ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ: Εκανε αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Στην πρώτη και μοναδική φάση που βρέθηκε με την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή τελείωσε την υπόθεση πρόκριση.
ΒΥΝΤΡΑ: Μπήκε σε μια στιγμή που το παιχνίδι ακολουθούσε μια αλλόκοτη ροή, για να καλύψει την αποχώρηση του Τοροσίδη. Δεν πρόλαβε να παίξει ρόλο.
ΜΑΝΩΛΑΣ: Τις δυο-τρεις φάσεις που πρόλαβε, τις καθάρισε με το παραπάνω.
ΣΑΜΑΡΗΣ: Κράτησε τη μαχητικότητα και τη σκληρότητα της μεσαίας γραμμής σε υψηλό επίπεδο.
