Του Ν. Ασημακόπουλου

Θυμάμαι τον Οτο Ρεχάγκελ πριν από ένα ματς στην πορεία του 2004 για τον τελικό της Λισαβόνας…

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου που είχε να κάνει με την κατάσταση του ελληνικού ποδοσφαίρου σε σχέση με το κατόρθωμα που φαινόταν να έρχεται, είχε πει στο περίπου ότι… «εγώ και οι παίκτες αποφασίσαμε ν’ αφήσουμε πίσω μας αυτό που υπάρχει στην Ελλάδα, να φύγουμε μπροστά και όποιος θέλει ας μας ακολουθήσει»!

Θυμάμαι και μια συνέντευξη που είχα πάρει τότε από τον πρόεδρο, τον Γκαγκάτση, και δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Ε». Μέσα σε δύο ώρες συνομιλίας σε ξενοδοχείο στη Λισαβόνα φρόντισε να… χτίσει ανώγεια και κατώγια, εξαγγέλλοντας πράγματα τα οποία ποτέ δεν έγιναν.

Στη συνέχεια, ο Ρεχάγκελ εξακολούθησε να δουλεύει πατώντας πάνω στον άθλο του, σιγά σιγά το παράτησε και, όταν μετά το Μουντιάλ του 2010 αποχώρησε, ο Σάντος, πήρε τη θέση του με (περίπου) απαίτηση κάποιων παικτών, που ήθελαν να διαιωνίσουν την παρουσία τους στην ομάδα. Εκεί η Εθνική άρχισε να κάνει βήματα πίσω.

Μας αρέσει-δεν μας αρέσει, αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό που βλέπουμε από προχθές να φιγουράρει στους τελικούς του Μουντιάλ της Βραζιλίας, στήθηκε από το 2010 και μετά πάνω σε όλα τα ελαττώματα της δημόσιας ζωής, που οι ποδοσφαιριστές μας τα ξεπέρασαν με την κατάθεση της ψυχής τους. Αρκετοί προσπάθησαν να τους βάλουν να λειτουργήσουν σ’ ένα προστατευόμενο περιβάλλον, όπου το κουμάντο το κάνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι.

Αφησαν να φύγουν παίκτες που δεν ήθελαν να αισθάνονται μέλη ενός συστήματος, το οποίο δεν τους εξέφραζε. Αλλοι έμειναν στάσιμοι και είδαν να περνούν τα χρόνια γυαλίζοντας πάγκο, καθώς περίμεναν μάταια πότε θα φύγουν μερικοί παλιοί για να έρθει η σειρά τους.

Γενικά η ομάδα, παρότι διατήρησε τον χαρακτήρα του 2004, «φυλακίστηκε» ποδοσφαιρικά σε μια ξεπερασμένη λογική, παίζοντας από μέτρια μέχρι αποκρουστικά κάποιες φορές, με τη δικαιολογία ότι… αυτοί είμαστε και δεν μπορούμε τίποτα περισσότερο.

Κι όταν το πράγμα έφτασε στο… δεν πάει άλλο και οι ποδοσφαιριστές κινδύνευσαν να αποκλειστούν παίζοντας με… φούφουτους, άλλαξαν θεαματικά και εικόνα και νοοτροπία. Καρύδωσαν τη Ρουμανία κι έδειξαν πως οι δυνατότητες είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που η… ηγετική ομάδα άφηνε ώς την περασμένη Παρασκευή να εκδηλωθούν.

Το καλό της ιστορίας είναι ότι προκριθήκαμε, χαμογελάμε και ονειρευόμαστε ένα όμορφο καλοκαίρι. Το κακό, ότι σήκωσαν μύτη κάποιοι που, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, τρέχουν να εκμεταλλευθούν την επιτυχία των παικτών.

Οποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει…