Η Πέννυ Μπαλτατζή με τη δημοφιλή της μπάντα «Penny & The Swingin’ Cats», μετά τις διασκευές παλιών, αγαπημένων μουσικών (μπλουζ, τζαζ, new orleans, ροκαμπίλι), τώρα λανσάρει και έναν δίσκο με έξι δικά της τραγούδια. Τον βάφτισε, φυσικά, «Retro»
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Oι «Penny & The Swingin’ Cats» κάνουν το επόμενο και σημαντικό βήμα. Το άκρως απαραίτητο για την καριέρα τους. Και περνούν από το πρώτο -αρχικό- στάδιο μιας μπάντας που απλώς παίζει διασκευές σε διάφορα μπαράκια, στο δεύτερο στάδιο μιας μπάντας που γράφει τα δικά της τραγούδια και βγάζει και το πρώτο της άλμπουμ, έστω και mini. To «Retro» με 6 τραγούδια, τα οποία, μεταξύ πολλών άλλων φυσικά, θα παρουσιάσουν απόψε στο Passport, στον Πειραιά. Μια σουίνγκ βραδιά. Σε μια μεγάλη συναυλία, σε έναν μεγάλο χώρο, μια συναυλία ολοδική τους.
Η Πέννυ Μπαλτατζή (η… Penny δηλαδή), που γράφει τη μουσική και τους στίχους, μας κάνει τις απαραίτητες συστάσεις για το γκρουπ. «Βολτάρουμε στα μουσικά δρώμενα ως μπάντα από το 2009. Επηρεασμένοι από πολλά και διάφορα στιλ, όπως μπλουζ, τζαζ, new orleans, ροκαμπίλι και σόουλ. Τον ψάχνουμε ακόμα τον ήχο μας. Η μουσική μάς ταξιδεύει και την ακολουθούμε χωρίς γιατί, χωρίς να φοβηθούμε το πού μας πάει. Το «Retro» είναι το πρώτο μας δισκογραφικό πόνημα, έξι τραγούδια διαφορετικά μεταξύ τους, όλα ρετρό στιγμές που μια ανάμνηση σε κάνει να νοσταλγείς».
Το εύλογο ερώτημα, βέβαια, είναι γιατί ένα νέο συγκρότημα να θέλει να ακούγεται ρετρό; «Γιατί όσο κι αν στη σημερινή εποχή όλα έχουν εκσυγχρονιστεί, εμείς θέλουμε ακόμα να δακρύζουμε με μια ωραία παλιά μελωδία, θέλουμε να γράφουμε live στο στούντιο, όπως έκαναν παλιά, θέλουμε να θυμηθούμε αισθήματα από αλλοτινές μουσικές, από εποχές στις οποίες δεν ζήσαμε αλλά μας είναι τόσο οικείες», λέει. Εντάξει, δεκτόν, κάποιοι υποστηρίζουν όμως πως ακούμε αναμασήματα παλιών μουσικών και ρυθμών. «Φυσικά και βγαίνουν νέα πράγματα, όσο κι αν λέμε μεταξύ μας οι δημιουργοί ότι τίποτα δεν υπάρχει που να μην έχει ξαναπαιχτεί», σημειώνει η Πέννυ. «Ο καθένας δίνει στη μουσική κάτι απ’ το “λίγο” του και αυτό την κάνει πάντα μοναδική. Φυσικά και η μουσική είναι επιρροές, σκεφτείτε όμως πόσα είδη υπάρχουν, πόσοι ρυθμοί και πόσες κλίμακες. Αρα έχουμε πολλούς συνδυασμούς ακόμα να προσπαθήσουμε».
Αυτό το ρετρό πάντως παίζει πολύ πλέον. Στη μουσική, στο στιλ, στη φωτογραφία, στις τέχνες γενικότερα. «Ζούμε όντως μια αναβίωση του ρετρό;», ρωτάω την Πέννυ. «Νομίζω ότι κάθε εποχή επηρεάζεται από μια προηγούμενη. Ισως υπάρχει και μια ανάγκη υπενθύμισης, όταν το παρόν δεν σε καλύπτει συναισθηματικά κι έχεις κενά. Κάπου πρέπει να στραφείς. Λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να κοιτάξουν μπροστά και να δουν κάτι καινούργιο και είναι άξιοι. Οι περισσότεροι κοιτάζουν πίσω, να βρουν τη λύτρωση σ’ αυτά που ήδη έχουν περάσει, τα δοκιμασμένα. Πιστεύω ότι και οι δύο πλευρές είναι αναγκαίες».
Oι «Penny & The Swingin’ Cats» τραγουδούν και στα ελληνικά και στα αγγλικά. «Σίγουρα ο ελληνικός στίχος είναι πιο άμεσος για τον κόσμο, στη χώρα μας. Και, πού ξέρετε, μπορεί στο εξωτερικό να ακουστεί ενδιαφέρων. Ο αγγλικός στίχος έχει αρχίσει από καιρό πάντως να ακούγεται στην Ελλάδα αρκετά πιο εύκολα και από περισσότερο κόσμο».
Είναι πολύ cool μπάντα οι «Penny & The Swingin’ Cats». Με μετριοφροσύνη και με φιλοδοξίες, φυσικά. Της ζητάω να μας ορίσει τους δύο αυτούς όρους για ένα καινούργιο συγκρότημα. «Μετριοφροσύνη; Να μην αισθάνεται ότι έχει καβαλήσει κορυφή, ακόμα κι αν γεμίζει τα μεγαλύτερα θέατρα. Να συνεχίζει να κάνει με το ίδιο πάθος τη μουσική του καλύτερη και να τη μοιράζει στον κόσμο απλόχερα, στους δρόμους, στα πάρκα, μέσα στα πλοία, παντού! Με μια κιθάρα. Φιλοδοξία; Να μένει παθιασμένο και να τρέχει με τρέλα τη δουλειά του. Να θέλει να μείνει ζωντανό μουσικά και να αφήσει κάτι όμορφο πίσω του. Να παραμένει ειλικρινές και αχόρταγο για τέχνη».
Η Πέννυ είναι ένα χαρωπό κορίτσι. Και το βγάζει με την μπάντα της επί σκηνής. Τα live της είναι όαση χαράς. Τα απολαμβάνεις. Είναι το αντίδοτο στη θλίψη τού σήμερα; Ή μπορεί να μοιάζει και παράταιρο σε κάποιους; Χαμογελάει η Πέννυ μόλις ακούει την ερώτηση. «Αυτοί που το θεωρούν παράταιρο, μάλλον δεν έρχονται στα live. Καθετί έχει πολλές πλευρές. Οπως και οι άνθρωποι. Δεν έχουν κάθε στιγμή την ίδια όρεξη για τα ίδια πράγματα».
Ποιο είναι το μετέωρο βήμα μιας νέας τραγουδίστριας και δημιουργού, όπως η Πέννυ; «Γενικά είμαι του αέρα. Είμαι ένα φτεράκι, έτσι νιώθω, άλλα αισθάνομαι πολύ όμορφα που μπορώ να γράφω και να μοιράζομαι τις μουσικές μου σκέψεις και ανησυχίες. Σαν ημερολόγιο, που μένει πάντα ανοιχτό σε ένα πλακόστρωτο κι όποιος περαστικός, του ρίχνει και μια ματιά».
Ιnfo: Passport Café (Καραΐσκου 117, πλ. Κοραή, Πειραιάς). Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.30. Γενική είσοδος: 12 ευρώ (με μπίρα ή κρασί)
*Penny & The Swingin’ Cats
Πέννυ Μπαλτατζή: τραγούδι
Γιώργος Ζερβός: κιθάρα, τραγούδι
Δημήτρης Γρηγοριάδης: τύμπανα
Στάθης Παρασκευόπουλος: κοντραμπάσο
Γιώργος Ζαρέας: τρομπόνι
Βαγγέλης Κατσαρέλης: τρομπέτα
Δημήτρης Γκόλιας: τενόρο σαξόφωνο
Χρήστος Καλκάνης: πλήκτρα/κλαρινέτο
