Σας έλεγα χθες από αυτήν εδώ τη στήλη για τους ελιτίστες της μουσικής. Στην Ελλάδα ευδοκιμεί το είδος. Διάφοροι τύποι στα ΜΜΕ, στα νέου τύπου ΜΜΕ βασικά (free press, sites, blogs κ.ά.), αναδεικνύουν στις στήλες τους κάτι περίεργα ονόματα, άγνωστα ακόμα και σε ανθρώπους που βρίσκονται στον στενό πυρήνα της μουσικής. Είναι και λίγο τρέλα, να τρως όλη σου τη μέρα μέσα στη μουσική, να έχεις στοίβες μπροστά σου τα cd και, όμως, να σου πετάει ο άλλος ένα όνομα που δεν έχεις ακούσει καν και το οποίο όχι μόνο έβγαλε έναν καταπληκτικό δίσκο αλλά αποτελεί και το μεγαλύτερο, παγκόσμιο, trend. #orse (στα μούτρα μου).

Κι ερχόμαστε λοιπόν στην Blogovision, αυτό που σας έλεγα σχετικά χθες. Κι έχει άμεση σχέση με τον ελιτισμό. Tι εστί Blogovision; Ελληνες μπλόγκερ εκλέγουν κάθε χρόνο τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Ο καθένας για πάρτη του. Ακολουθώντας μια συγκεκριμένη διαδικασία. Από το Νο 20 έως και το Νο 1. Εχουν φτιάξει κι ένα λογισμικό ας πούμε, στο τέλος μετρούν τις ψήφους όλες μαζί και βγάζουν το συνολικό Top 20 της χρονιάς, ποια είναι δηλαδή τα 20 καλύτερα άλμπουμ σύμφωνα με τη γνώμη των Ελλήνων bloggers. Και μαζεύονται καμιά 200αριά περίπου.

Ωραία όλα αυτά; Ωραία. Ποια η ένστασή μου; Ούτε καν ένσταση, περισσότερο διαπίστωση είναι. Οι περισσότεροι λοιπόν από τους bloggers βάζουν στις λίστες τους ονόματα της μουσικής, καλλιτέχνες ή συγκροτήματα, από εκείνα τα άγνωστα που σας λέω παραπάνω. Ονόματα που τα βλέπω, δεν μου θυμίζουν τίποτε και αρχίζω να ψάχνω να δω περί τίνος πρόκειται. Διάολε, τι κάθομαι κι ασχολούμαι όταν μου ξεφεύγουν τόσα πολλά; Δεν είμαι και κανένας ειδικός, σύμφωνοι, αλλά τόσο άσχετος δεν το περίμενα να είμαι. Ευτυχώς, πάντως, που οι Beatles πρόλαβαν και διαλύθηκαν πριν ξεκινήσει η Blogovision. Ούτε τη δική τους ψήφο δεν θα έβρισκαν!

Δημήτρης Κανελλόπουλος